ทุกข์ที่สุดจะเกิดจาก ความยึดมั่นถือมั่นที่สุด
สิ่งใดที่เรารักมากยึดมากว่าเป็นตัวเราหรือของเรา สิ่งนั้นถ้าขาดหายไปจะทำให้ทุกข์ถึงที่สุด
ถ้าเรารักความสวยงาม เมื่อเสียโฉมจะทุกข์ที่สุด
ถ้าเรารักสามีหรือภรรยา เมื่อเขานอกใจ หรือเสียเขาไปจะทุกข์ที่สุด
ถ้ารักลูก ลูกหายหรือพิการหรือตายจะทุกข์ที่สุด
ถ้ารักยศถาบรรดาศักดิ์เมื่อสูญเสียจะทุกข์ที่สุด
ถ้ารักตนเอง เมื่อทราบว่าตนป่วยเป็นมะเร็ง เป็นเอดส์ หรือโรคที่รักษาไม่หายก็จะทุกข์ที่สุด
อย่ากลัวว่าความทุกข์นั้น จะมีตลอดไป...
อย่าคิดว่าไม่มีทางแก้ไข...
หนทางที่เร็วที่สุดคือ เปลี่ยนอารมณ์...
ท่านใดมีทุกข์ ขอให้มันผ่านไปโดยไวค่ะ
หมั่นศึกษาทำความเข้าใจ "โลกธรรม๘"
มองโลกและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามความป็นจริง
แม้ทำได้ยาก ต้องเพียรพยายาม
อ่านทุกข์ที่สุดจะหลุดอย่างไร
http://www.dhammajak.net/dhamma/1.html
สิ่งใดที่เรารักมากยึดมากว่าเป็นตัวเราหรือของเรา สิ่งนั้นถ้าขาดหายไปจะทำให้ทุกข์ถึงที่สุด
ถ้าเรารักความสวยงาม เมื่อเสียโฉมจะทุกข์ที่สุด
ถ้าเรารักสามีหรือภรรยา เมื่อเขานอกใจ หรือเสียเขาไปจะทุกข์ที่สุด
ถ้ารักลูก ลูกหายหรือพิการหรือตายจะทุกข์ที่สุด
ถ้ารักยศถาบรรดาศักดิ์เมื่อสูญเสียจะทุกข์ที่สุด
ถ้ารักตนเอง เมื่อทราบว่าตนป่วยเป็นมะเร็ง เป็นเอดส์ หรือโรคที่รักษาไม่หายก็จะทุกข์ที่สุด
อย่ากลัวว่าความทุกข์นั้น จะมีตลอดไป...
อย่าคิดว่าไม่มีทางแก้ไข...
หนทางที่เร็วที่สุดคือ เปลี่ยนอารมณ์...
ท่านใดมีทุกข์ ขอให้มันผ่านไปโดยไวค่ะ
หมั่นศึกษาทำความเข้าใจ "โลกธรรม๘"
มองโลกและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามความป็นจริง
แม้ทำได้ยาก ต้องเพียรพยายาม
Quote Tipitaka:
ลาภนั้นเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา
ความเสื่อมลาภ... ยศ... ความเสื่อมยศ... นินทา... สรรเสริญ...
สุข... ทุกข์ ย่อมเกิดขึ้นแก่ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ เขาไม่ตระหนักชัด
ไม่ทราบชัดตามความเป็นจริงว่า ทุกข์นี้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา ก็แต่ว่า
ทุกข์นั้นไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา แม้ลาภ
ย่อมครอบงำจิตของเขาได้ แม้ความเสื่อมลาภ... แม้ยศ... แม้ความ
เสื่อมยศ... แม้นินทา... แม้สรรเสริญ... แม้สุข... แม้ทุกข์ ย่อม
ครอบงำจิตของเขาได้ เขาย่อมยินดีลาภที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมยินร้าย
ในความเสื่อมลาภ ย่อมยินดียศที่เกิดขึ้น ย่อมยินร้ายในความเสื่อมยศ
ย่อมยินดีสรรเสริญที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมยินร้ายในนินทา ย่อมยินดี
สุขที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมยินร้ายในทุกข์ เขาประกอบด้วยความยินดี
ยินร้ายอย่างนี้ ย่อมไม่พ้นไปจากชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ
ทุกข์ โทมนัสและอุปายาส เรากล่าวว่า ไม่พ้นไปจากทุกข์.
ความเสื่อมลาภ... ยศ... ความเสื่อมยศ... นินทา... สรรเสริญ...
สุข... ทุกข์ ย่อมเกิดขึ้นแก่ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ เขาไม่ตระหนักชัด
ไม่ทราบชัดตามความเป็นจริงว่า ทุกข์นี้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา ก็แต่ว่า
ทุกข์นั้นไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา แม้ลาภ
ย่อมครอบงำจิตของเขาได้ แม้ความเสื่อมลาภ... แม้ยศ... แม้ความ
เสื่อมยศ... แม้นินทา... แม้สรรเสริญ... แม้สุข... แม้ทุกข์ ย่อม
ครอบงำจิตของเขาได้ เขาย่อมยินดีลาภที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมยินร้าย
ในความเสื่อมลาภ ย่อมยินดียศที่เกิดขึ้น ย่อมยินร้ายในความเสื่อมยศ
ย่อมยินดีสรรเสริญที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมยินร้ายในนินทา ย่อมยินดี
สุขที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมยินร้ายในทุกข์ เขาประกอบด้วยความยินดี
ยินร้ายอย่างนี้ ย่อมไม่พ้นไปจากชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ
ทุกข์ โทมนัสและอุปายาส เรากล่าวว่า ไม่พ้นไปจากทุกข์.
อ่านทุกข์ที่สุดจะหลุดอย่างไร
http://www.dhammajak.net/dhamma/1.html