ถ้ามีคนที่คุณรู้จักถึงจะสนิทหรือไม่ก็ตามเขาไม่มีความสนใจในเรื่องของธรรมะเลย แถมยังว่าคนที่ศึกษาธรรมะนั้นเป็นคนที่จืดชืด คุยด้วยก็น่าเบื่อไม่น่าฟัง ฟังแล้วเครียด พอจะพูดถึงในเรื่องของธรรมะทีไรเป็นต้องเบรคหรือไม่ก็เปลี่ยนเรื่องคุยทันที ซึ่งเห็นแล้วก็น่าสงสารเพราะแต่ก่อนตัวผมเองก็มีความคิดความอ่านไม่ต่างกันกับคนเหล่านี้ แต่ผมก็หันมาศึกษาพระธรรมจนตอนนี้สามารถจัดการกับความทุกข์บางอย่างที่เข้ามารบกวนในจิตของผมได้ จริง ๆ แล้วที่เราทุกข์กันอยู่เป็นประจำทุกวี่ทุกวันนั้นส่วนใหญ่จะเกิดจากไม่เห็นทุกข์ก็เลยไม่รู้จักทุกข์และในเมื่อไม่รู้จักทุกข์ก็ไม่สามารถจะดับทุกข์ได้ อาจเป็นเพราะผมคงจะมีบุญเก่าสั่งสมในด้านปัญญามาพอสมควร เพียงแค่อยากให้คนที่เรารู้จักได้มองเห็นธรรมะว่าดียังไง ทำไมต้องศึกษาธรรมะ แต่ก็ต้องปล่อยวาง(อุเบกขา)ไปเพราะเขาไม่รับ ถ้าเป็นคุณจะมีวิธีเช่นไรที่จะสามารถทำให้คนที่ไม่เชื่อในธรรมกลับมาสนใจที่จะศึกษาธรรม เห็นคุณค่าและประโยชน์ของธรรมะเผื่อว่าผมจะนำไปใช้บ้าง

อืม บางทีคนเราพอเขาไม่เกิดความทุกข์ก็ไม่รู้จักเข้าหาธรรมะเนอะ บางคนก็โน้มน้าวง่าย บางคนก็ไม่เอาเสียเลย ก็เลยไม่รู้จะทำไงได้แต่วางเฉย เผยแพร่เท่าที่กำลังเราจะทำได้ค่ะ แต่เคยได้ยินใครพูดก็จำไม่ได้ เขาว่าบางคนมีบารมีในตัวมากพอได้เจรจาหรือติดต่ออะไรกับใครก็มักประสบความสำเร็จ ไม่รู้อันนี้เกี่ยวกับบุญบารมีผู้ถ่ายทอดด้วยเปล่าค่ะ

ดูก่อนท่านทั้งหลาย...............................
อันปุถุชนมีปัญญาที่ต่างกัน ไม่สามารถที่จะบังคับได้ เปรียบเสมือน บัว 4 เหล่า
บัวที่จมอยู่ใต้ตม
บัวที่อยู่เหนือตม
บัวที่จะพ้นน้ำ
บัวที่โผล่และบานสะพลั่ง
ท่านผู้เจริญ........ท่านจะอยู่ ณ.ที่ใด พึงเร่งพิจารณาเทอญ
ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม..........

คนเรานี่มันสอนใครไม่ได้หรอกนะ ไม่ใช่จะสอนกันได้ง่ายๆ สิ่งที่เราเห็นว่าดี ประเสริฐ คนอื่นเขาอาจมองอย่างเอือมระอา จิตคนเรามันไม่เหมือนกัน เราไม่ใช่ผู้รู้วาระจิตผู้อื่นที่จะได้สอนให้เปี๊ยะๆแทงเข้ากลางใจเขาได้ สิ่งที่ทำได้ คือ การทำตัวเป็นแบบอย่าง เยือกเย้น น่าเข้าใกล้ น่าคบหา แสดงผลของธรรมะให้เขาเห็น เมื่อเขาคล้อยตามเขาจะสนใจของเขาเอง ไม่ต้องไปทุกข์ร้อนแทนใคร เพราะทุกข์ของเราเองก็หนักแย่แล้ว

ถ้าคนที่เค้าไม่ได้ทำเหตุด้านนี้มา และยังไม่ถึงเวลาที่ธรรมจะจัดสรรให้เค้า
ไม่ว่าเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองในทางดีขึ้น(ซึ่งเค้าก็เห็นได้)ยังไง
ไม่ว่าเค้าจะมีความทุกข์แค่ไหน
หรือได้รับหนังสือ/CDธรรม(แม้จากคนที่เค้าให้ความนับถือชื่นชม)เท่าไหร่
เค้าก็ไม่สนใจแม้จะเปิดอ่านหรือฟังเลย และบางครั้งอาจจะเกิดอกุศลจิตได้
ถ้าเจริญเมตตา กรุณา มุทิตาถึงพร้อมแล้ว ก็คงต้องวางอุเบกขา และช่วยตัวเองให้พ้นก่อน
ส่วนตัวเวลาทำทาน ศีล ภาวนา ก็มักอธิษฐานว่าขอให้ผลของกุศลกรรมที่ทำ
ส่งผลถึงคนที่เรารักและปรารถนาให้เค้าสนใจภาวนา
(ตอบจากประสบการณ์นะคะ อาจไม่เหมือนกันทุกคนก็ได้ คิดว่าหากถึงเวลาของเค้า เค้าก็จะสนใจเอง)

วาง
ทอดธุระ

คนเราทำกรรมมาต่างกันคะ ถ้าอดีตไม่มีการสะสมบุญติดมาก็จะคุยกันไม่เข้าใจคะเป็นธรรมดาคะ
ดิฉันยังเคยโดนพี่เขยว่า ชีวิตจืดชืด ไม่สนุกเพราะไม่ดื่มเหล้า แปลก ที่ดิฉันไม่โกรธ เขาเลยนะคะ เข้าใจคำว่ามาจากที่ต่างกัน โดยแท้ ถ้าเราเปลี่ยนตัวเราเอง โดยคนใกล้ชิดสามารถเห็นเราสงบมากขึ้น ใจเย็นมากขึ้น เมื่อนั้น คนอื่นเขาถึงจะเชื่อคะว่าธรรมาะดีจริง ๆ สามารถทำให้คนเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น คะ

วางเฉยเสีย...ภาชนะที่ยังคว่ำอยู่ ย่อมไม่สามารถบรรจุอะไรลงไปได้....

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

อ้าว..มาไม่ทัน