บ้านเราเปิดกิจการร้านอาหารค่ะประเภทเนื้อย่าง การค้าขายเนื้อสัตว์นั้นเป็นอาชีพต้องห้าม 5 อย่างของพระพุทธเจ้าที่ไม่ควรทำด้วยใช่ไหมค่ะ เราอยากจะทำบุญใส่บาตรให้กับวิญญาณของสัตว์เหล่านั้น เราควรจะพูดอย่างไรค่ะเวลาที่เรากรวดน้ำรึว่าเวลาที่เราทำบุญให้กับเค้า

ขออโหสิกรรมแด่สัตว์ที่เราเอามาขาย และไม่ได้เอามาขาย กิน และไม่ได้กินด้วยกันทั้งหมด
รวมทั้งนั่งสมาธิวิปัสสนาพิจารณาโทษของการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ตามที่พระพุทธเจ้าท่านชี้แนะมา
ส่วนบทสวดต้องปรึกษาพระผู้รู้ครับ

อาชีพต้องห้ามคือการค้าสัตว์ที่มีชีวิต
ไม่รู้ว่าร้านของคุณจขกท.ซื้อแบบที่เค้าฆ่าแล้ววางขายอยู่แล้วหรือเปล่า
เพราะหากไม่เอาสัตว์มีชีวิตมาฆ่าด้วยตนเอง
ไม่รู้ ไม่เห็น เขาฆ่าสัตว์เพื่อเรา
และต้องไม่สั่งให้เขาฆ่าเพื่อเอาเนื้อมาประกอบอาหาร
ไม่ผิดศีลข้อ 1 ค่ะ

เรามีบุญแล้วสามารถอุทิศบุญให้เค้าได้ แต่เขาต้องอยู่ในสถานภาพที่รับได้
ไม่ไปเกิดในภพภูมิที่กันดารห่างไกล สัตว์นรกทุกขณะจิตเสวยแต่ความทุกข์
เปรตทุกขณะจิตเสวยแต่ความหิวโหย
ยกเว้นเปรตปรทัตตุปชีวี ที่พอจะมีเวลาว่างคอยรับส่วนบุญจากผู้อุทิศให้

ขอยกคำตอบของคำถามที่คล้ายกัน ของดร.สนอง วรอุไร มา ณ ที่นี้ค่ะ
การทำธุรกิจเกี่ยวกับหนังสัตว์ ไม่ผิดศีลข้อปาณาติบาต เพราะไม่ได้สั่งให้เขาฆ่าเพื่อเอาหนังมาทำเครื่องใช้ แต่อาจผิดศีลข้อ 2 อทินนา ตรงที่ว่าหากมีสัตว์ตัวใดเห็นผิด ผูกพยาบาทจองเวรกับผู้ที่เอาชิ้นส่วนของซากศพไปใช้ โดยมิได้ขออนุญาตจากเจ้าของซาก ทางที่ปลอดภัย ควรบังสุกุลตาย ก่อนนำหนังสัตว์เข้าสู่โรงงาน และทำให้ดียิ่งขึ้น ควรทำบุญบ่อย ๆ แล้วอุทิศบุญกุศลให้กับสัตว์ทุกตัวที่เราไปเอาหนังของเขามาใช้ (บังสุกุลตายหาดูได้จากหนังสือสวดมนต์ทั่วไป)

ศีลข้อ1 มีองค์ประกอบ 5 อย่าง
คือต้องครบห้าอย่าง ถึงจะถือว่าผิดศีล ศีลขาด

แต่ถึงองค์ไม่ครบ มันก็"หมอง"

ต่อไปนี้ ผมนำมาจากส่วนหนึ่งของบทความที่คุณควรจะอ่าน
ซึ่งจะได้ให้ลิงก์เอาไว้ตอนท้าย



นำมาจาก
ศีล เป็นอาภรณ์อันประเสริฐ ( สีลํ อาภรณํ เสฏฺฐํ ) --- ประณีต ก้อง สมุทร
http://www.84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html

คุณจันทร์ ที่คุณตอบมาผมว่า เป็นคำตอบแบบเลี่ยงบาลีนะครับ
สิ่งไหนที่คุณทำได้ คุณบอกว่าบุญ แต่อันไหนทำไม่ได้
ต้องบอกว่าบาปด้วยซิครับ ไม่ใช่เลี่ยงว่าไม่บาป

