สมาธิที่แท้จริงคือผลที่ตามมาของการมีศีล หากมีศีลจิตใจก็มีสมาธิ สมาธินำไปสู่ความสงบ
ศีลเป็นผลที่ได้จากปัญญา (ปัญญาที่รู้เห็นความจริงของโลกและชีวิตเห็นว่าทุกสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป)
ปัญญาเป็นผลทีได้มาจากการวิัปัสสนาพิจารณาขันธ์ 5 และิอินทรีย์ 6

พอเห็นว่ามี ก็เลยฟุ้งไปกับความมี

คนฆ่าไก่ เป็นทุกข์เนื่องจากการฆ่าไก่
เพราะตอนลงมีด มีดดันแฉลบมาเฉือนนิ้วหายไป 1 ข้อ
ต้องพิจารณา นิ้วเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ใช่หรือไม่

แล้วต้องใช้เวลาขนาดไหนเขาจะหยุดการฆ่าไก่



คนเคยฆ่าวัวเป็นอาชีพ
เขาได้เงินมากมายจากการขายเนื้อ
แต่ครอบครัวไม่เป็นสุข และตนเองก็อ่อนแอ
...
ครอบครัวไม่เป็นสุขเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
ตนเองอ่อนแอเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
...
แล้วจะมาคิดเลิกอาชีพฆ่าวัวอย่างไร
เพราะพิจารณาเห็นอาชีพนี้เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เหร๋อ
...
หรือว่าเห็น/เป็นทุกข์เพราะกลัวบาปกรรมที่ตนเองทำลงไป
และบาปกรรมที่ตนจะได้รับล่ะ
จึงคิดอยากหาวิธีเลิกอาชีพนี้



การละอกุศลกรรมด้วยความเกรงกลัว/ละอายต่อบาป

กุศลธรรมอย่างง่าย ศีลอย่างง่าย เป็นทางลาดนำไปสู่กุศลธรรมที่ยิ่งขึ้น ศีลที่ยิ่งขึ้นตามลำดับ



มีบ้างอาจจะลืมกุศลธรรมอย่างง่าย

แต่ผู้ที่เริ่มต้นน้อมใจเข้าทางธรรมด้วยเพราะกุศลธรรมอย่างง่าย
ที่เขายังไม่ลืมกำพึดตัวเอง มีอยู่

แสดงว่าที่แท้ก็มี สมาธิที่แท้จริง กะ สมาธิที่ไม่แท้จริง เหร๋อ

แล้วใครดันเอา มิจฉาสมาธิ กะ สัมมาสมาธิ มาสอนหว๋าาาา

สมาธิที่แท้ อยู่ที่กาย วาจา ใจสงบระงับ หาใช่การเข้าๆ ออกๆเป็นบางครั้งบางคราวไม่ กาย วาจา ใจสงบระงับนี่แหละ สมาธิที่แท้

สัมมาสมาธิคือ สมาธิที่ประกอบด้วยปัญญารู้เห็นความจริงของโลกและชีวิต มีปัญญาในการดับทุกข์
มิจฉาสมาธิ คือ การทำสมาธิเฉยๆ ยังไม่มีปัญญาประกอบ

[quote="eragon_joe"]คนฆ่าไก่ เป็นทุกข์เนื่องจากการฆ่าไก่
เพราะตอนลงมีด มีดดันแฉลบมาเฉือนนิ้วหายไป 1 ข้อ
ต้องพิจารณา นิ้วเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ใช่หรือไม่

แล้วต้องใช้เวลาขนาดไหนเขาจะหยุดการฆ่าไก่



คนเคยฆ่าวัวเป็นอาชีพ
เขาได้เงินมากมายจากการขายเนื้อ
แต่ครอบครัวไม่เป็นสุข และตนเองก็อ่อนแอ
...
ครอบครัวไม่เป็นสุขเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
ตนเองอ่อนแอเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
...
แล้วจะมาคิดเลิกอาชีพฆ่าวัวอย่างไร
เพราะพิจารณาเห็นอาชีพนี้เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เหร๋อ
...
หรือว่าเห็น/เป็นทุกข์เพราะกลัวบาปกรรมที่ตนเองทำลงไป
และบาปกรรมที่ตนจะได้รับล่ะ


การฆ่าไก่เป็นความพอใจ (โลภ)
การฆ่าวัวเป็นความพอใจ (โลภ)
ไม่พอใจ แปลว่า (โกรธ)

ทุกข์เกิดการความพอใจ และไม่พอใจ
ความจริงของโลกและชีวิต เกิดขึ้น ตั้งอยู่้ ดับไป คือ การวิปััสสนาให้เราพ้นจากความทุกข์
เราฆ่าไก่ ฆ่าวัว แสดงว่าเราโลภอยากได้เงิน ไม่ได้เงินก็ุทุกข์ ได้เิงินน้อยก็ทุกข์ ได้เงินมากก็ทุกข์หรือเกิดปัญหาจากการมีเงินเช่น มีคนมายืมเงิน แย่งเงิน มีคนขโมยเงิน ปัญหาธุรกิจ กิจการ
นี่คือตัวนำพาให้เราเกิดทุกข์ใจ

