พยายามจะมีชีวิตเดี่ยวให้ได้ค่ะ
แต่ว่า จิตใจอ่อนแอ จิตใจยังไม่แน่นอน บางครั้งก็สงสารตัวเองแต่สักพักก็วกกลับมา ดิ้นรนอยากมีชีวิตคู่อีกแล้ว
กลายเป็นใจก็ภาวนาอยากให้เขาใจตรงกับเราเหลือเกิน ใจก็ร้อนรน ไม่เป็นสุข อยากรู้ว่าเขาคิดยังไง
ทำบุญก็แผ่เมตตาจิตถึงเขา(หวังผลว่าเขาจะมีจิตเมตตาต่อเราเหมือนกัน ไม่ได้หวังขนาดเขาจะต้องมาชอบเราตอบ เอาแค่เมตตาต่อกัน เป็นเพื่อนกันเรือ่ยๆก็พอ เหมือนทำบุญหวังกิเลสอย่างไรไม่รู้ -"- )

จะทำจิตใจอย่างไรคะ ให้มีความรักได้อย่างมีสุข (แม้ว่าอาจไม่สมหวัง)

ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

ความโศกก็ดี ความร่ำไรก็ดี ความทุกข์ก็ดี มากมายหลาย
อย่างนี้มีอยู่ในโลก เพราะอาศัยสัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รัก
เมื่อไม่มีสัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รัก ความโศก ความร่ำไร
และความทุกข์เหล่านี้ย่อมไม่มี เพราะเหตุนั้นแล ผู้ใดไม่มี
สัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รักในโลกไหนๆ ผู้นั้นเป็นผู้มีความ
สุข ปราศจากความโศก เพราะเหตุนั้น ผู้ปรารถนาความไม่
โศก อันปราศจากกิเลสดุจธุลี ไม่พึงทำสัตว์หรือสังขาร
ให้เป็นที่รัก ในโลกไหนๆ ฯ