บุญนั้นทำแทนกันไม่ได้-กรรมนั้นแก้แทนกันไม่ได้ บุญและกรรมเกิดแต่เหตุ เมื่อเหตุเป็นเช่นไร ผลมันจึงออกมาเป็นเช่นนั้น คนทำกรรมอย่างไร ทำบุญอย่างไร ผลมันจึงเป็นปัจจัตตัง ในโลกนี้ล้วนเป็นมนุษย์ทั้งนั้น ที่ต่างกันคือกิเลสมาก กิเลสน้อย ปัญญาดี หรือปัญญาทราม พระอรหันต์อาจมีได้ แต่ไม่มีผู้วิเศษ ถ้ามีโปรดแสดงตนเหาะมาให้ดูหน่อย เราไม่ใช่คนขวางโลก แต่ตั้งแต่ศึกษาธรรมมะและปฏิบัติมาชั่วชีวิต โง่มาก่อนฉลาดทั้งนั้น จนวันนี้ถึงแม้ไม่หลุดพ้นจากทุกข์ แต่ก็ไม่ลังเลสงสัยในธรรมแล้ว หลวงพ่อชาเป็นอาจารย์ที่เราเลื่อมใสมาก ไม่รู้ท่านเป็นพระอรหันต์หรือไม่ ท่านหนีกรรมพ้นไหม ก่อนสิ้นท่านนอนเป็นผักอยู่นานมาก ในยามนั้นไม่รู้จิตท่านอยู่ในสภาวะใดเกินคนธรรมดาจะคาดเดา หลวงพ่อเทียนท่านเหมือนจะหลุดพ้นตั้งแต่เป็นฆราวาส แล้วค่อยมาบวช เผยแพร่ธรรมมะอยู่30กว่าปี ท่านไม่เคยเรียนหนังสือ ไม่เคยท่องบ่นพระไตรปิฎก แต่วิธีปฏิบัติ และการดับทุกข์ของท่านไม่เคยส่งจิตออกนอกกายเลย กอ่นสิ้นเข้าใจว่าท่านเป็นมะเร็งที่กระเพาะอาหาร ถ้าท่านหลุดพ้นจริงความเจ็บปวดนั้น ย่อมไม่เกิดแจ่จิตของท่านแน่ แต่ท่านหนีกรรมพ้นไหมที่จะไม่ต้องเป็นมะเร็ง...อาจารย์สองท่านที่กล่าวมา ท่านหนึ่งไม่จบประถม4(ถ้าจำไม่ผิด) อีกท่านไม่เคยเรียนหนังสือ เช่นเดียวกับท่านเว่ยหลาง ไม่รู้หนังสือด้วยซ้ำผู้คนยกย่องทั้ง3ท่านว่าเป็นพระอรหันต์ สั่งสอนคนให้ปฏิบัติพ้นทุกข์ไปมากมาย จิตเท่านั้นที่อยู่เหนือทุกข์และสุข กายก็เป็นไปตามธรรมชาติ
.......ไม่มีหรอกวิธีแก้กรรม กรรมมันเป็นนามธรรม ไม่ใช่วิทยุ โทรทัศน์ที่เสียแล้วจะได้หาคนมาแก้ให้ดีเหมือนเดิมได้ ผู้วิเศษก็ไม่เคยเห็น อยู่ภายใต้กฏเกณฑ์เดียวกัน เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งนั้น บุญกุศลคือทางเลือกสุดท้าย ของมนุษย์ ใช้ปัญญาพิจารณา สร้างศรัทธาในบุญกุศลเถิด.....เจโตวิมุติ
