Hanako เขียน:
ยกเหตุการณ์กับตัวเองอ่ะค่ะ คือ เราไปซื้อผัก แล้วเราไม่รู้ว่าผัก(กระเพรา)เขาแบ่งขาย เราก็หยิบมาทั้งช่อใหญ่ๆ แล้วเราก็บอกแม่ค้าว่า เราขอซื้อแค่ 5 บาทได้ไหม แม่ค้าเขาก็ทำหน้าตาเคืองๆใส่เราเลยแล้วก็ว่าเราว่า ซื้อแค่ 5 บาทแล้วจะหยิบมาทำไมทั้งช่อ
แม่ค้าแผงข้างๆก็หันมาดูกันแล้วบอกแม่ค้าเราว่า ทำไมต้องไปว่าน้องเขาแบบนั้น วันนั้นเราว่าเราไม่พอใจหน่อยๆแต่ก็จัดว่าไม่โกรธ
แต่หลังจากวันนั้น เราไม่เคยซื้อของที่ร้านนั้นอีกเลย(ประมาณสองเดือนได้แล้ว) แบบนี้จัดว่าเราผูกใจเจ็บไหมคะ เมื่อวานพยายามจะเข้าไปซื้อของร้านป้าแกอีกเพราะอยากลองใจตัวเองว่า ไม่โกรธป้าแกจริงหรือเปล่าหว่า แต่พอจะเดินเข้าไปซื้อ มันก็แหยงๆยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ เห็นหน้าป้าแกแล้วยังกลัวอยู่เลยเนี่ย ไม่อยากซื้อเลย ความรู้สึกขนาดนี้ จัดว่า ผูกใจเจ็บ พยาบาทหรือเปล่าคะ (อยากปรับปรุงตัวค่ะ แหะๆ)
แม่ค้าแผงข้างๆก็หันมาดูกันแล้วบอกแม่ค้าเราว่า ทำไมต้องไปว่าน้องเขาแบบนั้น วันนั้นเราว่าเราไม่พอใจหน่อยๆแต่ก็จัดว่าไม่โกรธ
แต่หลังจากวันนั้น เราไม่เคยซื้อของที่ร้านนั้นอีกเลย(ประมาณสองเดือนได้แล้ว) แบบนี้จัดว่าเราผูกใจเจ็บไหมคะ เมื่อวานพยายามจะเข้าไปซื้อของร้านป้าแกอีกเพราะอยากลองใจตัวเองว่า ไม่โกรธป้าแกจริงหรือเปล่าหว่า แต่พอจะเดินเข้าไปซื้อ มันก็แหยงๆยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ เห็นหน้าป้าแกแล้วยังกลัวอยู่เลยเนี่ย ไม่อยากซื้อเลย ความรู้สึกขนาดนี้ จัดว่า ผูกใจเจ็บ พยาบาทหรือเปล่าคะ (อยากปรับปรุงตัวค่ะ แหะๆ)
อืม!เหตุการณ์แบบนี้ผมก็เคยเจอมาเหมือนกัน แต่อาการแบบนี้ยังไม่เข้าข่ายความผูกใจเจ็บหรือพยาบาทหรอกครับ เพียงแต่แค่รู้สึกไม่พอใจและก็เลยไม่อยากจะเจออีก ก็ถือว่าเป็นธรรมดาครับไม่ต้องกังวลมากเพราะเรายังเป็นเพียงปุถุชนความรู้สึกแบบนี้ใครๆก็มีครับ แต่ถ้าไปโกรธ เกลียดถึงขั้นจะแก้แค้นอันนั้นโทสะค่อนข้างจะแรงครับ อันตรายอย่าให้มันเกิดขึ้นมาโดยเด็ดขาดเลยครับ เพราะพวกกิเลส
ไม่เคยเป็นมิตรกับใครเลยแม้กระทั่งพระพุทธเจ้า สิ่งเดียวที่จะชนะได้นั่นก็คือสติเท่านั้นเองครับมีความรู้สึกตัวดีก็ถือว่าใช้ได้ครับ ในกรณีของคุณ HANAKO ถือว่าทำได้ดีมากพยายามพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นไปเรื่อยๆครับ โทสะเบาบางครับ เพราะผมก็ทำแบบนี้เวลาที่เจอ แต่ถ้าหลีกเลี่ยงไปซื้อร้านอื่นได้ก็น่าจะดีกว่าเพราะอย่างน้อยคนที่ทำกับเรานั้นเขาจะได้ไม่มีกรรมติดตัวเขาไปครับ
