หลวงตาสอนตอนท้ายๆ ก่อนจะละสังขาร
ตอนนั้นวันที่ 1 มกรา ปีนี้ ตอนนั้นท่านอยู่ที่ศิริราช เรียกว่า ท่านอาพาธหนักแล้วล่ะ
ทุกๆ คืนจะมีพระไปอยู่เป็นเพื่อนท่านแล้วก็จับท่าน
ธรรดาของผู้สูงอายุถ้าเกิดเราได้จับมือคนไข้ไว้ก็จะเป็นความอบอุ่น เพราะว่ามือเท้าจะเย็น
พระก็จับมือท่านทุกวันๆมาจนวันที่ 1 มกรา แทนที่พระจะจับท่าน ท่านเอามือท่านมาจับมือพระเอาไว้
ก็คือท่านอาจารย์สุดใจที่เป็นรองเจ้าวาส แล้วท่านก็พูดคำที่ชัดเจนได้ยินพร้อมๆกันและจำกันมาได้
แล้วก็เอามาจดกันไว้...
" มือของครูอาจารย์
กับมือของลูกศิษย์ลูกหา
ญาติมิตรเพื่อนฝูง
เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ใช้แทนกันได้ ไว้ใจกันได้ "
หลายความหมายมาก เป็นทั้งเรื่องของบ้านเมือง แต่ว่าตอนนั้นต่างคนต่างก็ช่วยกันเพื่อจะดูแลรักษาท่าน
ต่างคนต่างก็นำสิ่งที่ดีที่สุดของตัวเองมาเพื่อใช้ในการรักษาท่าน ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งของการรักษา มันมีตำรับของการรักษา
ที่เรียกว่า รักษาแผนปัจจุบัน รักษาทางเลือก ต่างใครต่างก็คิดว่าดีที่สุดเด่นที่สุดมีผลที่สุด ทุกคนจะมุ่งสู่ความเป็นใจเดียวกัน
คือว่ารักษาหลวงตา อยากให้หลวงตาอยู่อายุมั่นขวัญยื่นอยากให้อยู่ผาสุก แต่ว่าบางครั้งแล้วมันต้องเลือกจริงๆว่าอย่างหนึ่งอย่างใด
ได้อย่างเดียวผสมกันไม่ได้ บางอย่างอะไรที่ผสมกันได้ บางอย่างที่อะไรจะต้องหนึ่งต้องสอง บางอย่างอาจจะต้องเลือกอันนี้ต้องจับมือคุยกัน
ถ้าเกิดจับมือคุยกันได้ มืออันนี้มันก็จะคุ้มครองรักษาครูบาอาจารย์ได้ หรือรวมไปถึงไม่ใช่เฉพาะแค่ใกล้ชิดแม้กระทั่งญาติมิตรเพื่อนฝูง
ครูบาอาจารย์จากไปแล้วมือของลูกศิษย์ก็จะทำงานต่อจากครูบาอาจารย์ได้มองมุมนี้ก็ได้ เพราะท่านทราบแล้วล่ะว่าอีกไม่นานล่ะ
ท่านก็ฝากเอาไว้ ฝากมรดกทั้งหลายนี่แหละ ฝากบ้านฝากเมืองนี่แหละ ฝากจิตใจของแต่ละคนๆที่มีศีลมีธรรมนั่นแหละ
มองเป็นความสามัคคีก็ได้ หรือมองว่าให้ทำต่อในสิ่งที่ครูบาอาจารย์ทำเอาไว้ด้วยมือได้และทำต่อได้ ถ้าเกิดพูดถึงส่วนรวมทำคนเดียวไม่ได้
ต้องช่วยกันทำและต้องไว้ใจกันต้องฟังคนอื่นเสร็จแล้วผลสุดท้ายก็จะไว้ใจกัน เมื่อไว้ใจกันแล้วก็ใช้แทนกันได้ทำแทนกันได้แล้วได้ผลด้วย
ให้พูดว่าต่างคนต่างทำ หรือว่าจนในที่สุดแข่งกันทำแย่งกันทำ ขอให้จับมือกันแล้วก็ตกลงกันว่าจะทำอะไร แล้วก็เป็นธรรมะด้วยนะ แน่นอนคนรุ่นหนึ่งก็จะต้องหมดไปละไป แล้วคนรุ่นใหม่ก็จะต้องมาทำแทน เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะต้องเป็นเช่นนั้น
ที่มาจาก รายการเจาะใจ ตอน ศรัทธาหลวงตามหาบัว ออกอากาศ 17 ก.พ. 2554
