ธรรมะของพระพุทธเจ้าที่ทรงแสดงเอาไว้ถึง 84000 พระธรรมขันธ์นั้นก็เป็นเพราะจริตของมนุษย์ทุกคนแตกต่างกัน เพราะการที่จะบรรลุธรรมได้นั้นต้องอาศัยธรรมที่ตรงกับจริตของแต่ละคน ซึ่งผมก็อยากจะรู้ว่าธรรมอันใดที่ท่านฟังแล้วเกิดความรู้แจ้งในจิต(ไม่ใช่รู้แคความหมาย) เช่นมีคน 2 คนเห็นเงินจำนวนมากวางอยู่ คนที่ 1 เป็นคนที่มีโลภะ(ความโลภ)มาก แต่ไม่หยิบเพราะกลัวบาป ส่วนคนที่ 2 ก็ไม่หยิบเพราะมีความโลภน้อยกว่าคนที่ 1 จิตจึงไม่คิดจะเอาเพราะไม่ได้แค่กลัวบาป แต่เพราะไม่อยากได้ของผู้อื่น เพราะฉะนั้นคนที่ 1 ทำกรรมแค่มโนกรรมเท่านั้น ส่วนคนที่ 2 ไม่มีมโนกรรมเลยเพราะมีจิตที่ละความโลภได้มากว่าคนที่ 1 นั่นเองครับ ฉะนั้นคนที่ 1 ยังไม่สามารถรู้ธรรมเห็นแจ้งในจิตอยู่ แต่คนที่ 2 มีธรรมรู้แจ้งในจิตแล้ว ก็เป็นที่มาของคำถามว่า ท่านคิดว่าธรรมะใดที่ท่านได้สดับรับฟังมาจากหลายๆที่นั้นคือธรรมอันใดหรือ ได้โปรดแสดงธรรมที่ท่านได้รู้มาด้วยเถิด และอีกคำถามนึง ท่านชอบให้ใครแสดงธรรมให้ท่านฟัง(ไม่ได้หมายถึงพระสงฆ์เท่านั้น ฆราวาสก็ได้)
ส่วนของผมนั้นธรรมที่ผมชอบมากก็คือ "สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา พวกเธอจงยังประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด" "เราทุกคนมีความตายเป็นเบื้องหน้า" "สัตว์โลกล้วนเป็นไปตามกรรม" พอได้ฟังทีไรสติเป็นต้องเกิดขึ้นมาทุกที (ความรู้ตัวตื่นอยู่ในขณะปัจจุบัน) ส่วนชอบฟังใครนั้นถ้าฝ่ายพระสงฆ์ก็มี ท่าน ว.วชิรเมธี , พระสุนทรธรรมภาณ(พระอาจารย์สมชาติ ธมมฺโชโต) , พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล , พระอาจารย์ชานนท์ ชยนนฺโท ฝ่ายฆราวาสก็คุณดังตฤณ , อารจารย์บรรจบ บรรณรุจิ
นึดนึง ขอประชาสัมพันธ์ให้ทราบว่า ก่อนปีใหม่นี้ผมจะแจกซีดีในระบบMP3 ชุด "ธรรมะสบายใจ ชุดที่1"
บทประพันธ์โดยปิยโสภณ (พระศรีญาณโสภณ ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดพระราม 9 กาญจนาภิเษก)อ่านบรรยายโดย ไพร ดวงดาว พร้อมดนตรีประกอบทุกเนื้อหาที่มีในแผ่น และแถมท้ายด้วยเพลงบทสวดมนต์ทำวัตรเช้า,เย็นด้วยท้ายแผ่น เพื่อเป็นของขวัญวันปีใหม่ครับ มีแค่ 100 แผ่นเท่านั้นเพราะงบมีน้อยแต่อยากแจกเป็นธรรมทานเพราะผมได้ฟังมาแล้วก็เลยอยากจะแบ่งให้คนอื่นได้ฟังบ้าง ฟังแล้วความรู้สึกเหมือนกับชื่อชุดเลย คือ ธรรมะสบายใจ เพราะพอได้ฟังแล้วสบายใจจริงๆ แต่จะสบายจริงหรือไม่นั้นบอกได้คำเดียวว่า "ต้องฟัง" เท่านั้น (ปัจจัตตัง)เอาไว้ถ้าแจกได้เมื่อไหร่ก็จะมาโพสต์เอาไว้ที่กระทู้ "ธรรมทาน"ครับ แต่ผมจะแจกตามลำดับนะครับใครโพสต์ก่อนก็ได้ก่อน ถ้าโพสต์เกิน 100 ท่านก็จะดูงบก่อนนะครับว่าจะแจกต่อได้หรือเปล่าหรือถ้าได้ได้กี่ชุดครับ

