เพราะ เหตุกับปัจจัย จึงมีผลเป็นขยะขึ้นในใจ

ทำอย่างไรก็ได้ให้ความคิดนึกหยุดระงับไป ใจจะพ้นทุกข์และเป็นสุขทันที

"สัญญาคือความทรงจำเป็นขยะใจและ เป็นอุปาทานตัวการใหญ่ ทำให้เกิดความปรุงแต่ง(สังขาร)ทุกข์จึงเกิดอยู่ร่ำไป
การภาวนาคือการการหยุดความนึกคิดเสียให้ได้

จะหยุดชั่วคราวด้วย สมถะภาวนา

หรือจะหยุดถาวรด้วยวิปัสสนาภาวนา

ก็ล้วนแล้วแต่จะทำให้ชีวาพบสุขแท้จากธรรม..."

เมื่อยังไม่มีท่านใดแสดงความเห็น ก็ขออนุญาต เล่าต่อนนะครับ

ความในโอวาทปาติโมกข์ท่อนแรกคือ

1.สัพพปาปัสสะ อกรณัง = การไม่ทำบาปทั้งปวง ได้แก่การละเว้นตามศีล
2.กุศลัสสูปสัมปทา = การทำกุศลให้ถึงพร้อม ได้แก่การปฏิบัติตามธรรม ตามกุศลกรรมบท 10 อย่าง

3.สะจิตตะปริโยทปนัง = การชำระจิตของตนให้ขาวรอบ ด้วยการเจริญวิปัสสนาภาวนา หรือเจริญมรรค 8

พุทธโอวาทข้อที่ 3 นี้เกี่ยวข้องกับเรื่อง ขยะใจเป็นอยางยิ่ง เพราะคำว่าชำระจิต นั้น แสดงว่า จิตอันหมายถึงจิตของปุถุชน กัลยาณชน หรือแม้แต่พระอริยบุคคลชั้นต้นทั้ง 3 ชั้น ย่อมจะยังมีสิ่งสกปรกคือ กิเลส ตัณหา อัตตา มานะทิฐิ แปดเปื้อนอยู่ มากน้อย ตามแต่ระดับชั้นการพัฒนาของจิตเจ้าของแต่ละดวง

ดังนั้นท่านที่หวังจะชำระจิต ซักฟอกจิตของตนให้ขาวรอบ ซึ่งจะขาวได้จนรอบนั้นต้องถึง อรหัตผล หมดสังโยชน์ทั้ง 10 อย่างโดยสิ้นเชิงแล้วจึงจะขาวรอบ จึงต้องเพิ่มความเข้มข้นในการศึกษาเจาะลงตรงเรื่อของ วิปัสสนาภาวนา หรือการเจริญมรรค 8 ให้ดี ว่าจะต้องรู้เรื่องนี้ละเอียดเพียงใด ขนาดไหน จึงจะนำไปสู่ปฏิบัติการ หรือภาวนามยปัญญาที่เปี่ยมประสิทธิภาพและให้ผลเร็วทันในปัจจุบันชาตินี้

ในลานธรรมเสวนาแห่งนี้ มีอยู่หลายกระทู้ที่เน้นเรื่องวิปัสสนาภาวนาโดยตรง ลองพิจารณาค้นหา ศึกษาดูนะครับ หรือจะยกมาสนทนากันในกระทู้นี้ด้วยก็คงจะยิ่งเป็นการดี
ขอให้โกยขยะออกจากใจกันให้ได้เยอะๆ และเหลือน้อยที่สุดหรือหมดไปในชาตินี้ให้ได้นะครับ

1.ขยะบุญ คือดับความพอใจ ไม่พอใจ ทำให้เกิดศีล และสมาธิตามมา
2.ขยะบาป คือ ไม่สามารถดับความพอใจ ไม่พอใจ ทำให้เกิดความทุกข์ใจ
สมถภาวนา คือการสงบชั่วคราวเท่านั้นยังไม่มีปัญญาดับเหตุแห่งทุกข์ได้ (ผมเห็นด้วยกับฝาปิดถังครับ เหมือนการแก้ที่ปลายเหตุครับ)

วิปัสสนาภาวนา คือการเห็นสภาพตามความเป็นจริงของโลกและชีวิตว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ มีปัญญาในการดับเหตุแห่งทุกข์ได้ (ก็คือเอาขยะออกจากถัง ไม่สะสมขยะใหม่เข้าไปอีก ทำให้ขยะเก่าเบาบาง การเอาขยะออกจากถัง นี่เรียกว่าการดับทุกข์สะสมครับ)

