ดูก่อนท่านทั้งหลาย...............
ล้วนพึงกระทำในสิ่งที่ดี เสมอด้วยศีล สมาธิ ปัญญา รวมถึงการปฏิบัติในธรรม การที่จะได้พบเจอระดับ อริยบุคคล ล้วนไม่ยากมากนัก อย่าพึงวิตกเลย ช่วยกันช่วยผู้คนพึงให้หลุดพ้น
จากการเวียนว่ายตายเกิด กันเทอญฯ.....................

ขอทุกท่านเจริญ ในธรรม.......

ในที่สุดได้เริ่มสนทนาธรรมที่เป็นเรื่องเป็นราว
เอาไปปฏิบัติจริงๆ อย่างได้ผลแล้วหรือยังครับ คุณติ๊ก1111
สงสัยต้องไปตั้งอีกกระทู้หนึ่งเพื่อถามธรรมโดยเฉพาะนะครับ

ไม่ต้อนรับ พวกเพี้ยนๆบ้างเหรอ.............เอาแต่อาริยะ

แล้วผมจะคุยอะไรกับคุณหละ.......เปิดประเด็นหน่อยสิครับ

ขอบคุณที่ยังเปิดโอกาส ชวนผมให้มีที่คุย

แต่ผมกำลังง่วง ขออนุญาติไปนอนหลับก่อน นะครับ

ยังจะคุยกันอยู่รึ....คนถามเขาไม่เข้ามาแล้วนี้

สาธุ สาธุ

ลองฟังดูวิธีไปพบพระอริยะ (ทดลองส่งไฟล์เสียงครั้งแรก)

http://www.4shared.com/audio/Dv8hEw9G/014__.html แนะนำผู้มาใหม่

http://www.4shared.com/audio/XK-J_weP/022___3_.html สรุปวิธีทำวิปัสสนา

http://www.4shared.com/audio/8Bg3of5m/023___4____.html ตอบแม่ชี

http://www.4shared.com/audio/D-TRLpMY/__-_.html หลวงพ่อพุทธทาส

มีครูบาอาจารย์หลายท่านนะที่ท่านถูกทดสอบจิต ว่าเป็นอริยะบุคคลหรือไม่ ครั้งหนึ่งก็มีพระหลวงตาองค์หนึ่ง มาอ้างกับหลวงพ่อชาว่าตนเองนั้น หมดโกรธแล้ว(เป็นพระอนาคามีตามความเข้าใจของเขา) ในที่สุด มีวัวตัวหนึ่งหรือหลายตัวก็จำไม่ได้ หลุดเข้ามาในวัด หลวงตาท่านนี้โกรธจนตบะแตกออกไปไล่ตีวัวให้ออกไปพ้นวัด อันนีก็เป็นเรื่องพิสุจน์ได้ อีกเรื่องหนึ่ง วันหนึ่งมีพระหนุ่มมาขอสนทนาธรรมกับหลวงปู่ดุลย์ ถ้าจำไม่ผิด แล้วอ้างว่าตนบรรลุพระอรหันต์แล้ว จากนั้นก็เทศน์ให้หลวงปู่ฟังเสียยกใหญ่ หลวงปู่ท่านก็นิ่งฟัง เมือท่านเทศน์จบ หลวงปู่ท่านก็ว่าไอ้บ้านี่ รีบออกไปให้พ้นวัดของฉันเดี๋ยวนี้เลย ปรากฏว่าพระหนุ่มนั้น มองหน้าหลวงปู้ด้วยแววตาโกรธแค้น แล้วเดินกระแทกเท้าปึงๆออกไป หลวงปู่ท่านก็หันมาพูดกับลูกศิษย์ว่าเห็นไหมท่านยังโกรธอยู่เลย อันนี้ก็ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
........ส่วนหลวงพ่อชาเอง การบรรยายธรรมของท่านตอนหนึ่งความว่า วัดป่าพงนี๋ เดี๋ยวนี้ใครๆก็รู้จัก และมีสาขามากมาย พระเณรก็ปฏิบัติดีเป็นที่ยอมรับ อย่างตัวหลวงพ่อนี้ใครเขาก็ต้องว่า ต้องเป็นพระอรหันต์แล้ว ทีนี้จะเป็นหรือไม่เป็น เราเท่านั้นที่รู้ตัวเราเอง แล้วท่านก็ไม่ได้บอกใบ้อะไรอีกว่าท่านเป็นหรือไม่
........ไอ้ทีนี้ปัจจุบันก็มีครูอาจารย์ อยู่หลายท่านเหมือนกัน ที่พยายามจะบอกเราอ้อมว่าท่านบรรลุพระอรหันต์แล้ว
เพราะคำว่าพระอรหันต์นั้นมันเรียกศรัทธาได้มาก มันเป็นทางไหลมาแห่งลาภสักการะทั้งนั้น ฉะนั้นคนที่แม้แค่พยายามจะบอกใบ้ว่าตนเองเป็นพระอรหันต์นั้นก็ยังไม่ใช่ ต้องเข้าใจให้ตรง
........แต่ถามว่าเราจะรู้ได้อย่างไร ว่าใครเป็นอริยะบุคล และเป็นระดับใด อันนี้มันอยู่ในวิสัยของพวกเดียวกัน
ที่จะมองกันออก เมื่อคนรู้จักกิเลส และละสังโยชน์ข้อใดข้อหนึ่งลงได้แล้ว เขาแค่มองดูวัตรปฏิบัติ สนทนาธรรมกันเพียงเล็กน้อย ก็สามารถตรวจสอบวาระจิตของกันและกันได้.....เหมือนตอนที่หลวงปู่ดุลย์พบกับอาจารย์มั่นครั้งแรก
ท่านสอบทานกันนิดหน่อย ก็เอ๋ยปากบอกหลวงปู้ดุลย์ว่าท่าน ไม่เหนื่อยเปล่าแล้ว ท่านดุลย์เอาตัวรอดแล้ว
ซึ่งความหมายของคำว่าเอาตัวรอดแล้วของพระวิปัสนาคือไม่ถอยกลับแล้ว(เป็นโสดาบันบุคลแล้ว)
.......ทีนี้ที่เราตามหากันอยู่ มันจึงเป็นเรื่องยาก ที่จะออกแม้ความคิดเห็น เราเองจึงไม่ได้เข้ามากล่าวอะไรเสียตั้งแต่ต้น แต่ถึงวันนีมันยังไม่จบ เราจึงอยากจะอ้างคำพูดของท่านอาจารย์นิรนามที่กล่าวว่า ของจริงนิ่งเป็นใบ้-ของพูดได้ยังไม่จริง......ก็นำไปพิจารณากันดู.......เจโตวิมุติ/

ไม่อยากหลงทางว่างั้นเถอะ เข้าใจหานะ ดีหากันตรงๆดี แล้วถ้านอกเหนือจากอริยะบุคคลละ และเหนือปุถุชนด้วย
ท่านสนไหมละ

เหนือจากอริยะบุคคลละ และเหนือปุถุชนด้วย (วังทอง)

มีอย่างนี้ด้วยหรือครับคุณวังทอง

ป่านี้สงสัยเจ้าของกระทู้ได้บรรลุธรรมไปแล้ว

>:กาs:<Jด้~พบ~พsะพุทธศาสuา~IปรีeบIXมื๐u~IIสJสว่าง~ที่นำพาooกมาจากความ>มืด<
v๐ถวาe>=ชีวิ๓นี้=<เพื่๐พระศาสuา T^^T

สิ่J>Jด<Iป็uทุกข์~สิ่งนั้u~เป็uoนัต๓า~สิ่งJดเป็uoนัต๓า~สิ่งนั้uคืoความJม่Iที่eJ

>=อดีต~:คือ:~ความฝัu=<>ปัจจุบัu~:คือ:~ความจริJ=<>๐uาค๓~:คือ:~สิ่Jที่Jม่IIน่uou=<
>=v๐Iจริญ~Ju~ธssม=< (*_*)

ภาษาต่างดาว กรุณาโพสต์ใหม่ครับ

อะเสวะนาจะพาลานัง ปัณฑิตานัญจะ เสวะนา การไม่คบคนพาลการคบบัณฑิตนี้เป็นมงคลอันสูงสุด ถึงแม้เราคบค้าสมาคมกับอริยะบุคคลแต่เราไม่ปฏิบัติตามธรรมของท่าน เราก็ไม่สามารถเข้าใจในธรรมของท่านได้ สังเกตได้จากบุคคลที่ชอบแอบอ้างว่าเป็นลูกศิษย์ลูกหาหลวงพ่อหลวงตาที่มีชื่อเสียงโดงดัง พอสอบถามว่าจิตใจเป็นอย่างไรบ้าง กลับตอบไม่รู้เรื่อง พูดง่ายๆก็คือไม่รู้เรื่องของจิตไม่รู้จักจิตใจนั่นเอง พระโสดาบันรู้จักจิตใจได้แค่๒๐เปอร์เซนต์ พระสกิทาคามีรู้จักจิตใจได้๓๐เปอร์เซนต์ พระอนาคามีรู้จักจิตใจได้๕๐เปอร์ พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลายรู้จักจิตใจได้๑๐๐เปอร์เซนต์ อริยะบุคคลภายนอกไม่ทำให้เราพ้นทุกข์ได้ นอกจากเราต้องลงมือปฏิบัติจิตใจเอาเอง พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่ากิจในการทำความเพียรเป็นหน้าที่ของเธอทั้งหลาย เราตถาคตเป็นเพียงผู้ชี้บอกแนวทางเท่านั้น