สำหรับผมนั้น เมื่อออกนอกบ้านไปกินข้าวตามร้านอาหารแล้วมองคนกินข้าว การกินอาหารของคนเรานั้นสร้างความรู้สึกว่า การกินอาหารเพื่อความอยู่รอดเป็นทุกข์ที่ใหญ่หลวงอันหนึ่ง รู้สึกเห็นสัจธรรมที่เด่นชัดเกิดความสังเวทใจ

ส่วนการแสดงธรรมหรือ วาจาของพระพุทธเจ้านั้นชอบทั้งหมด หรือคำพูดของพระอนุพุทธะก็กินใจ ถ้าปัจจุบันก็มีคำพูดหรือเขียนที่กินใจทั้งจากหนังสือทั่วไป หรือในบอร์ดนี้ก็เยอะ

ถ้าจะยกตัวอย่างก็มี "ในที่ใดไม่มีความสงบ ที่นั้นไม่ชื่อว่าสภา คนเหล่าใดพูดไม่เป็นธรรม คนเหล่านั้นไม่ชื่อว่าสัตบุรุษ"

กระผมเป็นคนขี้เกียจ...แต่ถูกปังคับให้เรียน..ไม่เรียนก็ไม่ได้..พ่อแม่ไม่ได้เป็นเศรษฐี..จะได้มีเงินทองโดยไม่ต้องทำอะไร..จึงต้องเรียนเพราะจำใจ..และต้องเรียนให้ดีด้วย..เดียวไม่มีงานทำ..เรียกว่าสะสมความคับอกคับใจมายาวนาน...

และแล้ว..วันหนึ่ง..ได้อ่านหนังสือหลวงพ่อองค์หนึ่ง..ความคิดก็ถูกปฏิวัติ..อย่างสิ้นเชิง..ความคิดของเด็ก ๆ

(หนังสือ)ท่านว่า..เราทุกข์เพราะมีกาย
เราคิด.....มีกายจึงต้องกิน..ต้องกินจึงต้องทำงาน..ต้องทำงานจึงต้องเรียน..อ่อ..เพราะมีกายนี้เองเราจึงต้องเรียน...แต่เอ๋..เป็นเทวดาก็น่าจะได้นะ

(หนังสือ)ท่านว่าต่อ...เป็นเทวดาก็ดีแต่ก็สุขได้ไม่นาน
เราคิด..อ้าว..สุขแป๊บ ๆ ไม่เอาหรอก..เป็นพรหมก็ได้

(หนังสือ)ท่านว่าต่อ..เป็นพรหมสุขได้นานแต่ก็มีวันหมด
เราคิด...อ้าว..มียังงี้ด้วยรึ..แล้วเป็นอะไรละ??

(หนังสือ)ท่านว่า...นิพพานัง..ปรมัง..สุขัง..นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง
เราคิด...อ่อ..ที่จะทำให้ไม่กลับมามีกายอีกเลย..คือนิพพานรึ..แล้วทำยังงัย???

(หนังสือ)ท่านว่า..ตัดสังโยชน์ 10
เราคิด...แค่ 10 อย่างเอง..ไม่มากเลยนี้..
(สันดานคนขี้เกียจมันชอบอะไรน้อย ๆ )
(อาจารย์นี้ก็ชังหลอกล่อดีแท้ ๆ )
(เอาเข้าจริง..ข้อแรกก็เหมือนวิ่งชนกำแพงแล้ว )

สุดท้าย...ความคิดเห็นเรื่องจริต
คนเรานี้นะมันแปลก..คนที่เราเคารพรักชอบพอนี้นะ..พูดอะไรก็ดูว่าจะใช่ไปทั้งหมด...แต่กับคนที่ไม่ชอบหน้านี้..ต่อให้พูดเหมือนกัน..ยังไม่เอาเลย

พอมันเกิดมาอีก...ความรักใคร่ชอบพอมันยังติดมา..ฟังอีกก็ชอบอีก..บางคนแค่เห็นหน้าก็ชอบแล้ว..แล้วเกิดหลาย ๆ ครั้ง..ก็พัวพันเป็นสายบุญสายกรรมกันไป..(แต่ไม่ใช่จะมีสายเดียวนะ)..

