สวัสดีค่ะ
ตอนนี้พึ่งจะเริ่มปฏิบัติธรรมค่ะ
พยายามรักษาศีล 5 ให้ได้ทุกวัน ทั้งสวดมนต์และนั่งสมาธิด้วยค่ะ
แต่ก็มีเหตุการณ์หลายอย่างที่่มาทดสอบจิตใจเสมอเลยค่ะ
เมื่อเข้ามาจิตจังเรื่องธรรมะ มากขึ้น ก็รู้สึกได้ชัดเจนเลยค่ะ
ว่าโลกใบนี้ สุดแสนวุ่ลวาย
และวันนี้ ก็เป็นอีกวันที่ ไม่รู้ว่าตนเองนั้นเป็นอะไร
ทำไม ถึงรู้สึกเศร้าขึ้นมาเฉยๆ
ได้นั่งทบทวนตนเอง สำรวจจิตใจแล้ว ว่าตนเองนั้นเป็นอะไร ????
ไม่เข้าใจเลย ว่าทำไม อยู่ๆถึงรู้สึกเศร้าขึ้นมาเฉยๆ
รบกวนแนะนำวิธีการปฏิบัติให้จิตใจเข้มแข็ง เท่าทันอารมณ์ตนเองให้หน่อยเถอะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
การรู้สึกเศร้าขึ้นมาเฉยๆเป็นธรรมดาของจิต ที่ยังไม่มีสติคุ้มครองเพียงพอ มักมีการตรึก การปรุงไปในอารมณ์ต่างๆที่คุ้นเคย เมื่อจิตปรุงในอารมณ์เศร้าแล้วเวทนาคือความหม่นหมองใจหดหู่ใจย่อมเกิดตามมาเป็นธรรมดา
ผมใช้วิธีปฎิบัติเริ่มการเจริญสติที่กายก่อน การเดินจงกรม การขยับกายเป็นอริยาบทที่เด่นชัด เมื่อมีความคิดอารมณ์ต่างเกิดขึ้นมาการเปลี่ยนอริยาบท การพิจารณากาย จะบรรเทาเวทนาแห่งจิต แล้วจะเห็นอารมณ์ค่อยๆจางหายไป เมื่อจิตมีสติหรือมีธรรมนั่งอยู่อารมณ์อื่นๆจะแทรกได้ยาก หรือถ้าเผลอถูกอารมณ์ครอบงำการเจริญสติจะแทรกธรรมเข้าไปแทน นี่เป็นวิธีที่ใช้เบื้องต้นและเพียรทำให้ต่อเนื่องยิ่งๆขึ้นไป 
