คือว่าพ่อของหนูก็ไม่ใช่ว่าเป็นคนไม่ดีอะไร แต่เค้าชอบทำอะไรแบบแปลกๆ อะไรที่หนูคิดว่าเค้าไม่น่าจะทำเค้าก็ทำ เช่น ถ้าลูกซื้อขนมมาฝากพ่อกับแม่คนละชิ้น เค้าจะต้องรีบกินของตัวเองให้หมด แล้วไปกินของแม่ต่อ ไม่ก็ถ้านั่งกินข้าวด้วยกัน อะไรที่ดีๆหรือที่เค้าชอบเค้าจะกินจนหมดไม่เคยเหลือให้แม่เลย แต่แม่ไม่เคยทำแบบนั้นเลยมีอะไรได้อะไรก็ต้องเก็บไว้ให้พ่อตลอด บางทีหิวเกือบตายแต่พ่อจะกินก็ยกให้ซะงั้น งานหนักพ่อก็ไม่อยากทำให้แม่ทำตลอด
ยกของหนักก็ไม่ช่วยเพราะกลัวจะปวดหลัง(พ่อหนูห่วงสุขภาพมากที่สุดในโลก)แม่มีแต่ลูกสาว เราทนดูไม่ได้ไม่ว่าของจะหนักแค่ไหน จะอดแค่ไหนเราก็ยอมได้เพื่อแม่ บางที่แม่ต้องออกไปส่งของตอนดึกๆพ่อก็ไม่เคยไปเป็นเพื่อนปล่อยให้แม่ไปคนเดียว บ่อยครั้งที่แม่น้อยใจแต่แม่ก็อดทน พ่อต้องสบายที่สุด กินของดีที่สุด รักษาสุขภาพมากที่สุด ไม่เคยร่วมทุกข์คอยแต่จะร่วมสุขอย่างเดียว ดูถูกคนจน(โดยเฉพาะญาติแม่) เคารพคนรวย แม้แต่กับตากับยายของหนูพ่อก็ไม่เคยให้ความเคารพแต่บังคับให้หนูเคารพย่าซึ่งไม่สนิทอย่างแรง หนูกับพี่สาวไม่ค่อยพอใจกับการกระของพ่ออย่างมากแทบ จะทุกเรื่องแอบว่าพ่อกันก็บ่อย แต่มันน่าว่าจริงๆเท่าที่หนูจำความได้ แม่สู้งาน สู้เพื่อครอบครัวมาตลอด แต่พ่อไม่เลย ไม่เคยเลย แทบจะเรียกว่าเป็นคนที่เห็นแก่ตัวก็ว่าได้ ถ้าจะบอกว่าพ่อเป็นผู้ให้กำเนิดหนูมาหนูก็เข้าใจ แต่ก่อนท้องหนูพ่อเที่ยวผู้หญิงจนเอาโรคหนองในเทียมมาติดแม่ ทำให้หนูได้รับเชื้อ เป็นโรคหอบอย่างแรงตอนเด็ก พอโตมาก็มีโรคแพ้ภูมิตัวเองทำให้ผมร่วง น้ำเหลื่องไม่ดี เป็นภูมิแพ้อากาศต้องพ่นยา เลือดออกทางจมูก
หนูขอโทษนะคะที่พิมยาวแต่หนูไม่รู้ว่าจะไปปรึกษาใคร สิ่งที่พ่อทำหลายอย่างมันไม่ถูกต้องหนูรับไม่ได้ยิ่งที่เค้าทำกับตากับยายที่หนูรักและเคารพที่สุดในชีวิตเสมือนเป็นพระอรหันต์ในใจหนูยิ่งรับไม่ได้ใหญ่ หนูควรจะทำยังดี แม่บอกว่าอย่าคิดไม่ดีกับพ่อมันบาป แต่ที่พ่อทำมันผิดนะคะ รบกวนตอบหนูหน่อยนะคะ ขอบคุณคะ
