[ขอบคุณท่านด้วยใจจริง...ข้อความทุกข้อความที่โต้แย้งกันนี้...มีประโยชน์ทุกข้อความ...
มาถึงตรงนี้แล้วทักทายขออภัย...และอโหสิกรรมนะค่ะที่ใช้ท่านเป็นเครื่องมือกระเทาะกิเลสของตัวเอง...
และทำให้ท่านขุนเคืองใจ...มิได้มีเจตนาจะลบลู่หรือดูแคลนท่าน...แล้วข้อที่ท่านเตือนเรื่อง
การพูดกระเซ้าเย้าแหย่กับคนที่ไม่สนิทนั้น.....ยอมรับว่าเป็นจริงๆค่ะ...บางทีกลอนมันพาไปจนลืมตัว
หวังว่าท่านคงมิรังเกียจที่จะสนทนากันในโอกาสต่อๆไปนะค่ะ....
ขออภัยท่านเจ้าของกระทู้ที่เป็นเหตุให้กระทู้ของท่าน...ออกทะเลจนหาทางกลับไม่เจอ
ความผิดอันนี้ "ข้าพเจ้าขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว"......ขออโหสินะค่ะ

นี่มันอะไรกันเนี่ย ??? หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาดูกระทู้ที่ตัวเองเป็นคนตั้งคำถามไว้มานาน พอกลับมาอ่านอีกทีตอนนี้กระทู้ที่ผมตั้งมันกลายเป็นสงครามปะทะคารมย่อยๆ ไปแล้วหรอครับ ทุกความคิดเห็นแม้จะไม่ได้ใช้ถ้อยคำหยาบคาย แต่ก็เจือไว้ด้วยความขุ่นข้องหมองใจ ประชดประชันเสียดสี อ่านแล้วทำใ้ห้รู้สึกว่า นอกจากจะไม่ได้ประโยชน์ แล้วยังก่อให้เกิดแต่ทุกข์ ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกผิดในใจที่ทำให้หลายคนต้องมาเกิดความรู้สึกที่ไม่ดี อย่างนี้ถือเป็นการสร้างบาปให้กับตัวเองเพิ่มขึ้นรึเปล่าเนี่ยครับ ? ความจริงผมอยากจะลบกระทู้ไปเลย แต่ทำไม่เป็น ทุกวันนี้ประเทศเราก็มีแต่ความขัดแย้งมากพอแล้ว อย่าให้มันลุกลามมาถึงสถานที่ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแสงสว่างให้กับคนที่ยังไม่เห็นธรรม เลยนะครับ ตรองดูสิครับ ยิ่งเขียนไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งสถานการณ์ไม่ดี เกิดความรู้สึกไม่ดีต่อกัน พอเถอะนะครับ ผมขอร้อง อย่าสร้างตราบาปในใจให้เจ้าของกระทู้อย่างผมต่ออีกเลยนะครับ เพราะผมคงไม่สบายใจอย่างมากที่ต้องมาเป็นเหตุในคนอื่นผิดใจกัน
อีกอย่างคือ ขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่มาให้ความรู้นะครับ ต่อไปผมจะระวังกาย ระวังใจ ให้มากขึ้น ขอให้บุญที่ชี้ทางสว่างให้ผมในครั้งนี้ จงส่งผลให้ทุกๆ ท่านมีความสุขนะครับ