จริงหรือครับที่ว่าไม่รู้ไม่เห็น แล้วที่ว่า "เขาไม่ฆ่าเพื่อเรา"
ถ้าเราไม่ไปซื้อเขาจะฆ่ามั้ยครับ แล้วที่ซื้อมาไม่ใช่เพื่อประกอบอาหาร
ไว้ขายชาวบ้านหรือ ผมเห็นแม่ค้าขายอาหารจะซื้อเนื้อเพื่อประกอบอาหาร
จะต้องถามผู้ขายทุกที่ว่า เนื้อนี้สดหรือเปล่า ลองให้ผู้ขายบอกว่า ไม่สดหรือ
บอกว่า ไม่ต้องกลัวบาปหรอกนะ เนื้อนี้เราไม่ได้ฆ่า มันตายของมันเอง
ถามจริงคุณจะซื้อมั้ยครับ ไม่ต้องบอกหรอกครับว่าเป็นอะไรตาย เราต้องคิดว่า
มันเป็นโรคตาย คุณกล้าซื้อมั้ยครับ

....คนที่กินเนื้อสัตว์ แล้วฆ่าสัตว์เพื่อเป็นอาหารสำหรับตนเอง
ผมว่ายังบาปน้อยกว่า คนที่ขายอาหารที่มาจากสัตว์เสียอีก
ลองดูนะครับอีกคนทำเพื่อการอยู่รอดของชีวิต
อีกคนทำเพื่อผลประโยชน์ เพื่อการเพิ่มพูนของทรัพย์สิน


ผมขอยกตัวอย่างองค์ประกอบ5อย่างมาพิจารณา
1.สัตว์มีชีวิต ... ถ้าคุณไปเจตนาว่าจะซื้อและคนขายไม่ฆ่า สัตว์ตัวนั้นยังคงมีชีวิตอยู่มั้ยครับ
2.รู้ว่าสัตว์มีชีวิต...ขณะที่คุณกำลังทำความสะอาดเนื้อ คุณเห็นเศษเลือดและกลิ่นคาว
คุณคงรู้นะครับว่า เนื้อนั้นพึ่งผ่านการฆ่ามา แล้วก่อนที่จะมาเป็นก้อนเนื้อ มันมีชีวิตมั้ยครับ
3.จิตคิดจะฆ่า...จิตคิดที่จะขายอาหารเพื่อผลประโยชน์ จิตคิดที่จะหาวัตถุดิบ
จิตคิดว่าวัตถุดิบนั้นคืออะไร และขบวนการที่จะมาเป็นวัตถุดิบต้องผ่านอะไรมาบ้าง
นี่แหล่ะครับ จิตที่คิดจะฆ่า
4.เพียรเพื่อฆ่า...การที่ต้องออกไปซื้อหรือต้อง จ่ายเงินทองเพื่อให้ได้มาทุกคราว
มันเป็นความเพียรนะครับ
5.สัตว์ตายด้วยความเพียรนั้น....ข้อนี้คุณมองย้อนไปจากข้อหนึ่งถึงสี่ แล้วเหลี่ยวมอง
ก้อนเนื้อสดที่คุณกำลังทำอาหารเพื่อจำหน่ายดู
จากสิ่งที่มีชีวิต จนมาเป็นก้อนเนื้อที่ไม่มีชีวิต มันเกิดจากขบวนการของคุณ

คุณหรือใครๆอาจเรียกว่า ความเพียรในการทำมาหากิน แต่ผมเรียกว่า
ความเพียรในการทำให้สัตว์ต้องมาตายลงเพราะผลประโยชน์ครับ

ผมว่าถ้าตีความแบบคุณโฮฮับ

พระพุทธเจ้าจะผิดศีลเป็นคนแรกเลยครับ

มาดูกัน



ถ้าพระพุทธเจ้าไม่รับประเคนซะอย่าง วันหลังเขาจะเอามาถวายไหมครับ
สัตว์ตัวนั้นยังคงมีชีวิตอยู่มั้ยครับ
เพราะทรงรับประเคน เขาจึงนำมาถวาย

จะมีเนื้อบางอย่างเท่านั้น ที่ไม่ทรงรับ



เวลาพระพุทธเจ้าฉันเนื้อ ท่านจะไม่รู้หรือ ว่าเนื้อนั้นพึ่งผ่านการฆ่ามา
แล้วก่อนที่จะมาเป็นก้อนเนื้อ มันมีชีวิตมั้ยครับ




