เรื่อง ทรงพอพระทัยความสามัคคีเป็นอย่างยิ่งพุทธประวัติจากพระโอษฐ์ หน้า ๓๕๕
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! ในทิศใด ภิกษุทั้งหลาย เกิดแตกร้าวกัน เกิดการวุ่นวายกัน ทะเลาะวิวาทกันทิ่มแทงกันและกันอยู่ด้วยหอกปาก ทิศนั้น ไม่เป็นทิศที่ผาสุกแก่เราเลย แม้แต่เพียงนึกถึง จะต้อง
กล่าวทำไมถึงเรื่องไปจนถึงที่นั่น และเราย่อมแน่ใจในเรื่องนั้นว่า พวกเธอทั้งหลายที่นั่น พากัน
ละเลยธรรมะสามประการเสีย แล้วทำธรรมมะอีกสามประการให้เกิดขึ้นหนาแน่นเป็นแน่แท้
สามประการไหนเล่า ที่เธอพากันละเสีย สามประการนั้นคือความตรึกในการหลีกออกจากกาม
ความตรึกในอันไม่พยาบาท และความตรึกในอันไม่เบียดเบียน และสามประการไหนเล่า ที่เธอ
พากันทำให้เกิดขึ้นหนาแน่น สามประการคือ ความตรึกไปในทางกาม ความตรึกไปในทาง
พยาบาท และความตรึกไปในทางเบียดเบียน
ภิกษุทั้งหลาย ! ในทิศใด ภิกษุทั้งหลายมีความพร้อมเพรียงกัน มีความบันเทิงต่อกันและกัน ไม่ทะเลาะวิวาทกัน เข้ากันและกันได้สนิทเหมือนน้ำนมกับน้ำ มองดูกันและกันด้วยสายตาแห่งความ
รักอยู่ ทิศนั้นเป็นที่ผาสุกแก่เรา แม้ต้องเดินไป อย่างเหน็ดเหนื่อย จะป่วยกล่าวไปใย ถึงการที่
เพียงแต่นึกถึง และเราย่อมแน่ใจในเรื่องนั้นว่า พวกเธอทั้งหลายที่นั่น พากันละธรรมสามประการ
เสีย แล้วทำธรรมะอีกสามประการให้เกิดขึ้นหนาแน่น เป็นแน่แท้ สามประการเหล่าไหนเล่าที่เธอ
พากันละเสีย สามประการคือ ความตรึกไปในทางกาม ความตรึกไปในทางพยาบาท และความ
ตรึกไปในทางเบียดเบียน สามประการเหล่าไหนเล่าที่เธอพากันทำให้เกิดขึ้นหนาแน่น สาม
ประการคือ ความตรึกในอันหลีกออกจากกาม ความตรึกในอันไม่พยาบาท และความตรึกในอันไม่
เบียดเบียน ดังนี้ เอวัง
ที่มา http://www.oknation.net/blog/moonred/2009/01/10/entry-1