...ผู้เจริญน่าจะหมายถึงผู้ที่หมั่นศึกษาพระธรรมคำสอนและพยายามอบรมตนเองอยู่เนืองๆ...
...การเป็นผู้เจริญในธรรมก็คือการเจริญทางจิตใจในการอบรมจิตคือสอนจิตตนให้เจริญขึ้น...
...ไม่ใช่การเจริญขึ้นของสถานที่หรือวัตถุสิ่งของรอบๆตัว...การเข้ามาศึกษาในเว็บแห่งนี้...
...ก็เป็นการฝึกอบรมจิตใจให้ยอมรับสภาพธรรมที่กำลังปรากฎในขณะนี้ว่าไม่ใช่เรา...

...ถ้ายึดถือความเป็นเราว่ามีตัวตนก็ไม่เข้าใจธรรมะแล้วก็อยากพบตัวตนของอริยบุคคล...
...ก็ไม่เข้าใจว่าอริยบุคคลมีอยู่ในจิตทุกดวงอยู่แล้ว...เพียงแต่สนใจไปค้นหาภายนอก...
...ไม่กลับเข้ามามองหาในจิตใจตน...ก็คือหลอกตัวเองให้แสวงหาไปเรื่อยๆไม่สิ้นสุด...
...แม้จะได้พบพระพุทธเจ้าและจับชายจีวรไว้ก็ไม่อาจพบสัจจธรรมคือความจริงได้...

...เพราะแม้ขณะนี้ธรรมะก็ปรากฏก็เพื่อให้รู้ว่าไม่มีเรามีแต่สภาพธรรมเกิด-ดับนับไม่ถ้วน...
...แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นธรรมะเพราะคิดว่าเราต้องไปแสวงหาธรรมะจากผู้อื่นตลอดเวลา...
...ธรรมะอยู่ที่จิตใจตลอดเวลาแล้ว...ค้นลงไปสิ...แม้ตถาคตก็เป็นแต่เพียงผู้บอก...
...กิเลสอยู่ที่ใจ...ธรรมอยู่ที่ใจ...มองให้เห็นความจริงก็ต้องมองที่ใจตนไม่ใช่ที่อื่น...

...ขณะนี้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏมีแต่รูปธรรมและนามธรรม...ไม่ใชเราเป็นธรรมะ...
...รูปธรรม...รูปบุคคล วัตถุ สิ่งของ และรูปกายตนที่คิดว่าเป็นเรา...ไม่ใชเราเป็นธรรมะ...
...นามธรรม...จิตที่กำลังรับรู้สิ่งต่างๆรอบตัวผ่านตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจนี้...ก็ไม่ใชเราเป็นธรรมะ...
...จิตรับรู้สุข-ทุกข์ เย็น-ร้อน อ่อนแข็ง ทุกการเคลือนไหวเคลื่อนที่...ไม่ใชเราเป็นธรรมะ...

...กาย+จิตก็คือธรรมที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม...ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา...เป็นธรรมะ...
...ชีวิตมีแต่ความว่างเปล่า...กายไม่มีในเรา เราไม่มีในกาย กายไม่ใช่เรา เราไม่ใช่กาย...มีแต่ธรรมะ...
...และนามธรรมคือเวทนา(สุข-ทุกข์) สัญญา(คิด-จำ) สังขาร(จิตปรุง) วิญญาณ(จิตรู้อารมณ์)...
...เวทนา(สุข-ทุกข์)ไม่มีในเรา เราไม่มีในเวทนา เวทนาไม่ใช่เรา เราไม่ใช่เวทนา...มีแต่ธรรมะ...
...สัญญา(คิด-จำ)ไม่มีในเรา เราไม่มีในสัญญา สัญญาไม่ใช่เรา เราไม่ใช่สัญญา...มีแต่ธรรมะ...
...สังขาร(จิตปรุงแต่ง)ไม่มีในเรา เราไม่มีในสังขาร สังขารไม่ใช่เรา เราไม่ใช่สังขาร...มีแต่ธรรมะ...
...วิญญาณไม่มีในเรา เราไม่มีในวิญญาณ วิญญาณไม่ใช่เรา เราไม่ใช่วิญญาณ...มีแต่ธรรมะ..
...สิ่งที่เกิดขึ้นที่เห็นว่าเป็นเราในชีวิตประจำวันเป็นธรรมะ ไม่ใช่ตัวตน สัตว์ บุคคล สิ่งของ...
...การสอนจิตให้ละความเห็นผิดในรูปธรรมและนามธรรมเป็นหนทางสู่อริยบุคคลคือละสักกายทิฐิ20...
...ที่กล่าวมาข้างต้นนี้เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้ากำหนดสติระลึกรู้ชีวิตคือสอนจิตตนทุกขณะที่ระลึกสติได้ค่ะ...