อ้างคำพูด: หลักอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เขามีใว้ให้รู้ว่าสิ่งทั้งปวงไม่เที่ยง เป็นทุกข์
แต่คนกิเลสหนาบางคน เอาเรื่องนี้ไปใช้ผิดๆ มันบอกว่า สิ่งทั้งปวงไม่เที่ยงเป็นทุกข์ไม่ใช่เรา
งั้นจะปฏิบัติธรรมไปทำไม ปฏิบัติธรรมไปก็ไม่เที่ยงเป็นทุกข์ไม่ใช่เรา ไม่ต้องทำความดี ทำไปก็เหนี่อยเปล่า ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ไม่ใช่เรา จะฆ่าคนฆ่าสัตว์ก็ไม่ผิดเพราะโดยปรมัตถ์ ไม่มีคน ไม่มีสัตว์ ต่อให้ยึดโดย สมมุติ สัตว์ทุกตนก็ต้องตายอยู่แล้ว
สุญญตาคือความว่าง ว่างจากอาตมะลักษณะ สัตวะลักษณะ บุคคละลักษณะ ชีวะลักษณะ ธรรมลักษณะ อธรรมลักษณะ เป็นความว่างแห่งนิพพานอันไม่มีปัจจัยปรุงแต่ง แต่ความว่างนี้ก็มิได้ว่างขาดสูญ เป็นอสังขตะ
พูดอย่างงี้บางท่านอาจเข้าใจผิดไปว่าธรรมนี้ไม่มี อธรรมนี้ไม่มี อันนี้เอียงไปทางความเห็นสุดโต่ง ไปทางขาดสูญ ที่ถูกต้องกล่าวว่าธรรมทั้งปวงว่างจากอัตตา
พระพุทธเจ้าไม่กล่าวลักษณะที่ขาดสูญในธรรม แต่กล่าวหลักปัจจยาการ กล่าวปฏิจจสมุปบาท ธรรมทั้งปวง มีเหตุปัจจัยอิงอาศัยกัน เพราะสิ่งนี้มีสิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี
กรรมขาวมีวิบากขาว กรรมดำมีวิบากดำ กรรมทั้งดำทั้งขาวมีวิบากทั้งดำทั้งขาว กรรมไม่ดำไม่ขาวมีวิบากไม่ดำไม่ขาวย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้นกรรม เมื่อมีกรรม ย่อมมีวิบากเสมอ ไม่ใช่มีเจตนาไปฆ่าคนแล้วไม่มีผล อันนี้ขาดสูญเต็มๆ
ให้มองอย่างนี้ ธรรมนี้ปฏิบัติเพื่อความสลัดออก ไม่ได้ปฏิบัติเพื่อความถือมั่น ธรรมนี้อุปมาดั่งแพ เมื่อถึงฝั่งแล้ว ไม่จำเป็นต้องแบกแพให้หนักอีกต่อไป ถึงฝั่งคือพระนิพพานแล้ว
แต่ถ้าหากไม่มีแพ คือไม่มีธรรมเป็นที่พึ่ง แล้วจะอาศัยอะไร ข้ามไปสู่ฝั่งนั้น ถ้าไม่มีธรรมเป็นที่เกาะแล้วก็จมน้ำเท่านั้นแหละ
อยู่กับสมมุติโดยไม่ติดสมมุติ อยู่กับธรรมโดยไม่ติดธรรม
เมธีอริยะทั้งหลาย ล้วนเนื่องด้วยอสังขตธรรมและเกิดความแตกต่าง
" สังขตธรรมทั้งปวง ดุจฝันมายาฟองน้ำรูปเงาดุจนิศาชลและอสนี ควรพินิจด้วยอาการเช่นนี้แล "
|
