เมื่อความดีเกิดขึ้นประมาณ 100 ก็ตีความว่าเรานี้ได้ 1000 แต่การตีความเช่นนี้มันก็ไม่เสียหายอะไร และก็ไม่เป็นบาปด้วย เช่นเราทำสมาธิได้รูปฌานมา ก็เข้าใจว่าเราได้อรูปฌาน หรือกำลังพิจารณาความเกิดดับเป็นอุบายของสมถะข้างต้น ก็เข้าใจว่าตัวถึงวิปัสสนาที่แท้จริง เหล่านี้คือการเข้าใจตัวเองผิด ไม่เป็นบาป...แต่ก็ทำให้เกิดการเนิ่นช้าเสียเวลา ควรจะยอมรับความจริงเสีย...อย่ายกตัวเองให้มากไป...จะเสียเวลาเปล่า

กระผมขอกราบอาราธนาพระธรรมเทศนาของพระอาจารย์ใหญ่องค์หลวงปู่มั่น ที่แสดงอบรมเตือนสติลูกศิษย์ท่านมาลงไว้ในที่นี้ครับ
ท่านเตือนไว้ว่า..."บุคคล...ผู้บำเพ็ญกัมมัฏฐานทั้งหลายควรสำเหนียกข้อนี้ให้มาก เพราะถือเอาทิฏฐิมานะเป็นเกณฑ์ แล้วจะเสียผล เนื่องจากที่เข้าใจตัวเองผิดๆโดยที่ตนเองมักจะตีความเข้าตัวเองอยู่เสมอ เมื่อความดีเกิดขึ้นประมาณ 100 ก็ตีความว่าเรานี้ได้ 1000 แต่การตีความเช่นนี้มันก็ไม่เสียหายอะไร และก็ไม่เป็นบาปด้วย เช่นเราทำสมาธิได้รูปฌานมา ก็เข้าใจว่าเราได้อรูปฌาน หรือกำลังพิจารณาความเกิดดับเป็นอุบายของสมถะข้างต้น ก็เข้าใจว่าตัวถึงวิปัสสนาที่แท้จริง เหล่านี้คือการเข้าใจตัวเองผิด ไม่เป็นบาป...แต่ก็ทำให้เกิดการเนิ่นช้าเสียเวลา ควรจะยอมรับความจริงเสีย...อย่ายกตัวเองให้มากไป...จะเสียเวลาเปล่า บำเพ็ญเพียรที่เขาได้ผลอย่างจริงจังนั้น เพราะยอมรับความจริงโดยไม่หลีกเลี่ยง และมีความมุ่งหวังความพ้นทุกข์...ด้วยความบริสุทธิ์ใจ"...คำเตือนอันนี้ผมถือเป็นคติของใจ เพราะผมคิดเสมอว่าตราบใดที่จิตสังขารยังมี ก็อย่าไว้ใจความคิดของตนเองให้มาก
ขอบคุณครับ

อ้อ..อยากได้ลิงค์ของพระอาจารย์หลวงปุ่มั่นด้วยเจ้าค่ะ ประโยคที่พูดมาหวังว่าคงมีที่มาที่ไปนะเจ้าค่ะ

กระผมขอกราบอาราธนาพระธรรมเทศนาของพระอาจารย์ใหญ่องค์หลวงปู่มั่น ที่แสดงอบรมเตือนสติลูกศิษย์ท่านมาลงไว้ในที่นี้ครับ
ท่านเตือนไว้ว่า..."บุคคล...ผู้บำเพ็ญกัมมัฏฐานทั้งหลายควรสำเหนียกข้อนี้ให้มาก เพราะถือเอาทิฏฐิมานะเป็นเกณฑ์ แล้วจะเสียผล เนื่องจากที่เข้าใจตัวเองผิดๆโดยที่ตนเองมักจะตีความเข้าตัวเองอยู่เสมอ เมื่อความดีเกิดขึ้นประมาณ 100 ก็ตีความว่าเรานี้ได้ 1000 แต่การตีความเช่นนี้มันก็ไม่เสียหายอะไร และก็ไม่เป็นบาปด้วย เช่นเราทำสมาธิได้รูปฌานมา ก็เข้าใจว่าเราได้อรูปฌาน หรือกำลังพิจารณาความเกิดดับเป็นอุบายของสมถะข้างต้น ก็เข้าใจว่าตัวถึงวิปัสสนาที่แท้จริง เหล่านี้คือการเข้าใจตัวเองผิด ไม่เป็นบาป...แต่ก็ทำให้เกิดการเนิ่นช้าเสียเวลา ควรจะยอมรับความจริงเสีย...อย่ายกตัวเองให้มากไป...จะเสียเวลาเปล่า บำเพ็ญเพียรที่เขาได้ผลอย่างจริงจังนั้น เพราะยอมรับความจริงโดยไม่หลีกเลี่ยง และมีความมุ่งหวังความพ้นทุกข์...ด้วยความบริสุทธิ์ใจ"...คำเตือนอันนี้ผมถือเป็นคติของใจ เพราะผมคิดเสมอว่าตราบใดที่จิตสังขารยังมี ก็อย่าไว้ใจความคิดของตนเองให้มาก
ขอบคุณครับ