อันนี้คุณตีความเกินไป
จิตคิดจะฆ่านั้น มันต้องยืนพื้นจากองค์ประกอบ 2 ข้อแรกด้วย
คือรู้ทั้งรู้ว่าสัตว์นี้เป็นสิ่งมีชีวิต กำลังมีชีวิต แล้วจึงคิดจะปลงชีวิตนั้นลงเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง
คนขายต่างหากครับ ที่มีจิตคิดจะฆ่า
คนไปซื้อ เขาไม่ได้มีจิตคิดจะฆ่าด้วยนี่ครับ คนซื้อเขาซื้อ"ซาก"



คุณตีความเกินไปอีกแล้ว

เราดูละครแล้วเกลียดตัวโกง มันเลวเหลือเกิน อยากจะฆ่ามัน
แต่ถ้าไม่ลงมือ มันก็ไม่ครบองค์ประกอบ

การออกไปซื้อของ มันไม่ได้เป็นความเพียรในการฆ่าซะหน่อยนึงครับ
คนละเรื่องเลย




ถ้าตีความแบบคุณ คุณก็จะเหมือนพระเทวทัตตอนที่เสนอพระพุทธเจ้าให้ห้ามรับประเคนเนื้อสัตว์
แต่แปลก พระพุทธเจ้าไม่รับข้อเสนอนั้น
และยังคงให้รับประเคนอาหารที่ทำจากเนื้อสัตว์อยู่ (เว้นแต่เนื้อ 10 อย่าง)
และป่านนี้ศาสนาพุทธ จะต้องเป็นศาสนาที่กินเจ


ส่วนตัว ผมเห็นด้วยกับคุณจันทร์ทุกประการ

คุณจันทร์พูดว่าไม่ผิดศีล
ก็มันไม่ครบองค์จริงๆ ก็เรียกว่าไม่ผิดศีล ก็ถูกแล้ว

แต่ถามว่าแล้วถ้าศีลไม่ขาด แล้วจะไม่ได้รับผลกรรมอะไรหรือ อันนี้มันอีกเรื่องหนึ่ง
ถึงศีลไม่ขาด อย่างไรเสียก็ต้องมีเวรภัยอยู่
ง่ายๆเลย ก็เจ้าของกระทู้นี่ไงครับ ถึงไม่ครบองค์ประกอบ
แต่ก็ไม่สบายใจ เศร้าหมองอยู่ ซึ่งนับว่าเป็นการเสวยวิบาก

ท่านชาติสยามครับ เราจะเอาพระไตรปิฎกหรือพระวินัยมาใช้
เราต้องไม่ลืมใช้ ธรรมวิจยะมาเป็นประธานในการพิจารณาควบคู่ไปด้วย
อย่างเช่นกรณีนี้ ที่ท่านบอกว่า พระพุทธเจ้าไม่รับประเคนก็หมดเรื่อง

ท่านต้องไม่ลืมว่า ยังมีพระวินัยที่ใช้กำหนด การกินการอยู่ของพระอีกนะครับ
ซึ่งผมว่ามันสำคัญกว่า การรับหรือไม่รับประเคน

อย่างเช่น พระสงฆ์จะต้องบิณทบาตรแต่อย่างเดียว ห้ามปรุงอาหารเอง
หรือพระสงฆ์ห้ามปฏิเสธ ในการรับบิณทบาตรฆราวาส ยกเว้นเนื้อสิบอย่างที่กำหนดไว้

จะเห็นได้ว่าพระสงฆ์ไม่มีทางเลือกในเรื่องอาหาร
แต่ฆราวาวาสเลือกได้ครับ

ดังที่ว่ามาแล้ว ท่านเลือกไม่ได้ครับ เพราะท่านมีสิทธิเป็นเพียงผู้ขอและผู้รับ
ไม่มีสิทธิปฏิเสธและเลือกครับ

เนื้อสิบอย่างผมก็ว่าอยู่ในหลักเกณท์นี้เพียงแต่ว่า เมื่อรับมาแล้วห้ามฉันท์ครับ

ท่านพอจะเข้าใจเรื่องเหตุปัจจัยมั้ยครับ เราจะดูเหตุปัจจัยอะไรสักเรื่อง
เพื่องมาแก้ปัญหาต่างๆเราต้องดู เหตุที่มาของต้นตอไม่ใช่ดูแค่ครึ่งเดียวครับ
มันดูไม่ค่อยมีเหตุผลครับ

ถ้าลองไล่เรียงมา ทั้งสามสิ่งล้วนแล้วแต่เป็นเหตุปัจจัยของกัน
แล้วที่บอกว่าซื้อซาก เหตุที่ทำให้เกิดซาก มันมาจากการฆ่านะครับ
ดังที่ผมได้บอกไว้แล้วว่า ซากที่เกิดจากการตายเองของสัตว์
เขาคงไม่ต้องการ

