สรรพทุกข์ทั้งหลายที่เราสร้างมา สะสมมาทุกวินาทีในแต่ละวันมาจากไหน
ทุกข์ทั้งหลายมาจากความเชื่อ หรืออวิชชา คิดปรุง ไปหลงพอใจ ไม่พอใจกับสิ่งที่เราได้เห็น ได้ิยิน ได้กลิ่น ได้รส ได้สัมผัส ธรรมารมณ์ ที่เราพอใจ ไม่พอใจ ก็เพราะเรามี
(เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) หรือจิต เราจึงคิด พูด และทำอย่างที่จิตทำงาน การทำงานของจิตทั้งหมดก็จะทำตามสัญญาขันธ์อีกครั้งหนึ่ง ที่เราคิดได้ ทำได้ พูดได้ก็เพราะเราสะสมความจำในส่วนนั้น ยกตัวอย่าง
เราพูดภาษาอังกฤษได้ก็เพราะเราสะสมความจำภาษาอังกฤษนั้นเอง เราทำดีก็เพราะเราสะสมความจำกุศล เราทำชั่วเพราะเราสะสมความจำอกุศลนั้นเอง
แล้วเราจะทำอย่างไรให้เรามีความจำกุศล ก็คือป้อนข้อมูลกุศลเ้ข้าไปมากๆ ก็คือการวิปัสสนาภาวนา หรือการเจริญปัญญา รู้เห็นตามสภาพความเป็นจริงของธรรมชาติตามกฎไตรลักษณ์
นี่คือทางชี้แนะเท่านั้น อย่ายึดติด ไม่ให้หลง ไม่ให้เชื่อ ไม่ให้ลบหลู่ ไม่ให้ศรัทธา
