อยากขอคำแนะนำเรื่องการปฏิบัติธรรมในช่วงที่ชีวิตพบวิกฤตค่ะ ล่าสุดทำธุรกิจก็ต้องเลิกทำเพราะเลิกกับแฟนที่ทำธุรกิจร่วมกันเนื่องจากเขามีคนใหม่ ผ่านมา 6 เดือนยังหาอะไรทำไม่ได้เลย อายุก็เยอะใกล้จะเลขสี่แล้ว ยังไม่มีอนาคตอะไรเลย เสียใจเรื่องแฟนแล้วยังต้องมาเครียดเรื่องตกงานอีก เงินเก็บก็มีไม่เท่าไหร่ ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรถึงต้องมาเป็นแบบนี้ จะปฏิบัติธรรมก็ฟุ้งซ่านเหลือเกิน ไม่ค่อยมีสมาธิ คอยแต่จะคิดมาก แต่ก็พยายามปฏิบัติมาตลอดถึงแม้ว่าจะกระท่อนกระแท่นก็ตาม อยากขอคำแนะนำทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะว่าเราควรจะปฏิบัติตัวอย่างไรในช่วงนี้เพราะเครียดมาก มีวิธีทำให้อะไรอะไรมันดีขึ้นบ้างไหมคะ กลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นบ้าไปโดยไม่รู้ตัว (เพราะคนบ้าก็ไม่รู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองบ้า) ขอบคุณมากค่ะ

อยากขอคำแนะนำเรื่องการปฏิบัติธรรมในช่วงที่ชีวิตพบวิกฤตค่ะ ล่าสุดทำธุรกิจก็ต้องเลิกทำเพราะเลิกกับแฟนที่ทำธุรกิจร่วมกันเนื่องจากเขามีคนใหม่ ผ่านมา 6 เดือนยังหาอะไรทำไม่ได้เลย อายุก็เยอะใกล้จะเลขสี่แล้ว ยังไม่มีอนาคตอะไรเลย เสียใจเรื่องแฟนแล้วยังต้องมาเครียดเรื่องตกงานอีก เงินเก็บก็มีไม่เท่าไหร่ ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรถึงต้องมาเป็นแบบนี้ จะปฏิบัติธรรมก็ฟุ้งซ่านเหลือเกิน ไม่ค่อยมีสมาธิ คอยแต่จะคิดมาก แต่ก็พยายามปฏิบัติมาตลอดถึงแม้ว่าจะกระท่อนกระแท่นก็ตาม อยากขอคำแนะนำทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะว่าเราควรจะปฏิบัติตัวอย่างไรในช่วงนี้เพราะเครียดมาก มีวิธีทำให้อะไรอะไรมันดีขึ้นบ้างไหมคะ กลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นบ้าไปโดยไม่รู้ตัว (เพราะคนบ้าก็ไม่รู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองบ้า) ขอบคุณมากค่ะ

คุณขอรับ ข้าพเจ้าจะแนะนำให้คุณได้คิดพิจารณาด้วยตัวของคุณเองว่า ความทุกข์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นความพลัดพราก ความอยากมีอยากได้ ความอยากอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบ ความไม่อยากอยู่กับสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ รวมไปถึง ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ล้วนเกิดจาก การคิด การระลึกนึกถึงของตัวคุณเองทั้งนั้น ถ้าคุณ คิด คุณระลึกนึกถึง มันก็จะเกิดความเศร้าหมองในจิตใจ นั่นก็มายถึงเกิด อารมณ์ เกิดความรู้สึก ไม่สบายกาย ไม่สบายใจ
แต่ถ้าคุณ คิดแลระลึกนึกถึงว่า สิ่งต่างๆเหล่านั้น เป็นเพียงปัจจัยในการดำเนินชีวิต เป็นปัจจัยก่อให้เกิด อารมณ์ ความรู้สึก เป็นเรื่องธรรมดา ที่ต้องมีการพลัดพราก ต้องมีการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ฯลฯ แลคุณต้องคิดต้องท่องไว้ทุกครั้งที่เกิด อารมณ์ ความรู้สึก ที่ไม่สบายกาย ไม่สบายใจ
ข้าพเจ้าแนะนำได้ดีที่สุดเท่านี้ขอรับ

