กระผมปฏิบัติทุกข้อแหละขอรับ แต่เอาดีไม่ได้สักข้อ (อิอิ..โลภมากไม่ประมาณตน)
เลยกลายเป็นกบเฝ้าดอกบัว ฉะนี้แล....แหะ แหะ

ขออธิบายอานิสงค์ของบุญกุศลเพิ่มเติม ให้เข้าใจก่อนนะ

- การให้ทาน เกิดชาติหน้า ท่านว่าทำให้รวยเป็นผู้ไม่ขัดสน
- รักษาศีล (ไม่ใช่สมาทานศีล) ทำให้รูปสวย อายุยืนเพราะไม่เบียดเบียนทำร้ายผู้อื่นหรือสัตว์อื่น
- ภาวนา หรือสมาธิ ทำให้เป็นผู้มีปัญญา จดจำอะไรๆ ได้ดี
- ปัญญา คือ การฝึกหรือพัฒนาความคิด ให้เป็นอุปนิสสัย เป็นผู้มีเหตุมีผล เป็นคนสุขุมเยือกเย็น
- อื่นๆ เช่น การฝึกเมตตา พรหมวิหารสี่ จะทำให้อารมณ์เย็น ยิ้มแย้มแจ่มใส ใครอยู่ใกล้ก็เย็น โกรธใครยาก ไม่ขอโทษขออภัยก็ให้อภัยได้ แม้สัตว์ยังสัมผัสได้กับความมีเมตตานี้

ถ้าทำได้ โอกาสอำนวยก็ทำทันที่แทบทุกข้อ เรียกว่าสิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศล ไม่หน่ายไม่คร้าน ไม่เรียกโลภมาก (อย่างคุณวิริยะว่า) ท่านเรียกว่าผู้เห็นประโยชน์ตน เกิดมาโชคดีพบพระพุทธศาสนา บุญที่ทำในพระพุทธศาสนานั้นหายากนัก ทำเอาให้มากที่สุดในชีวิตนี้ ทำเอาเดี๋ยวนี้แหละ

ตายไปแล้วจะได้ไม่เสียใจ ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องโทษกรรมโทษเวรอีก

ธรรมหมวดใดที่ท่านปฏิบัติแล้ว ได้ผลกับตัวท่านเป็นพิเศษ

ขอโมทนานะค่ะ