* หากถามว่าถ้าเราไม่ฆ่าไก่ ฆ่าวัวเราจะกินอะไร ไม่ใช่ให้เราเลิกฆ่าไก่ ฆ่าวัว แต่ให้เราวิปัสสนาว่าเิงินทองที่ได้จากการฆ่าวัว ฆ่าไก่ ไม่เที่ยง เกิดดับ(มีเงินมีฐานะ สุดท้ายก็ไม่มีเงิน ไม่มีฐานะได้เช่นกัน) ตายไปก็ไม่ได้เอาติดตัวไปด้วย ทำให้เราละความโลภให้เบาบางลง ให้พอเพียงกับเิิงินที่เรามีอยู่้ มีกิน มีใช้ มีทำบุญ มีให้ทาน
เราก็จะไม่เป็นทุกข์เพราะความโลภ ไปแสวงหามัน หาตลอดชีวิตหาเท่าไหร่ก็ไม่พอ ร่างกายก็อ่อนแอ ใจจิตก็ห่อเหี่ยว หาเพื่อตอบสนองความต้องการภายนอกทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ถ้าเราละตรงนี้ได้ หรือหาเท่าที่จำเป็นกับชีวิต เราก็จะความสุขกาย สบายใจมากขึ้น สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ จิตใจผ่องใส

* การเห็นไก่ถูกฆ่าตาย หรือวัวถูกฆ่าตาย ให้เราพิจารณาว่า ไก่วัว ไม่เที่ยง เกิดดับ ย้อนมาพิจารณาตัวเราว่าตัวเราก็ไม่เที่ยง เกิดดับ นี่เป็นการวิปัสสนาพิจารณาขันธ์ 5 เพื่อให้ดับความทุกข์ที่เป็นธรรมชาติในตัวเรา คือ ทุกข์เกิด ทุกข์แก่ ทุกข์เจ็บ ทุกข์ตาย เราก็จะไม่กลัว แก่ เจ็บ และความตาย


* ผู้ปฏิบัติย่อมรู้เอง*
* สิ่งใดมีการเกิดเป็นธรรมดา สิ่งนั้นย่อมมีความดับเป็นธรรมดา*

ถ้ามีจิต

อ้อ งั๊นแนวทางของท่านก็คือ การพิจารณาให้ฆ่าไก่ต่อไปได้อย่างไม่ต้องเป็นทุกข์
อืมม มิน่าล่ะท่านถึงได้กล่าวศีลไม่ต้องไปท่อง
ก็เลย สมาธิเป็นสิ่งที่ไม่ต้องทำด้วย

อืมมม สัตว์ตัวแรกที่ท่านจำได้ที่ท่านได้ฆ่ามัน คืออะไร
ท่านโลภอยากได้เงินจึงฆ่ามันรึเปล่า
และท่านมักฆ่าสัตว์มาตลอดชีวิตเลยเหร๋อ
และเลิกด้วยวิธีอื่นไม่ได้เลยเหร๋อ ต้องมาเลิกด้วยวิธีนี้

ศีล ไม่ได้ทำให้เกิดสมาธิ

สมาธิ ไม่ได้ทำให้เกิดปัญญา

การวิปัสสนาเป็นขั้นต้นของการฝึกตนเองให้รู้เห็นความเป็นจริง ใช้ชีวิตให้เป็นปกติเมื่อเราเห็น ได้กลิ่น ได้รสได้ยิน ได้สัมผัส ใจคิดลึกให้วิปัสสนา ทำให้นำตัวเราไปสู่ความโลภ โกรธ หลงได้

วิปัสสนาทำให้เกิดปัญญา (ปัญญาดับทุกข์) รู้ผิดชอบ ชั่วดี นี่เรียกว่าคนมีปัญญา
ทำให้เราละกิเลส นี่เรียกว่าคนมีศีล เมื่อมีศีลจิตใจก็ผ่องใส นี่เรียกว่าคนมีสมาธิ เมื่อมีสมาธิแล้วใจก็สงบ ผ่องใส ไม่ฟุ้งซ่าน

- ที่ว่าสมาธิไม่ทำให้เกิดปัญญาผมเห็นด้วย
- แต่เรื่องศีล ไม่ได้ทำเกิดสมาธิผมขอคัดค้านครับ เพราะเมื่อมีศีลแล้วกิเลสเราก็เบาบาง เราก็มีสมาธิเกิดขึ้น (สมาธิของผมไม่ใช่การนั่งสมาธิ แต่คือจิตใจผ่องใส สงบ)

คนมีสมาธิ คือคนที่จิตสงบตลอดเวลา
คนทำสมาธิ ก็ทำให้จิตสงบเหมือนกัน แต่เมื่อออกจากสมาธิ เมื่อเจอสิ่งมากระทบทางอินทรีย์ 6
ก็ฟุ้งซ่านได้
สมาธิ (ความสงบ) ก็มาจากการมีศีล คนมีศีลก็คือคนที่ละความชั่ว ละกิเลส กิเลสเบาบาง หากต้องการเป็นคนมีศีลก็ต้องมีปัญญาดับเหตุของการผิดศีล คือ ดับความพอใจ ไม่พอใจ และความหลง
วิธีดับสิ่งเหล่านี้ต้องวิปัสสนาเท่านั้น (เรียงจากผลไปหาเหตุ)

คุณเจ้าของกระทู้ เข้าใจในเรื่องศีล เรื่องปัญญาคลาดเคลื่อนครับ

ศีลที่เป็นข้อห้ามของปุถุชน กับศีลที่เป็นส่วนหนึ่งของมรรคมีองค์แปด
มันเป็นคนละเรื่องกันเลยนะครับ


ที่คุณว่าศีลเป็นผลที่เกิดจากปัญญา ถูกครับแต่มันไม่ใช่ศีลข้อห้าม
มันเป็น สัมมาศีลมีสามองค์คือ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะและสัมมาอาชีวะ

ถ้าเรามีหรือเข้าใจสัมมาศีลเราก็จะละ กิเลสในเรื่องศีลพตรปรามาสได้ครับ
แนะนำครับคุณไปดูความหมายของศีลพรตปรามาสดู ก็จะเข้าใจว่า
ศีลที่มีปัญญานำ กับศีลข้อความแตกต่างกัน