อยากขอคำแนะนำเรื่องการปฏิบัติธรรมในช่วงที่ชีวิตพบวิกฤตค่ะ ล่าสุดทำธุรกิจก็ต้องเลิกทำเพราะเลิกกับแฟนที่ทำธุรกิจร่วมกันเนื่องจากเขามีคนใหม่ ผ่านมา 6 เดือนยังหาอะไรทำไม่ได้เลย อายุก็เยอะใกล้จะเลขสี่แล้ว ยังไม่มีอนาคตอะไรเลย เสียใจเรื่องแฟนแล้วยังต้องมาเครียดเรื่องตกงานอีก เงินเก็บก็มีไม่เท่าไหร่ ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรถึงต้องมาเป็นแบบนี้ จะปฏิบัติธรรมก็ฟุ้งซ่านเหลือเกิน ไม่ค่อยมีสมาธิ คอยแต่จะคิดมาก แต่ก็พยายามปฏิบัติมาตลอดถึงแม้ว่าจะกระท่อนกระแท่นก็ตาม อยากขอคำแนะนำทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะว่าเราควรจะปฏิบัติตัวอย่างไรในช่วงนี้เพราะเครียดมาก มีวิธีทำให้อะไรอะไรมันดีขึ้นบ้างไหมคะ กลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นบ้าไปโดยไม่รู้ตัว (เพราะคนบ้าก็ไม่รู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองบ้า) ขอบคุณมากค่ะ

ทุกคนมีกรรมเป็นของของตน....นะคุณพัดชา...จึงไม่มีอะไรไม่เกิดจากเหตุ...พระพุทธองค์ตรัสสอนมาอย่างนี้

แล้วเหตุอันนั้น...ก็เป็นเราเอง...ทำมันมากับมือ

เอาละ...มันจะเป็นกรรมแต่ชาติไหน....ก็เรื่องของมัน

เมื่อเราได้ชดใช้มันไป...ใช้ไปทุกวัน...ทุกวัน...มันก็มีวันหมดลงได้

ให้เราจะรับความยากลำบากนี้..โดยดุษฎี...แล้วพิจารณาให้เห็นโทษภัยของการเวียนว่ายตายเกิด..อย่าไปโทษกิ๊ก...อย่าไปโทษสามี...ขอให้โทษวัฎฎะสงสาร

เกิดแต่ละครั้ง...ก็หลงทำบาปกรรมด้วยความไม่รู้...เหมือนเด็กที่ไม่รู้ว่าถ่านไฟทำร้ายเราเจ็บได้เพียงไหน...หลงไปกำถ่านไฟ...อะไรจะเกิดขึ้น

เรา ๆ....ไม่มีใคร...ไม่เคยทำบาป

พวก..เรา..เรา..ในที่นี้...จะต้องรับผลบาปอันที่ตนทำใว้....ทุกคน

ยกเว้น....เราไม่เกิดอีก....
มาเป็นพวกที่ไม่มีวันเกิด....กันดีมั้ย..คุณพัดชา

อย่า...ไปหาความสุขในโลกนี้เลย...สุขจริง ๆ ในโลกนี้..พระพุทธองค์ก็บอกแล้วว่า...มันไม่มี

ต่อให้ร่ำรวยเป็นเศรษฐี...มหาเศรษฐี...เป็นราชา...มหาราชา...คำว่า..ไม่ทุกข์เป็นไม่มี...

มีแต่ธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น...ที่จะนำสุขอันไพบูลย์มาให้ได้

อยากขอคำแนะนำเรื่องการปฏิบัติธรรมในช่วงที่ชีวิตพบวิกฤตค่ะ ล่าสุดทำธุรกิจก็ต้องเลิกทำเพราะเลิกกับแฟนที่ทำธุรกิจร่วมกันเนื่องจากเขามีคนใหม่ ผ่านมา 6 เดือนยังหาอะไรทำไม่ได้เลย อายุก็เยอะใกล้จะเลขสี่แล้ว ยังไม่มีอนาคตอะไรเลย เสียใจเรื่องแฟนแล้วยังต้องมาเครียดเรื่องตกงานอีก เงินเก็บก็มีไม่เท่าไหร่ ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรถึงต้องมาเป็นแบบนี้ จะปฏิบัติธรรมก็ฟุ้งซ่านเหลือเกิน ไม่ค่อยมีสมาธิ คอยแต่จะคิดมาก แต่ก็พยายามปฏิบัติมาตลอดถึงแม้ว่าจะกระท่อนกระแท่นก็ตาม อยากขอคำแนะนำทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะว่าเราควรจะปฏิบัติตัวอย่างไรในช่วงนี้เพราะเครียดมาก มีวิธีทำให้อะไรอะไรมันดีขึ้นบ้างไหมคะ กลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นบ้าไปโดยไม่รู้ตัว (เพราะคนบ้าก็ไม่รู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองบ้า) ขอบคุณมากค่ะ