- ส่วนการทุบถังขยะ ที่ว่าไม่ใช่ตัวกู คือการดับทุกข์ธรรมชาติครับ เกิด แก่ เจ็บ ตาย (เราจึงไม่กลัวแก่ ไม่กลัวเจ็บ ไม่กลัวตาย เราก็ดับทุกข์ทางใจได้ครับ) เห็นว่าถังขยะสุดท้ายต้องแตกสลาย หรือชำรุดไป
- ส่วนการดับการเกิด หรือการมีของถังขยะ ก็คือไม่สร้างขยะครับ (โลภ โกรธ หลง) ไม่มีขยะ
ก็ไม่มีถังขยะครับ

[b]อนุโมนาสาธุกับอีกหนึ่งความเห็นที่ดีๆ ของคุณไม่เที่ยง เกิด ดับ ครับ[/b]

ในบรรดาขยะใจ หรือ อาสวะ สิ่งหมักดองอยู่ในใจ หรือสิ่งที่ทำให้ใจสกปรกนั้น

อวิชชาสวะ หรือขยะ "ไม่รู้" นั้น เป็นต้นเหง้าของการเกิดขยะที่เหลือทั้งหมด

การทำให้รู้ และ " รู้อย่างถูกต้อง" จึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเป็นอันดับแรกที่ผู้ตั้งปารถนาจะทำนิพพานให้แจ้งในชาตินี้พึงสำเหนียกไว้ในใจ และทำให้ได้ก่อน

"รู้ถูกต้องสำคัญที่สุด" นี่เป็นคำพูดของพระอาจารย์รูปหนึ่งที่มาจากเมืองไตย ประเทศพม่า ท่านกล่าวว่า

เมื่อรู้ถูกต้องแล้วย่อมจะทำให้เกิดลำดับของเหตุและผลอย่างนี้

รู้ถูกต้อง ทำให้ เห็นถูกต้อง

เห็นถูกต้องจะทำให้ คิดถูกต้อง

คิดถูกต้อง ทำให้ ทำถูกต้อง

ทำถูกต้อง ก็จักได้รับผลที่ถูกต้อง

ได้รับผลที่ถูกต้องแล้วย่อมจะเป็นคนที่ถูกต้อง

เป็นคนถูกต้องแล้วย่อมจะพูดและถ่ายทอดแต่สิ่งที่ถูกต้อง


ขอให้ผู้ที่รู้คำสอนที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าจงเพิ่มจำนวนให้มากขึ้นๆ ในวาระโอกาสจะสิ้นปีเก่า 2524 นี้ด้วยเทอญ

เกือบจะสิ้นปีเก่าแล้วมีวันหยุดเยอะแยะมากมาย ชวนกันไปเทขยะใจทิ้งกันเถิดครับ เพื่อจะได้ตื่นขึ้นมารับปีใหม่ด้วยใจที่เบาสบายและเป็นสุข
วัดและสำนักปฏิบัติธรรมมากหลายเปิดอ้ายินดีรับมีมากมาย สืบค้นหาเอาได้จาก Google และลานธรรม

สุขสันต์วารปีใหม่ เจริญใจ เจริุธรรมกันทุกท่านทุกคนนะครับ สาธุ
น ต น ก ค ก ก ย ก ะ

สัญญา ความจำหมายทั้งหมดในสมองนั่นคือขยะกองใหญ่ เป็นเชื้อไฟให้สังขารปรุงแต่งได้ เป็นที่เก็บไว้ของอุปาทาน

ทำสัญญาให้เป็นอนัตตาได้เมื่อไหร่ ก็จะลดขยะใจได้เป็นพะเรอเกวียน
ก

สัญญา ความจำได้ หมายรู้ เป็นไตรลักษณ์อยู่แล้วนิครับ ไม่ต้องไปทำอะไรเลย แก่ตัวลงจำอะไรไม่ได้แล้ว โรคอัลไซเมอร์ ก็คือ สัญญาอนิจจา นั่นเอง สัญญา เป็นอนิจจัง ไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นอนัตตา สัญญานี้ ให้จำกลับลืม ให้ลืมกลับจำ

เอาเข้าจริงๆ มีสัญญาตั้งหลายอย่างที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงไปจากใจ อย่างเช่นชื่อ ชิดชัย ของคุณชิดชัย ถ้ามีใครมาแตะในทางลบเช่นด่าด้วยถ้อยคำที่หยาบคายแรงๆ ไม่ทราบว่ายังโกรธอยู่หรือเปล่าครับ
ฝ ก า

