คำว่า สุขัง ในพระคาถาว่า นิพพานัง ปรมัง สุขัง ตามความเข้าใจของผมเห็นว่า พระพุทธองค์คงมีพุทธประสงค์ตรัสอธิบายถึง นิพพาน ให้สาวกเข้าใจว่า ลักษณะของนิพพานเป็นอย่างไร ถึงแล้วจะดีกว่าอะไรอย่างอื่นที่ทั้งสามโลกเห็น พบว่า เป็น สุขที่สุด คำว่า สุขที่สุดนี้ เป็นความหมายดี เป็นสิ่งดี เพราะไม่มีอะไรจะมาดีกว่านี้ แต่ด้วยนิพพานเป็นอะไรที่พ้นจากที่สุดอย่างที่สาวก(หมายความถึงยังไม่เป็นขีณาสพ) เคยรู้เห็น ได้ดื่มรสแห่งความสุขตามภาวะแต่ละท่านที่ทำได้มากน้อย พระองค์จึงตรัสว่า นิพพานัง ปรมัง สุขัง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่งนะ ผมอธิบายอีกว่า สุขที่พวกเธอได้อยู่วิหารธรรมเพียงใดนั้นน่ะ เป็นสุขมากไม่ใช่ประมาณน้อย มีคุณมากมายนะ แต่นิพพานก็ยังเป็นอย่างยิ่งกว่านั้นอีกนะ คือทรงชี้ให้เพื่อให้รู้เห็นเข้าใจตามภาวะของแต่ละท่าน คำว่า สุขัง นี้ จึงไม่น่าจัดเป็นเวทนาขันธุ์ซึ่งยังจัดว่าเป็นประเภท สัจจทุกข์
แต่ผมก็ยังไม่นิพพานนะครับ อย่าเข้าใจว่า ผมชี้ถุกชี้ผิดล่ะ
