รู้ธรรม หรือรู้ธรรมชาติ ก็คือรู้ว่าสรรพสิ่งนี้ไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ดับไป เกิดจากเหตุปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราวสุดท้ายก็แตกสลายหายไป ไม่มีตัวตนที่แท้จริง ไม่คงทนถาร มีการเปลี่ยนแปลง
รู้อย่างไร รู้ว่าสิ่งนั้นเกิดดับ สิ่งนี้เกิดดับ มีเหตุให้เกิด สุดท้ายก็ต้องดับ จิตก็มีเกิดดับ รูปก็มีเกิดดับ
อายุก็มีการเกิดดับ ความคิดมีเกิดดับ ความจำมีเกิดดับ ความรู้สึกมีเกิดดับ การรับรู้มีเกิดดับ
โลกก็มีเกิดดับ เป็นต้น

ความไม่รู้ หรือ อวิชชา คือยังมีความเชื่อไปหลงความพอใจ ไม่พอใจกับสิ่งที่เราเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น
ได้รสได้สัมผัส และธรรมารมณ์

สรรพสิ่งภายนอกก็ไม่เที่ยงเหมือนกัน คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ถึงแม้ว่าเราจะไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่คิด

มันก็เกิดของมัน มันมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ สุดท้ายก็แตกสลายเป็นธรรมชาติ ไม่คงทนถาวร ห้ามไม่ให้เกิดไม่ได้ ห้ามฟ้าไม่ให้ร้องไม่ได้ ห้ามฝนไม่ให้ตกไม่ได้ สุดท้ายมันก็หยุดเอง

ภายในตัวเราก็คือ กาย + จิต
1. กาย (ดิน,น้ำ,ลม,ไฟ) กายไม่เที่ยงไม่คงทนถาวร สุดท้ายแก่ เจ็บ และตาย

2. จิต คือ ( เวทนา ,สัญญา, สังขาร, วิญญาณ) จิตไม่เที่ยงมีเกิด มีดับ มีเกิด มีดับ
ตาเห็นรูป 1 ครั้งจิตเกิดดับ 17 ครั้ง(วิสัยพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่มองเห็น) นี่แหละคือความไม่เที่ยงตามกฎไตรลักษณ์
**เราต้องพิจารณาทั้งสิ่งภายนอกมากระทบ และตัวเราขันธ์ 5 ด้วย เพื่อจะดับเหตุแห่งทุกข์ธรรมชาติ
และทุกข์ที่เราสะสม**

รู้ธรรม รู้อย่างไร

รู้ธรรม หรือรู้ธรรมชาติ ก็คือรู้ว่าสรรพสิ่งนี้ไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ดับไป เกิดจากเหตุปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราวสุดท้ายก็แตกสลายหายไป ไม่มีตัวตนที่แท้จริง ไม่คงทนถาร มีการเปลี่ยนแปลง
รู้อย่างไร รู้ว่าสิ่งนั้นเกิดดับ สิ่งนี้เกิดดับ มีเหตุให้เกิด สุดท้ายก็ต้องดับ จิตก็มีเกิดดับ รูปก็มีเกิดดับ
อายุก็มีการเกิดดับ ความคิดมีเกิดดับ ความจำมีเกิดดับ ความรู้สึกมีเกิดดับ การรับรู้มีเกิดดับ
โลกก็มีเกิดดับ เป็นต้น

ความไม่รู้ หรือ อวิชชา คือยังมีความเชื่อไปหลงความพอใจ ไม่พอใจกับสิ่งที่เราเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ได้รส
ได้สัมผัส และธรรมารมณ์

รู้สภาพตามความเป็นจริงของธรรมชาติ