เรียน ผู้รู้ทุกท่านค่ะ

ดิฉันเริ่มสนใจและมีความศรัทธาในพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและได้ศึกษาธรรมะจากหนังสือต่างๆ และจากเวปไซต์ เนื่องจากประสบทุกข์ทางใจอย่างหนัก และเริ่มสวดมนต์ก่อนนอน มาเป็นเวลา 2 เดือนที่ผ่านมา และเรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันได้ทำงานให้กับครอบครัวหนึ่งที่ดูอบอุ่น ฐานะความเป็นอยู่ หน้าที่การงานที่มี ถือได้ว่ามีความมั่นคงมาก ทั้งสามีและภรรยามีฐานะทางการงานระดับผู้นำ มีลูกที่น่ารัก ดูพร้อมไปด้วยความสุข และดิฉันได้สังเกตุเห็นบางอย่างคือ ภรรยามีความเป็นผู้นำสูง และแสดงออกภายในบ้านด้วย เลยดูเหมือนสามีจึงต้องยอม จนเวลาผ่านไปสามีแอบจับต้องตัวดิฉันในบางครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง กิเลศตัญหา เข้าครอบงำ จึงได้เอ่ยปากขอกอดดิฉัน และเอ่ยถามว่าไม่อยากมีแฟนใหม่หรือ (ดิฉันเลิกกับแฟนมาได้ 12 ปีแล้ว)ดิฉันตกใจมาก และได้บอกไปว่าไม่เหมาะสมและเลี่ยงออกไปทำงาน ดิฉันก็พูดเรื่องความทุกข์ยากของการมีครอบครัว คิดว่าต่อไปอาจบวชก็ได้ ก็เลยได้สนทนากันเชิงธรรมะมากขึ้น และพูดถึงเรื่องความสุขทางกายเป็นความสุขชั่วคราวไม่ได้จีรังยั่งยืนเหมือนการศึกษาธรรมะ และเขาก็ได้ข้อคิดไปหลายอย่าง เขาเอ่ยปากขอโทษที่ใช้อารมณ์ชั่ววูบไปแบบนั้น ดิฉันก็บอกว่าดิฉันเข้าใจไม่ถือโทษโกรธ จึงทำให้ไม่มีเรื่องเสียหายเกิดขึ้น ดิฉันจึงนึกในใจว่าขอให้เขาคิดได้ตลอดไป ครอบครัวจะได้มีความสุข ถือเป็นการให้ธรรมะเป็นทานได้หรือไม่

เป็นธรรมทาน ถือว่าเป็นการให้ปัญญา

ก่อนอื่นขออนุโมทนากับ จขกท. ด้วยครับกับจิตใจที่ดีงาม

ส่วนเรื่องให้ธรรมมะเป็นทานหรือไม่นั้น
ท่านอย่าไปนึกหรือกังวลเลยครับ

นึกถึงตอนที่ท่านได้ทำแล้วเกิดปีติ อิ่มเอม สุขกายสบายใจ กับสิ่งที่คิดที่ทำดีกว่าไหมครับ อานิสงค์ผลบุญที่เราสามารถสัมผัสได้เพียงแค่นี้
ผมว่ามันก็ช่วยให้เรามีพลังที่จะทำความดีต่อไป โดยไม่ต้องกังวลว่าที่ทำไปจะได้บุญมากแค่ไหนเลย
จริงไหมครับ

อนุโมทนาคับ ขอให้เจริญในธรรม ยิ่งๆขึ้นไป คับ

อนุโมทนาค่ะ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ

คุณ sujittraporn สวดมนตร์อย่าลืมสมาทานศีลด้วยนะครับ

ขอให้คุณเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะครับ

ดีครับ อนุโมทนา