แล้วลูกศิกษ์สำนักเดียวกัน..ความชอบย่อย ๆ ของแต่ละคนก็อาจไม่เหมือนกันอีก..บางคนจับลมแล้วง่าย..บางคนพุทโธแล้วง่าย..บางคนยุบพองแล้วง่าย..บางคนเดินแล้วง่าย..คนเป็นอาจารย์เขาก็ต้องเอาพวกนี้อยู่หมัดทั้งหมดนั้นแหละ..

ทีนี้..หากคนสอนเราหมดกิเลสแล้ว..ก็โชคดีของคนฟังแล้วเชื่อไป..จะได้กลเม็ดเด็ดพรายของคนจริงใช้ได้จริง..ไปด้วย..ครูบาอาจารย์จึงสำคัญตรงนี้..นี้ยังเรียกว่าครูเล็ก...แต่ครูใหญ่ครอบเราชาวพุทธกันอยู่แล้ว..องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าครูใหญ่ของเราทุกคน

เรามีครูใหญ่..ก็เหมือนมีชัยไปกว่าครึ่งแล้วละครับ
ที่เหลือ..ทำกันเอาเองเน้อ..
..

ขอตอบ ธรรมที่แจ้งในจิต(ตอบแบบผู้มีความรู้เท่าหางอึ่ง นะคะ ) ว่าอนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา(กฏไตรลักษณ์) เพราะสิ่งที่จิตจะรู้ จะเห็น ก็แค่สามอย่างนี้เท่านั้นคะ คิดว่าทุกคนที่ศึกษาธรรมย่อมเห็นและรู้ด้วยจิตเองได้ เลยทำให้กิเลสที่มีเบาบางลง แม้จะไม่หลุดพ้นก็ตาม

และอีกคำถามนึง ท่านชอบให้ใครแสดงธรรมให้ท่านฟัง(ไม่ได้หมายถึงพระสงฆ์เท่านั้น ฆราวาสก็ได้ คำตอบคือผู้มีปัญญาเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานคะ (กำปั้นทุบดินเลยนะเนี่ยะ) ผู้เจริญในธรรมแม้ยังไม่หลุดพ้น ก็จะเป็นผู้รู้(มากน้อยแล้วแต่บุคคล) ผู้ตื่น(ตื่นจากกิเลสมากน้อยแล้วแต่บุคคล) ผู้เบิกบาน(เบิกบานได้ด้วยปัญญาของตัวเอง)

รอฟังคำตอบอยู่คะ ท่าน

zผมอ่านแล้วไม่เหนจะกำปั้นทุบดินตรงไหนเลย จะเรียกว่า อิสระทางความคิดชาวพุทธ จะดีกว่า
กฏสามข้อที่ว่า...ต้องทำให้ได้บ่อยๆ เพราะเปนการปูทางไปสู่มรรค8 ผู้ที่เจริญในมรรค
8 ข้อเท่านั้นถึงจะเหนถึงการดับทุกข์ เพราะมรรค8 เป็นหนทางการดับทุกข์ และไตรลักษณ์ยังเปน
สิ่งที่เกิดขึ้นจากการทำวิปัสสนาญาณให้แจ้ง

สิ่งที่ฟังแล้วให้เกิดความรู้แจ้งภายในเท่าที่ฟังมามี2 อย่าง ไม่นับเอาละอวิชชานะ ก้คือการละความกำหนัดในกามคุณ5 และ ความไม่ยึดมั่นถือมั่นในตน ในของของตน และความเปนตัวตนของตน

ชอบ อริยสัจจ์ กับ ปฏิจจสมุปบาท ฟังแล้วลึกซึ้งกินใจ

ส่วนธรรมที่รู้ และระลึกไว้เสมอ อันนี้ครับ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เป็นวาระสุดท้ายแห่งเราแล้ว เราขอเตือนพวกเธอทั้งหลายให้จำมั่นไว้ว่า
สิ่งทั้งปวงมีเสื่อมและสิ้นไปเป็นธรรมดา เธอทั้งหลายจงอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด ”

ขอบคุณครับ

บทธรรมที่ทำให้รู้แจ้งในจิต ตอนนี้ก็ยังสงสัยอยู่ ว่าเมื่อไรจะมาให้รู้สักที