การศึกษา การอ่าน การฟัง หรือแม้แต่การ ปฏิบัติ ต้อง อาศัยการมี สมาธิ
ในทางธรรม ต้องมี ศีล สมาธิ และ ปัญญา จึงจะเข้าใกล้เขตพระ อริยะ
การศึกษาเล่าเรียน ในทางโลก ก็มีความแตกต่างกันบ้าง แต่ถ้าเราเอาทางธรรมะเข้ามาช่วย
การศึกษาของเราจะเจริญและพัฒนาได้เร็วขึ้น เพราะทางธรรม นิวรณ์ คือเครื่องปิดกั้นความเจริญของจิต
ความง่วงเหงาหาวนอน ความฟุ้งซ่าน ลังเลสงสัย พอใจในกาม ความพยาบาทหงุดหงิด เหล่านี้ มันก็เป็น
ข้าศึก ในการศึกษาของเราเหมือนกัน ความอยากจะให้สมองจำอะไรได้เร็วๆ จำเยอะๆ มากๆ มันก็เป็นกิเลส
อีกอย่าง เราต้องไม่เป็นคนใจร้อน และความกังวล ไปคิดถึงเรื่องที่ยังมาไม่ถึง เป็นเรื่องอนาคต หรือคิดเรื่องอดีต
ที่ผ่านไปแล้ว ย้อนไป ย้อนมา อนาคตก็สาวเข้ามา จิตปรุงแต่งไปเรื่อย
จงอยู่กับปัจจุบัน ควรฝึกนั่งสมาธิ สมาธิสามารถใช้ได้กับทุกเรื่อง การอ่านหนังสือ ตำหรับตำรา ถ้ามีสมาธิแล้ว
ความจำมันก็จะมาเอง การมีสมาธิ มีสติ อยู่กับปัจจุบัน ทำอะไร ปฏิบัติอะไร จิตก็อยู่กับตรงนั้น
อย่าเป็นคนใจร้อน อย่ามีความอยากมาก อยากจะได้เร็วๆ อยากจะสอบผ่าน อยากให้มันผ่านไปเร็วๆ
ไอ้ความอยากไม่อยากนี่แหละ มันทำให้เราเสียสมาธิ และจิต ฟุ้งซ่านเปล่าๆ กลับเข้ามาสู่ความใจเย็น สร้าง
เหตุ คือความเพียร มีศรัทธาความเพียร ตั้งจิตใจให้ดี เหตุมาอย่างไร ผลก็ต้องเป็นอย่างนั้น
ขอเป็นกลังใจให้ผ่านไปได้ โดยการใช้สติ ปัญญา ถึงที่สุด
เจริญในธรรม
