ผมตั้งสัจจะกับตัวเองเอาไว้ว่า จากนี้ต่อไปจะรักษาซึ่งพรหมจรรย์
ผมตั้งใจเอาไว้กับตัวเองว่า จะครองพรหมจรรย์ให้ได้ 7 ปี
แต่ยังไม่ค่อยเข้าใจถึงขอบเขตของการถือพรหมจรรย์เท่าไรนัก
ระดับไหนถึงเรียกว่าไม่พร่องในการถือพรหมจรรย์?
ผมลองอ่านบทความนี้ http://www.kanlayanatam.com/sara/sara18.htm
แต่ยังสงสัยอยู่บางจุด คือผมตั้งใจว่าจากนี้ต่อไปจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับชายใดอีก
(หญิงผมไม่ยุ่งอยู่แล้ว
100000% ฉะนั้นไม่ต้องเป็นกังวล)คำว่าไม่ยุ่งของผมคือ ผมจะทำตัวผมเองว่าจะไม่เปิดโอกาสให้มีเพศสัมพันธ์กับชายอื่นๆ
จะไม่จูบ หรือ พูดจาเพื่อเปิดทางแก่ชายใดๆ ให้เกิดกำหนัดกับตัวของผม
แต่ที่สงสัยคือ ถ้ามีคนอื่นมาทำไม่ดีกับผมหละครับ ผมจะหลุดจากการถือพรหมจรรย์ไหม?
เช่น ถ้าฝ่ายโน้นเขาเกิดมีกำหนัดกับผมเอง โดยที่ผมไม่ได้ยุ แล้วผมโดนใช้กำลังลวนลามจากชายอื่น
ถือว่าพรหมจรรย์นั้นขาด และต้องเริ่มใหม่ ถูกใช่ไหมครับ?
ถ้าผมโดนชายอื่นจับมือ กอด จูบ ลูบคลำ โดยที่ผมไม่เต็มใจถือว่าพรหมจรรย์นั้นขาดไหมครับ?
และสุดท้าย ถ้าผมช่วยตัวเอง
แต่ทุกวันนี้ก็ละไปได้นานแล้วครับ (และจะพยายามขึ้นไปเรื่อยๆ)แค่ถามเพื่อเฉยๆ ว่าถ้าวันใดวันนึงมันเกิดตัณหาฟุ้งซ่านขึ้นมาผมสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง
ถือว่าพรหมจรรย์นั้นขาดไหมครับ?
ที่ผมสมมุติเหตุการณ์ที่มาจากคนอื่นกระทำผม เพราะมันเคยเกิดขึ้นมาแล้วจริงๆ กับผม แต่ตอนนั้น
ผมยังไม่ถือพรหมจรรย์เลยไม่ได้คิดอะไรมาก ถือว่าแล้วไปแล้ว คือ อดีตคนรักเก่าผมเขานัดเจอ
เขาบอกแค่อยากพบ และชวนทานข้าว ผมเองก็ไม่คิดอะไรก็ไป แต่พอไปถึงที่บ้านเขาก็ใช้กำลัง
ลวนลามผม ก็ทำไปได้ยังไม่เข้าได้เข้าเข็ม ผมได้แต่อ้อนวอน และขอให้หยุด จนเขาคงหมดอารมณ์
เลยหยุดทำผมไป ก็เลยลอดมาได้อย่างทุรักทุเล .... มีกอด มีจูบ มีลูบคลำ เสื้อผ้าก็โดนเขาจับถอดในส่วนสำคัญ
เกือบร้องไห้แล้วหละตอนนั้น เข้าใจความรู้สึกของคนที่โดนข่มขืนเลยว่าเป็นไง(ถึงแม้จะเป็นอดีตคนที่เคยชอบคอกันก็เหอะ แต่ผมหมดอารมณ์กับเขาไปแล้ว และไม่คิดจะกลับไปเป็นคนรักกันอีก)
ส่วนเมื่อก่อน ก่อนที่จะสำนึกได้ ผมยอมรับว่าตัวเองทำตัวง่าย ทำให้คนอื่นๆ ที่เข้ามาก็ง่ายๆ กับเรา
ถ้าเขามามีกำหนัดกับผม ผมก็ยอมปล่อยตัวให้ไปตามตัณหา ก็ไม่คิดจะโทษใครอะครับสำหรับอดีต
แต่ปัจจุบัน ความรู้สึกในใจผมมันเปลี่ยนไป (ถ้าไม่ใช่เพราะได้พบท่านผู้นั้น ป่านนี้ก็ไม่รู้จะรู้ตัวได้ไวขนาดนี้ไหม) ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าตัวเองกำลังทำอะไร และตั้งใจจะทำอะไร ผมไม่ง่ายๆ กับใครก็หวังว่าจะไม่โดนใครเบียดเบียน แต่ถ้าเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีกแบบสุดวิสัยจริงๆ ที่ผมไม่ได้ตั้งใจ (จะกับใครก็ช่าง)
ผมจะต้องไปนั่งเริ่มนับพรหมจรรย์ใหม่ไหมครับ?
ผมขอโทษนะครับที่พูดแบบตรงๆ แต่เจตนาของผม คือ การถือพรหมจรรย์ในระดับชั้นต้น - ชั้นกลาง
ตามกำลังจิตของตัวเองว่าสามารถทำได้สูงสุดระดับไหน