ผมเชื่อพระพุทธเจ้าครับ ในพระไตรปิฏกท่านกล่าวไว้ว่า ขันธ์ห้า คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
เป็นไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

คุณ asoka ไม่เชื่อ ผมก็ไม่ได้ติดใจนะครับ

เชื่ออย่างเดียวยังกินใช้ไม่ได้ นะครับ ต้องให้อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ลงใจจริงๆด้วยการปฏิบัติจริง เป้าประสงค์ของการถามคุณชิดชัยเรื่องปฏิฆะในใจของคุณนั้น มันปรากฏมีหรือไม่ ถ้าปรากฏแล้ว จะเอาไตรลักษณ์มาใช้อย่่างไร อยากให้แย้มสู่กันฟัง จะได้เป็นความรู้ จะได้เป็นแนวทาง ไปสู่ความสว่างอีก 1 แบบ 1 วิธี เจริญสุขเจริญธรรมในโอกาสปีใหม่โลกตามแบบคริสเตียนนะครับ ปีใหม่พุทธนี่ใหม่อยู่ตลอดทุกวินาที เพราะ มีแต่ปัจจุบันอารมณ์เท่านั้นที่ใหม่อยู่ทุกวินาที

สวัสดีครับพี่ asoka ไม่ทราบว่าพี่ใช่คนเดียวกับที่เขียนหนังสือเกี่ยวกับธรรมะรึป่าวครับ ดูจากความรู้ด้านพระไตรฯและบาลีแล้วผมคิดว่าพี่น่าจะใช่คนๆเดียวกันกับที่ผมคิดนะครับ
**เกี่ยวกับเรื่องสัญญานี่ผมได้เคยมีโอกาสอ่านจากหนังสือธรรมะเล่มหนึ่งที่บอกว่าสัญญาในขันธ์ 5 นั้น เกิดจากสมอง ซึ่งผมเห็นว่ามันขัดกับธรรมที่ผมรู้อยู่นะครับ แล้วพอดีเข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้วเห็นพี่ asoka พูดว่าสัญญาเกิดจากสมองอยู่ในสมอง ก็เลยอยากจะขอคำอธิบายในเรื่องนี้ให้ชัดเจนหน่อยครับ เผื่อว่าผมเข้าใจผิดไปจะได้แก้ไขตัวเองให้ถูกต้อง ขอบคุณครับ

สวัสดีปีใหม่และเจริญธรรมครับคุณลูกพระป่า
ผมคงไม่ใช่คนเดียวกับที่คุณพูดถึงกระมังครับเพราะผมไม่ค่อยเก่งคัมภีร์มากนัก และ เคยสับสนมากเพราะคัมภีร์มาแล้ว ตอนนี้ผมเอามาจากคัมภีร์แค่ 2 - 3 สูตร กับคาถาและพุทธภาษิตอีกไม่กี่บทเอาเพียงแค่พอใช้สำหรับการทำวิปัสสนาภาวนาและเจริญมรรค 8 ได้ไม่นอกทางที่พระพุทธเจ้าทรงสอนก็พอแล้วครับ

เรื่องสัญญานั้น เป็นเรื่องของนามธรรม ซึ่งอาจเข้าใจยากสักนิดหนึ่ง ถ้าจะว่าโดยธรรมนั้นสัญญาเป็นสิ่งที่ถูกเก็บไว้ในจิต ซึ่งคงยากสำหรับเราที่จะไปรู้ว่าสัญญาเก็บไว้ ในจิตอย่างไร

แต่จิตนี้เป็นสิ่งที่เกิดจากเหตุและปัจจัยกระทำต่อกัน โดยมีรูปเป็นปัจจัยได้แก่หทัยรูป หรือหัวใจอันเป็นที่ตั้งของมโนวิญญาณธาตุ คือประสาทรับรู้ของหัวใจ (เหมือนประสาทตา ประสาทหู ประสาทกาย ประสาทลิ้น ประสาทจมูก) เมื่อมีปัจจัยคือผัสสะเกิดขึ้นทางทวารทั้ง 6 จะเกิดการ รู้ คือจิตแรก ที่เรียกว่าวิญญาณขันธ์ แล้วส่งข้อมูลจากประสาทรับรู้ของทวารไปสู่มโนวิญญาณธาตุคือประสาทรับรู้ที่หัวใจที่นั่นจะเกิดกระบวนการทำงานร่วมกันของ เวทนา ความรู้สึก สัญญา ความจำหมาย และสังขาร ความนึก คิด ปรุงแต่งเกิดขึ้น

