อนุโมทนาความเห็นของท่านstudentครับ.
อ้างคำพูด:
nares8888:
อ่านธรรมะแล้วนำไปบอกแม่ แต่บางครั้งเราไปสอนแม่เรื่องธรรมะ แล้วทำให้ท่านรู้สึกโกรธ
เช่นเรื่อ ความตะหนี่ คืออยากให้ท่านใช้เงินอย่างมีความสุข กลัวท่านติดความตะหนี้ก่อนตาย
แต่ท่านรู้สึกโกรธนิดหนึ่ง เราเลยรู้สึกว่า
ใจหนึ่งก็ไม่อย่างเอาธรรมมะไปให้ท่านอีกแล้ว กลัวท่านโกรธแล้วเราจะบาป
ใจหนึ่งเห็นท่านเป็นทุกข์(ท่านมักโกรธ และ ย่ำคิดยำทำ) และเรารู้ดีว่ามีแต่ธรรมะเท่านั้นที่จะ
ช่วยท่านได้
อ่านธรรมะแล้วนำไปบอกแม่ แต่บางครั้งเราไปสอนแม่เรื่องธรรมะ แล้วทำให้ท่านรู้สึกโกรธ
เช่นเรื่อ ความตะหนี่ คืออยากให้ท่านใช้เงินอย่างมีความสุข กลัวท่านติดความตะหนี้ก่อนตาย
แต่ท่านรู้สึกโกรธนิดหนึ่ง เราเลยรู้สึกว่า
ใจหนึ่งก็ไม่อย่างเอาธรรมมะไปให้ท่านอีกแล้ว กลัวท่านโกรธแล้วเราจะบาป
ใจหนึ่งเห็นท่านเป็นทุกข์(ท่านมักโกรธ และ ย่ำคิดยำทำ) และเรารู้ดีว่ามีแต่ธรรมะเท่านั้นที่จะ
ช่วยท่านได้
สิ่งหนึ่งที่ให้แล้วรับกันได้ยากคือพระธรรมคำสอนที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้า
บางที่แม้จะให้เลือกเอาระหว่างตาย กับฟังธรรม ส่วนมากเลือกเอาตายมากกว่า..ข้อนี้เพราะเหตุใด ..
ตอบว่า เพราะไม่มีบุญเก่า๑ เป็นผู้ไม่มีความแยบคายในการคิด๑ เป็นผู้มีมานะทิฏฐิกล้า๑ ...
เมื่อไม่เคยสั่งสมบุญคือไม่ได้สดับพระธรรมมาก่อน จึงไม่ยินดีที่จะฟังธรรม.. ทั้งถูกกิเลสตัณหากลุ้มรุมหนาแน่น จะยินดีชอบใจในพระธรรมที่เป็นเรื่องตรงข้ามกับกิเลสย่อมไม่ใช่ฐานะ .. เพราะขาดความแยบคายในความคิดจึงไม่เห็นสาระในธรรมทั้งหลาย..เมื่อเป็นผู้มีมิจฉาทิฏฐิ ไม่เชื่อเรื่องกรรมจึงคิดว่าสิ่งที่ตนคิดพูดทำอยู่นั้นไม่มีอะไรน่าเสียหาย ย่อมรังเกียจพระธรรมที่สอนเรื่องกรรมและผล เพราะเมื่อตนทำเสียอยู่ก็ไม่อยากยอมรับว่าเป็นเช่นนั้น สู้ทำไม่รู้ไม่ชี้เลยจะดีกว่า ยังตัวมานะที่แก่กล้าตามอายุอีกเล่าย่อมขัดขวางตนเองให้ขาดโอกาสทองที่จะได้สดับสิ่งเป็นอุปการะอันยอดเยี่ยมยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก ..
เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านสมควรจะทำอย่างไรเล่า?
ท่านพึงทำการให้ด้วยความแยบคาย.. หากท่านไม่อาจแนะนำด้วยตนเองได้ ก็พึงชวนท่านไปวัด ทำทาน เมื่อเห็นโอกาสอันควรก็พาไปยังสถานที่มีการแสดงธรรม(ที่ไม่ใช่ลัทธิขายบุญด้วยการเอาพุทธศาสนาเข้าล่อ)..ในที่นั้นย่อมมีกลุ่มชนจำนวนมาก แม่อาจสนใจขึ้นมาได้ ทั้งคนแสดงธรรมเป็นผู้ทรงความรู้ ย่อมน่าเชื่อถือกว่าลูกเป็นแน่..นี้อาจจุดประกายสนใจให้แม่ได้ทำบุญคือได้ฟังธรรมบ้าง จะได้มีฐานเพื่อต่อยอดขึ้นไปในสังสารวัฏ..
ปัญหาเรื่องเช่นนี้เกิดมากในหลายครอบครัว ลูกเองอาจหวังดีอยากให้พ่อแม่ได้รับธรรมะ พอเอาไปให้ก็ถูกด่า ลูกก็เกิดโทสะโต้กลับ อย่างนี้พ่อแม่หรือใครเห็นเข้าก็ไม่อาจเชื่อหรือถือเอาสาระอะไรๆได้เพราะลูกยังแสดงกิริยาหยาบทำร้ายความรู้สึกพ่อแม่ขนาดนี้ ยังจะมีหน้ามาสอนธรรม(ตรู)อีกหรือ น่าสมเพชจริง อะไรทำนองนี้ก็เป็นได้
ก็ขอให้พิจารณาดูว่าเป็นอย่างไร จะแก้ไขปรับตรงใหน หากและเมื่อทำด้วยวิธีการอันแสนจะแยบคายแล้ว หาข้อตำหนิไม่ได้สักอย่าง แม่ยังไม่รับอีก ท่านผู้ถามก็ถึงคราวต้องเจริญพรหมวิหารสี่ ข้อสุดท้ายอย่างเต็มที่คือ อุเบกขา ว่าสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตนจริงๆ
