ขอถามตามหัวกระทู้ครับ
ท่านคิดว่า เจ้ากรรม นายเวร ที่ใหญ่หลวงของเราๆท่านๆ คือ/เป็น ใคร/อะไร ครับ

เจ้ากรรมนายเวรที่ใหญ่หลวงของเรา คือบิดามารดา เราต้องตอบแทนท่านอย่างดี

นอกนั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวรธรรมดา ไม่ใหญ่หลวงอะไร แต่อาจเลวร้ายมากและเลวร้ายน้อย
ซึ่งเราต้องชดใช้กันบ้างเมื่อเหตุปัจจัยมาถึง

(ผมตั้งกระทู้นี้ในบอร์ด กรรม นี้น่า มานี้ได้งั้ย )
ตั้งกระทู้นี้ ไม่หวังถูกผิด ประการใด แต่ผมหวังให้เห็นเช่น คุณ จางบาง คือ พ่อแม่ จากนั้น ก็ คนใกล้ชิดถัดๆกันมา เพราะหลายท่าน กลับคิดว่า เจ้ากรรมนายเวร เป็นภูตผีปิศาจ ต่างๆน่าๆ (มากเกินไป) จนมั่วแต่ทำบุญทำทาน(เกือบทุกวัด) อุทิศให้กับ นู้นี้นั้น มากมาย แต่กลับ พ่อแม่ ไม่เคยจะซื้ออะไรให้กินเลย เอาแค่แบบไม่ต้องลงทุนเลยนะ แค่ถามว่าพ่อแม่ สบายดีมั้ย รักนะจูจุ๊บ หรือ กอด หอม ท่าน ยังไม่มีเลย

และเรื่อง ขออโหสิ ก็ไม่เคยยอมขอ อโหสิ กับคนที่เจอกัน โกรธกัน ในชีวิตประจำวันเลย กลับทำให้ยิ่งแย่ลงเสียอีก

หากคิดได้ว่า ระดับเจ้ากรรมนายเวรเรา ก็คือ ระดับคนที่ใกล้ชิดเรา ปฏิสัมพันธ์กับเรา นั้นแล
(เล่นจะให้เจ้ากรรมนายเวร ไม่ได้ผุดได้เกิดกันเลยหรือ)

เจ้ากรรมนายเวรของเราแท้ๆ ไม่ใช่พ่อแม่หรอกครับ เป็นเราเองต่างหากที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรของพ่อแม่ ที่เป็นภาระให้ท่านต้องเลี้ยงดูฟูมฟักเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ แต่มีลูกน้อยรายที่จะกลับไปเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้พ่อแม่ยามท่านแก่เฒ่าช่วยตนเองไม่ได้

เจ้ากรรมนายเวรของเรา คือภรรยาและลูกที่อยู่ข้างกายนั่นแหละครับ ไม่เชื่อก็ลองไปตรองดูจากของจริงข้างๆตัว จริงไม่จริงก็จนพ่อแม่บางคนถึงกับพูดออกปากออกคอมาว่าสมัยนี้ ลูกๆทั้งหลายนี่ควรจะเรียกได้ว่า "ลูกบังเกิดเกล้า" เพราะต้องคอยพะเน้าพะนอเอาใจใส่เลี้ยงดูให้ดีมิฉนั้นก็นำแต่เรื่องปวดหัวมาให้ สำหรับภรรยาบางคนก็เป็นเจ้ากรรมนายเวร บางคนก็เป็นคู่กรรมคู่เวร บางคนก็เป็นคู่บุญคู่กุศล ต้องเห็นหน้ากันไปทุกวันจนกว่าจะตายจากกันหากรักมั่นไม่นอกใจ