เบื้องแรกคลื่นสัญญาณส่งมาถึงมโนวิญญาณธาตุ ใจจะไปค้นข้อมูลความจำ(สัญญา)ซึ่งคาดเดาเอาเองว่าบันทึกไว้ในเซลสมองหรือรูปขันธ์ แล้วกลับมาปรุง (สังขาร)ที่ใจว่าเป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ จากนั้นเหตุ คืออัตตา ความเห็นผิดว่าเป็นตัวตน กู เรา ก็จะตอบโต้กับสัญญานั้นเป็นความรู้สึก(เวทนา)ยินดี(สุขเวทนา) ยินร้าย(ทุกขเวทนา)หรือเฉยๆ(อุเบกขาเวทนา) ถ้าสติปัญญาไม่รู้ทัน อัตตา ตัวเหต ก็จะพาปรุง(สังขาร)ต่อไปด้วยอำนาจของเวทนา
เกิดเป็น ตัณหา ความอยาก และสังขาร ความนึกคิดปรุงแต่งไปด้วยอำนาจความอยาก เป็นมโนกรรม วจีกรรม กายกรรมไปตามลำดับ แล้วก็เกิดเป็นวิบากคือผลของกรรมหรือการกระทำให้ได้รับเป็นวงจรและลูกโซ่แห่งกรรมหมุนเวียนกันอย่างนี้ตลอดไป กระบวนการทำงานทั้งหมดก็จะถูกเก็บไว้ในสัญญาเช่นกัน เหมือนการบันทึกภาพและเสียงของกล้องวีดิโอ

ลองอ่านแล้วพิจารณาหาประโยชน์เอาเองนะครับ นี่เป็นเพียง 1 ความเห็นเท่่านั้น

1.ขยะบุญ คือดับความพอใจ ไม่พอใจ ทำให้เกิดศีล และสมาธิตามมา
2.ขยะบาป คือ ไม่สามารถดับความพอใจ ไม่พอใจ ทำให้เกิดความทุกข์ใจ
Rec:สองข้อนี้คือสติปัฏฐาน 4 โดยแท้

สมถภาวนา คือการสงบชั่วคราวเท่านั้นยังไม่มีปัญญาดับเหตุแห่งทุกข์ได้ (ผมเห็นด้วยกับฝาปิดถังครับ เหมือนการแก้ที่ปลายเหตุครับ)

วิปัสสนาภาวนา คือการเห็นสภาพตามความเป็นจริงของโลกและชีวิตว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ มีปัญญาในการดับเหตุแห่งทุกข์ได้ (ก็คือเอาขยะออกจากถัง ไม่สะสมขยะใหม่เข้าไปอีก ทำให้ขยะเก่าเบาบาง การเอาขยะออกจากถัง นี่เรียกว่าการดับทุกข์สะสมครับ)Rec:(ทุกข์สะสมกับอาสวะนีjเหมือนกันไหม?)

- ส่วนการทุบถังขยะ ที่ว่าไม่ใช่ตัวกู คือการดับทุกข์ธรรมชาติครับ (ดับสักกายทิฐิครับ)เกิด แก่ เจ็บ ตาย (เราจึงไม่กลัวแก่ ไม่กลัวเจ็บ ไม่กลัวตาย เราก็ดับทุกข์ทางใจได้ครับ) เห็นว่าถังขยะสุดท้ายต้องแตกสลาย หรือชำรุดไป Rec:(ยังไม่แตกสลายง่ายๆข้ามภพข้ามชาติได้ จนกว่าจะเกิดโสดาปัตติมรรคขึ้นมาทำลาย)

- ส่วนการดับการเกิด หรือการมีของถังขยะ ก็คือไม่สร้างขยะครับ (โลภ โกรธ หลง) ไม่มีขยะ Rec:(ใครเป็นผู้สร้างขยะ ไม่มีขยะอยู่ที่ไหน)ก็ไม่มีถังขยะครับ

นี่ก็เป็นคำสรุปเรื่องถังขยะใจที่ดีอีกสำนวนหนึ่งของคุณไม่เที่ยง เกิดดับ ขออนุโมทนา และขอให้ทุบทิ้งถังขยะใจทั้งใบเล็กใบใหญ่ได้หมดสิ้นโดยเร็ววันเทอญ