นักปฏิบัติธรรมบางคน ไปปฏิบัติมากๆ เข้า เกิดใจใสขึ้น เห็นอะไรชัดเจนมากขึ้น ดูจิตคนได้ในระดับหนึ่ง
พบความสุขในชีวิตสันโดษ ก็เกิดความรู้สึกว่า พวกข้าเก่ง พวกข้ารู้เห็น พวกคนครองเรือนคลุกแต่กามคุณ
5 จะมารู้มาเห็นอะไรเหมือนพวกข้า พวกนั้นโง่เง่า ไม่รู้โทษของการเวียนว่ายตายเกิด คนแบบนี้เป็นคนดีจริง แต่มีอัธยาศัยเจือความทระนงใว้มาก จึงไม่อยากอยู่ใกล้คนครองเรือน ชอบดูถูกคนที่ไม่เป็นนักปฏิบัติอยู่ในใจลึกๆ หนักๆเข้าก็รังเกียจกามคุณ 5 จนออกนอกหน้า ถึงขั้นตำหนิคนที่เสพกามคุณ 5 ว่าโง่ ใช้ชีวิตไม่เป็น ผลาญเวลาเปล่าๆ ตายไประวังจะทรมาณ เป็นต้น เพื่อนนักปฏิบัติคนใหนเกียจคร้านยอหย่อน
ก็จะเจอการดูถูกอย่างแรง พระองค์ใหนไม่เคร่ง ก็จะโดนคนแบบนี้ดูถูกจนออกนอกหน้า