หลง..มีทุกคน...

หลงมาก..หลงน้อย...หลงสั้น....หลงยาว

หายหลงนั้นแหละ...ถึงรู้ว่าหลงไป

กระผมขอกราบอาราธนาพระธรรมเทศนาของพระอาจารย์ใหญ่องค์หลวงปู่มั่น ที่แสดงอบรมเตือนสติลูกศิษย์ท่านมาลงไว้ในที่นี้ครับ
ท่านเตือนไว้ว่า..."บุคคล...ผู้บำเพ็ญกัมมัฏฐานทั้งหลายควรสำเหนียกข้อนี้ให้มาก เพราะถือเอาทิฏฐิมานะเป็นเกณฑ์ แล้วจะเสียผล เนื่องจากที่เข้าใจตัวเองผิดๆโดยที่ตนเองมักจะตีความเข้าตัวเองอยู่เสมอ เมื่อความดีเกิดขึ้นประมาณ 100 ก็ตีความว่าเรานี้ได้ 1000 แต่การตีความเช่นนี้มันก็ไม่เสียหายอะไร และก็ไม่เป็นบาปด้วย เช่นเราทำสมาธิได้รูปฌานมา ก็เข้าใจว่าเราได้อรูปฌาน หรือกำลังพิจารณาความเกิดดับเป็นอุบายของสมถะข้างต้น ก็เข้าใจว่าตัวถึงวิปัสสนาที่แท้จริง เหล่านี้คือการเข้าใจตัวเองผิด ไม่เป็นบาป...แต่ก็ทำให้เกิดการเนิ่นช้าเสียเวลา ควรจะยอมรับความจริงเสีย...อย่ายกตัวเองให้มากไป...จะเสียเวลาเปล่า บำเพ็ญเพียรที่เขาได้ผลอย่างจริงจังนั้น เพราะยอมรับความจริงโดยไม่หลีกเลี่ยง และมีความมุ่งหวังความพ้นทุกข์...ด้วยความบริสุทธิ์ใจ"...คำเตือนอันนี้ผมถือเป็นคติของใจ เพราะผมคิดเสมอว่าตราบใดที่จิตสังขารยังมี ก็อย่าไว้ใจความคิดของตนเองให้มาก
ขอบคุณครับ

อ่านดู....

พิจารณา...

แล้วก็สอนตัวเอง....มีประโยชน์ที่สุด

หลวงปู่มั่นกล่าวในโอกาสอะไรคะ ท่านมีจุดประสงค์จะสื่อในเรื่องของอะไร ขอลิงก์ที่มาได้มั้ยคะ
คือถ้าคุณนำบทความมาลงโดยไม่ระบุวัตถุประสงค์ของหลวงปู่มั่นให้ชัดเจนว่าหลวงปู่ท่านจะสอน
เรื่องอะไร กล่าวเนื่องในโอกาสอะไร ก็จะทำให้ผู้อ่านตีความกันไปแบบสะเปะสะปะนะคะ คุณต้อง
ระบุให้ชัดเจนว่าหลวงปู่ท่านกล่าวสอนเรื่องอะไร วาระใด หรือโอกาสอะไร คนอื่นจะได้เข้าใจตรงกัน
แต่ถ้าคุณไม่สะดวกจะระบุข้อมูลให้ครบถ้วน กรุณาระบุลิงก์ที่มาให้ชัดเจนได้มั้ยคะ ดิฉันจะตามไปอ่าน
เองก็ได้ค่ะ

อ่านดู....

พิจารณา...

แล้วก็สอนตัวเอง....มีประโยชน์ที่สุด