วันนี้นั่งมองทะเลตอนเย็นๆ ขณะที่ใจผมสงบนิ่ง แล้วจิตมันก็พลิกนึกถึงคำสอนของพระอาจารย์สายพระป่าที่ว่า "อย่าส่งจิตออกนอก" แล้วแตกออกมาอธิบายแก่ใจผมว่า "การส่งจิตออกนอกนั้น จิตที่ส่งออกไปคือจิตสังขาร จิตสังขารนี้เป็นทุกข์อยู่ใต้กฏแห่งไตรลักษณ์ จิตที่ส่งออกยิ่งปรุงแต่งมากทุกข์ก็ยิ่งแสดงอาการออกมามากตามไปด้วย พึงกำหนดรู้จิตเฉพาะภายในตนแม้จะมีสิ่งภายนอกเข้ามากระทบ เพราะนี่คือหนทางแห่งการดับทุกข์ให้สั้นลง"
หลังจากธรรมนี้แสดงตัวจบลงก็เกิดอิ่มเอิบใจเล็กน้อย และกำหนดพิจารณาซ้ำก็ยิ่งรู้สึกซาบซึ้งและขอบพระคุณครูบาอาจารย์ทั้งหลายยิ่งนัก จึงขอเอามาแบ่งบันกันในที่นี้ด้วยครับ
ขอบคุณครับ
