ด้วยความเคารพ
กระผมก็มุ่งหมาย นิพพานในชาตินี้เหมือนกัน
แต่ก็มีเหตุให้ไม่แน่ใจว่าจะได้หรือไม่
เพราะศึกษาไปๆมาๆ
พระอาจารย์บางรูป ก็ว่า ถึงนิพพานง่ายมากๆ แค่ปฏิบัติ ตามที่คะแนไว้ 7 วัน บ้าง 7เดือนบ้าง 7ปีบ้าง
บางท่านก็บอกว่า ยากเหลือเกิน เพราะต้องเอาบาปเก่า บุญใหม่ มาอินทริเกรต สามชั้น แปล ค่าลง เมทริกซ์ แปลงเป็นอนุกรมแล้วมาตัดสินด้วย ลิมิต (เอาให้งงเล่นหาได้มีสาระไม่.... )

กระผมก็มีความรู้สึก ว่าเรื่องราวที่พระพุทธองค์ทรงเทศนาให้ หลายๆ ท่านได้บรรลุผลนิพพาน ไอ้เราก็อ่านก็รู้เฉลย กันมาก็ตั้งหลาย ธรรม ก็ว่า รู้เรื่องบ้าง แต่ธรรมไม่ เราไม่บรรลุอย่างเขาบ้าง หรือเพราะเขาสมการบุญแล้วยังไม่ถึง อิอิ

กระผมเลยไม่แน่ใจว่า ต้องทำอย่างไร คะแนนจิตพิสัย บุญกระผมจะเข้าใกล้นิพพานเสียทีหากlim ของ เวลา เท่ากับ 2 ปี เพราะกระผมเชื่ออย่างเปนตุเป็นตะว่า วันที่ 21 ธันวา ปี 2012 กระผม จะสิ้น ชีพ ตามคำทำนายของชนเผามายัน











แต่ก็เกรงอีกว่าจะรอด เพราะมีคำทำนายบางคำว่าคนทำดีจะรอดตาย..... บ้า.....เค้าอยากตายอะ

จะทำอย่างไรหรอ...

ก็แค่..

...ละความชั่วทั้งหลายทั้งปวง...
...ทำบุญ..ทำกุศลให้ถึงพร้อม...
...ทำจิตใจให้บริสุทธิ์...



แต่ข้อแรก..ละความชั่วทั้งปวง..ทำได้ยัง??

ไม่แน่ใจขอรับ เพราะยังสับสนอย่างว่านั่นแหละ เรื่องนิพพานพวกเราก็พูดกันมามากแล้ว แต่ไม่ลงกัน ว่าอันที่จริงเนี่ย นิพพานคืออะไรกันแน่ เลยไม่แน่ใจว่า จะมีโอกาสนิพพานในชาตินี้ไหม หรือจะนิพฺพานปจฺจโย โหตุ ในอนาคเต กาเล

สร้างเหตุให้ถูกตรง ปล่อยวางผล
แม้ขณะจิตสุดท้ายก็ยังมีโอกาส

...ความเข้าใจธรรมทั้งหลายที่เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาเกิดด้วยปัญญา...
...เพราะถ้ายังไม่เข้าใจหลักธรรมอันนี้ก็ไม่มีหนทางอื่นที่จะถึงพระนิพพาน...

...ศีล สมาธิ ปัญญา ที่เข้าใจธรรมจะทำให้สามารถลดโลภะ โทสะ โมหะ...
...เมื่อใดที่ยังติดข้องด้วยว่าเป็นตัวเรา ของเรา ของเขา เห็นวัตถุว่าแน่นอน...
...และคิดว่าการแสวงหามาซึ่งสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อที่จะทำให้มีความสุข...
...มีหนทางเดียวคือปัญญาเข้าใจธรรม...ถ้ายังก็ไม่พ้นเทียวเกิด-ตายไปเรื่อยๆ...

