ผมจะทำอย่างไรดีตอนที่ใจมันรู้สึกโหว่ง วุ่นวาย ว้าวุ่น ต้องการหาที่ยึดติด
1.ผมจะยึดหลักอะไรดีอะครับ
2.ผมเป็นคนที่เจอปัญหาหรือทุกข์ ผมอยากจะให้มันรีบๆ จบไป ทำให้แก้ปัญาแบบรีบๆ เพราะไม่อยากจะเจอ อยากหนีไป ไปที่ๆใจสงบอะ ทำให้ผลออกมาไม่ดีเลยเป็นแบบรีบๆเหมือนเหตุ ผมจะแก้นิสัยีอย่างไรดี



แต่ตอนนี้ที่ปฏิบัติอยู่คือ เวลาใจวุ่นวาย ผมก้จะพูดกับตัวเองว่า วุ่นวายหนอ แล้วไปกำหนด เมตตา เป้นที่ยึดของจิตอะ ไม่แน่ใจว่าทำถูกต้องเปล่ครับบบ



ขอขอบคุณสำหรับคนที่มาตอบนะครับ คำแนะนำของคุณทุกๆคนเป็นสิ่งที่มีประโยชน์และคุณค่ากับผมมากครับบ

เมื่อไม่อยากก็ไม่ทุกข์ วางลงได้ก็เป็นสุข

ถ้ามันฟุ้งก็ช่างมัน มีมา ก็มีไป มีเกิด ก็มีดับ เกิดๆ ดับๆ เกิดๆ ดับๆ ไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องกังวล


สู้ สู้ นะครับ

เวลาที่ใจวุ่นวาย โหวงเหวง ก็ทำความรู้สึกตัวว่าใจมันกำลังวุ่นๆ โหวงๆ
ไม่ไปให้ค่า ไปยึดถือหรือดิ้นรนผลักไส
ความคิด อารมณ์ต่างๆเมื่อเกิดขึ้นแล้วก็จะดับไป เพราะเราไม่ได้สร้างเหตุเพิ่ม แม้ปัจจัยยังมี

ยิ่งอยากจะหนีออกจากอะไร ก็ยิ่งออกจากสิ่งนั้นไม่ได้
ลองเข้าไปอ่านในนี้ดูนะคะ
http://www.dhammanow.com/book_4/Page_1-50.pdf

สวัสดีค่ะ คุณจขกท

การบริกรรมว่า "วุ่นวายหนอ" เป็นการดึง "สติ" ให้มาอยู่ที่คำบริกรรม เพื่อให้ความสงบนิ่งกลับ
เข้ามาแทนความวุ่นวายใจ แต่ไม่ได้เป็นการเจริญวิปัสสนาการเจริญวิปัสสนาต้องใช้ "ปัญญา"
พิจารณาควบคู่ไปกับสติ จิตจึงจะเกิดการตื่นรู้ และจดจำสภาวะที่เป็น "วิชชา" หรือ ปัญญา
แทนสภาวะที่เป็น "อวิชชา" โดยพิจารณาในสภาวะธรรมที่กำลังปรากฏ เกิดจากอะไร มีเหตุปัจจัย
อะไรให้ปรากฏ พิจารณาในสามัญลักษณะของรูปและนามที่ดำเนินไปตามกฏแห่งไตรลักษณ์
เมื่อพิจารณาบ่อย ๆ ปัญญาจะเกิด การยึดติดถือมั่น ในตัวตนจะลดลง
แต่ถ้าใช้สมถะเพียงอย่างเดียว ปัญญาจะไม่เกิด จะเกิดแต่ความสงบนิ่งที่ใช้ข่มทับกิเลสไว้เท่านั้น

ขอเจริญในธรรม

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม