สุรวุฒิ เขียน:
ไม่เข้าใจจริงๆครับว่า ในปฏิจจสมุปบาท ที่ว่า อวิชชา ทำให้เกิดสังขาร เท่าที่ฟังมาคือหมายความว่า ความไม่รู้แจ้ง ทำให้เจตนาที่จะรับรู้เกิดกับอายตนะของเรา เช่นทำให้เกิดหูฟังเสียงแล้วเป็นเสียงขึ้น (ตรงข้ามกับเสียงผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่รับรู้เข้าไป อย่างตอนเรานอนหลับ) งงตรงที่ว่า ความไม่รู้ จะไปเกี่ยวอะไรกับ การทำงานของระบบประสาท ทำไมวงจรไม่เิ่ริ่มตรงสังขารเป็นจุดแรกเลยครับ ขอบคุณครับ
อวิชชาไม่ได้ทำให้เกิดสังขาร แต่เป็นเพียงเหตุ-ปัจจัยส่งต่อเท่านั้นครับ
เพราะตามกฏของปฏิจจสมุปบาทแล้ว ในหนังสือปฏิจจสมุปบาทจากพระโอฐษ์ของหลวงพ่อพุทธทาสได้กล่าวไว้ว่า "เพราะมีสิ่งนี้ จึงมีสิ่งนี้" ต่างหาก นี่เป็นคำพูดของพระพุทธเจ้าโดยตรง
ในปฏิจจสมุปบาท จึงเป็นเหตุเป็นปัจจัยจาก อันหนึ่งไปสู่อีกอันหนึ่ง ซึ่งในที่นี้ คุณได้บอกเกี่ยวกับอายตนะ ต้องบอกว่า
เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีอายตนะ ( จึงได้อายตนะก็ไ้ด้ แล้วแต่จะเรียก ของแต่ละบุคคล ซึ่งก็มีความหมายอันเดียวกันครับ)
และ เพราะอายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ
เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา
เมื่อถึงตรงนี้นะครับ กิเลส ยังไม่เกิดนะครับ แต่จะรู้ได้ว่า เป็นสุข หรือ ทุกข์ หรือไม่สุข ไม่ทุกข์
หรือเีรียกว่า ทุกข์ยังไม่เกิดก็ได้ ยังประมวลไม่เสร็จ ต่อเมื่อ จิต มีความพอใจในสิ่งนั้นๆ ในที่นี้คือเสียง
หรือจะไม่พอใจก็ดี ตัวต่อไป จึงได้รับเหตุ-ปัจจัย จาก ตัณหานั่นเอง กล่าวคือ อุปาทาน เมื่อถึงตรงนี้แล้ว ภพจึงเกิด เมื่อภพเกิด ชาติ จึงเกิด เมื่อ ชาติเกิด ทุกข์ คือ ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ...อุปายาส จึงเกิด กองทุกข์ จึงครบวงจร ของมันนั่นเอง
ซึ่งที่กล่าวมานี้เป็นเพียงการ แยกให้เห็น คร่าวๆ เท่านั้น แต่การพิจารณาจริงๆ นั้น ลึกกว่า ครับ และเร็วกว่า ซึ่งทำให้เรา จับไม่ได้นั่นเอง แต่ถ้าสติเรามากพอ เราจะเห็น วงจร และนำมาพิจารณาได้ชัดเจนขึ้น
ไม่ใช่นึกเอา เดาเอา แต่เราจะเห็นไปตามความเป็นจริงของโลก ว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับ
ส่วนที่ว่าทำไมไม่เริ่มตรงสังขารนั้น เริ่มตรงไหนก็ได้ครับ บางครั้ง พระพุทธเจ้า เรากล่าวว่า เวทนาเป็นปัจจัยให้เกิด ตัณหา พระองค์ยังกล่าวว่า นี่เป็นปฏิจจสมุปบาทได้เลย อันนี้ จากหนังสือ หลวงพ่อพุทธทาส นะครับ
ลองพิจารณาดูนะครับ ไล่ขึ้นลง บ่อยๆ แล้วจะเห็นเอง จะได้หายสงสัย
จ ท