...ทุกคนพยายามเหลือเกินที่จะตามหาแก่นธรรมให้เจอ...จนแล้วจนรอด...
...ก็ยังไม่พ้นว่าตนเองต้องปฏิบัติธรรม...นี่ก็เข้าใจในธรรมของตถาคตคาดเคลื่อน...
...หลักพระพุทธศาสนาสอนเรื่องจิตท่องเที่ยววนเวียนเกิด-ตายสูงๆต่ำๆตามกรรม...
...ไม่ใช่ให้คิดถึงความมีตัวตนไปยึดติดในรูปธรรมของสิ่งมีชีวิตหรือวัตถุสิ่งของที่ปรุงแต่ง...

...เมื่อไหรที่เข้าใจว่าจิตแต่ละดวงท่องเที่ยวดวงเดียวตั้งแต่เกิดจนตายโดยมีดวงจิตอื่นเกี่ยวข้อง...
...จิตแต่ละดวงทำอยู่ 2 อย่างคือจิตคิดดีกับจิตคิดไม่ดี...ไม่มีตัวตนเป็นแก่นสารให้ยึดถืออะไรเลย...
...เพราะทุกขณะที่คิดสร้างการคิดเกิดขึ้นและดับไปทีละหนึ่งขณะตลอดเวลา...เกิดและดับไปไม่เหลือ...
...ไม่มีอะไรให้ไขว่คว้าที่เป็นความจริงได้...เพราะปัญญายังไม่สามารถรู้เกิด-ดับได้ทุกขณะ...จึงรู้เพื่อละ...

ไปพระนิพพานด้วยยานนี้แหละ
http://www.dhammahome.com/front/remind/show.php?id=334

ธรรมทั้งหลายเกิดขึ้นเพราะปัจจัย
http://www.dhammahome.com/front/remind/show.php?id=337

ปัญญาต้องเป็นไปตามลำดับขั้น
http://www.dhammahome.com/front/remind/show.php?id=338

จิตไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา
http://www.dhammahome.com/front/remind/show.php?id=349

ผู้เป็นบัณฑิต ผู้มีปัญญาน้อย ผู้มีปัญญามาก เว้นจากผู้มีปัญญาทราม
ย่อมมี โอกาส นิพพาน

มรรคปฏิปทา เป็นเครื่องนำออก
นิพพาน เป็นความสลัดออก

สลัดออก แล้วยังนำเข้า .... อย่างนี้นิพพานครั้งคราว
สลัดออก แล้วไม่ใส่ใจอีกต่อไป อย่างนี้ นิพพานด้วยมรรค
สลัดออกแล้ว ก็เพียงสลัดไป อย่างนี้ นิพพานสิ้นเชิง

ไปนิพพานทางไหน ??
....ตอบ ,,,ไปทางทะลุตัวเองไกลเท่าไร??....ตอบ,,,,แค่ยาววาหนาคืบ แต่คนไม่รู้คิดว่า เดินทางหมื่นกัลป์แสนกัลป์
ทำอย่างไร??
....ตอบ,,,,ดูทะลุปรุโปร่งตัวเองใน ทุกแง่ทุกมุม แห่ง อนิจจํ ทุกขํ อนัตตา สุญญตา..ตถาตา
ท่าน พุทธทาสภิกขุ
ขอเจริญในธรรม

เท่าที่ศึกษานะคะ 7ปี 7เดือน 7วัน นี่พระพุทธเจ้ารับประกันระยะเวลาที่จะบรรลุโสดาบัน อันเป็นขึ้นแรกของอริยบุคคลนะคะ

อ่านหนังสือทำให้เราเข้าใจ แต่การกระทำหรือปฏิบัติตามทำให้เราเข้าใจอย่างถ่องแท้ เช่น
คนส่วนใหญ่รู้ว่าไม่มีสิ่งใดคงทน ถาวร ยั่งยืน
แต่ทำไม เมื่อเราสูญเสียทรัพย์ ใจของเราถึงแกว่งไปด้วย
เมื่อบุคคลรอบตัวเราเสียชีวิต ใจเราถึงแกว่ง โศกเศร้าเสียใจ ร้องไห้ ขาดสติ

เพราะว่าคนเหล่านั้นยังไม่เข้าใจอย่างแท้จริงหรือไม่

จะทำอย่างไรให้เข้าใจ ก็ต้อง"เจริญสติ" รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของสิ่งรอบๆตัวหรือแม้แต่ตัวของเราเอง
ให้จิตของเราเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งถึงกฏไตรลักษณ์นี้ เมื่อเห็นว่าทุกสิ่งยอมเปลี่ยนแปลง แล้วเรายึดอะไรอยู่???

ผมตั้งใจว่า ได้ชาตินี้ก็ดีมากเลย แต่ถ้าไม่ได้ ชาติต่อๆไปต้องเอาให้ได้สักชาติน่า

เห็นพุทธพจน์ว่าจะนิพพานจะต้องสิ้นตัณหาอุปาทานนั่นแล้วงานกร่อยเลย


“เพราะสิ้นตัณหาโดยประการทั้งปวง จึงนิโรธด้วยคลายออกได้ไม่มีเหลือนั่นแหละ คือ นิพพาน

สำหรับภิกษุผู้นิพพานแล้วนั้น เพราะไม่ถือมั่น ภพใหม่จึงไม่มี”

(ขุ.อุ.25/84/122)

วิชชา ความรู้เท่าทันสภาวะ ซึ่งทำให้อัตตาไม่มีที่ตั้งอาศัย

อวิชชา ความไม่รู้ตามสภาวะ ซึ่งทำให้เกิดมีอัตตาขึ้นมาเป็นที่ข้องขัด

ตัณหา ความอยากที่จะให้อัตตาเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับสิ่งหรือภาวะอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยอาการ

ที่จะสนองความขาดความพร่องของอัตตา หรือหล่อเลี้ยงเสริมขยายอัตตานั้น

อุปาทาน ความยึดติดเกาะเกี่ยวเหนียวแน่นกับสิ่งหรือภาวะอย่างใดอย่างหนึ่งในเมื่อเห็นไปว่า

สิ่งหรือภาวะนั้นมีความหมายสำคัญต่อการสนองตัณหา หรือความยิ่งใหญ่เข้มแข็งมั่นคงของอัตตา

ผู้บรรลุนิพพานละอวิชชา ตัณหา อุปาทาน แล้วจึงมีปัญญาและกรุณาเป็นแรงจูงใจในการกระทำ

กิจสืบต่อไป

กิเลสกินเหรอคุณอวบ

ความสงสัย ท้อถอย เป็นกิเลส

คุณอวบหาเครื่องอยู่ไม่ได้ หนำซ้ำฟุ้งซ่านไปกับคำว่า "2012 "
ซึ่งเป็นความตายในอีก 2 ปีนู่น

มรณะสตินั้นให้เจริญลงปัจจุบัน
ไม่ใช่เจริญลงที่ 2 ปีข้างหน้านะครับ

ความจริงแล้ว อย่าว่าแต่มรณะสติเลย
ธรรมทั้งหมดนั่นแหละ ต้องเจริญลงปัจจุบัน สำคัญที่สุด

ผมว่าคุณอวบช่วงนี้ควรเจริญศรัทธา
หาเทศน์หาธรรมะครูบาอาจารย์มาฟังเป็นเครื่องอยู่ด่วน
การบริโภคสื่อควรจะเพลาๆห่างๆบ้างๆคงจะดีนะครับ

ช่วงนี้ผมฟังหลวงปู่สุวัจน์ สุวโจอยู่
ฟังแล้วได้กำลังศรัทธาอย่างมากๆเลย
ฟังแล้วสงบ ระงับ มีกำลังใจ มีกำลังเพียร มีศรัทธา ฟังแล้วเหมือนชีวิตมีที่พึ่ง
ลองดูไหมครับ

MP3
http://www.fungdham.com/sound/suwat.html

ประวัติ และปฏิปทา
viewtopic.php?f=13&t=22212&p=213680#p213680

ประวัติ และปฏิปทา เพิ่มเ้ติม PDF
http://www.fungdham.com/download/book/suwatbook.pdf

ครูบาอาจารย์ท่านว่า "ถ้าต้องการศึกษาความเป็นพระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ถึงความเป็นพระอรหันต์ ให้ศึกษา "สังโยชน์10 " แล้ว "ละ"ให้ได้ ...

เราไม่รู้จริงหรอก แต่ท่านอวบฯลองถามครูบาอาจารย์ของท่านให้ท่านชี้แนะให้...