ท่านไม่รู้สึกทะแม่งๆหรือครับ ที่บอกว่าไม่มีจิตคิดที่จะฆ่า
แต่อยากได้ซากที่เกิดจากการฆ่า แถมสิ่งที่ได้มาไม่ได้เอาไปเพื่อเป็นปัจจัยสี่
เอาสิ่งนี้ไปหาผลประโยชน์เป็นเงินทอง ขอโทษครับที่จะกล่าวว่า มันเป็นกิเลศล้วนๆครับ

ครับเราไม่ได้ลงมือเอง แต่ถ้าจ้างคนอื่นไปฆ่าแทนละครับ
ก็เหมือนกับใช้เงินไปซื้อมา เงินที่ซื้อกับเงินที่จ้างความหมายเหมือนกันนะครับ

สิ่งที่ต้องทำทุกวันและผู้ที่กระทำเต็มใจ ไม่ได้โดนบังคับ
แบบนี้จะให้เรียกว่าอะไร ถ้าไม่ใช่ความเพียร แต่จะถูกจะควรมันอีกเรื่องครับ

ข้อนี้ผมได้ให้เหตุผลไว้ในข้อหนึ่งและสองแล้วครับ

ถ้าเราใช้เหตุผลมาพิจารณา เราก็จะได้รับคำตอบทุกเรื่องในพระไตรปิฎก
แต่ถ้าเราขาดเหตุผล เราก็จะโยนความผิดหรือสิ่งไม่ดีไปให้นิกายอื่นเขาครับ

หากความเห็นมีส่วนกระทบความรู้สึกต้องขออภัยค่ะ
ไม่ขอตีความในประเด็นที่โต้แย้งนะคะ
เพียงจะสื่อสิ่งที่จขกท.ขอความเห็น
ซึ่งจขกท.ก็มีสิทธิที่จะไม่เชื่อ และอาจต้องอาศัยโยนิโสมนสิการ

บาปนั้นเกิดแล้วทุกขณะจิตที่จขกท.เกิดความไม่สบายใจ คงไม่ต้องย้ำอีก^^
หากเปลี่ยนอาชีพได้อาจจะทำไปแล้ว
คงไม่มีใครสบายใจบนเลือดเนื้อและน้ำตาของผู้อื่น
แต่ร้านอาหารเป็นของครอบครัว ไม่ใช่ของจขกท.คนเดียว

หากทำได้ ปฏิบัติธรรมแล้วอุทิศบุญกุศลให้เค้าก็จะดีค่ะ

นั่งสมาธิ อุทิศบุญกุศล แผ่เมตตาให้เขานะครับ กับทำบุญไถ่ชีวิตสิ่งต่างๆหรือทำบุญไถ่ชีวิตโค-กระบือ อุทิศบุญให้เขา บวกกับสิ่งที่เราตั้งใจทำให้เขาอยู่แล้วด้วยนะครับ

อนุโมทนาครับ

คุณจันทร์ครับ ทำจิตใจให้หนักแน่นหน่อยซิครับ
ความเห็นของคุณไม่ได้กระทบอะไรผมเลย เพียงแต่ผมอยากเสนอความเห็น
ในแนวทางของผมบ้างเท่านั้นเอง บ้างครั้งอาจมีอ้างอิงบ้าง มันเป็นเรื่องธรรมดา
ของการสนทนา เพราะกระทู้มันมีกรอบให้แสดงความเห็นอยู่ อาจจะไปกระทบกันบ้าง
ควรจะให้อภัยกันนะครับ กรุณาอย่าใช้อารมณ์แล้วแสดงออกด้วยการประชดประชันครับ
ผมจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าจะแสดงความเห็นแย้งผม ความรู้ความเข้าใจจะเกิดก็ด้วย การแสดง
ความแย้งหรือเห็นตรงข้ามครับ

นี้เป็นการสนทนาธรรมนะครับ เราต่างก็อยากเสนอความเห็นที่หลากหลาย
จุดประสงค์เพื่อให้เกิดประโยชน์ มันเป็นธรรมดาอยู่แล้วความเห็นอาจไม่ลงรอยกันบ้าง
ซึ่งผมว่าเป็นสิ่งดี ผู้ที่เข้ามาอ่านจะได้ใช้วิจารณญาณของตัวเองว่าอันไหนถูกอันไหนผิด
และเลือกที่จะเชื่อสิ่งนั้นๆ คุณก็บอกเองว่าเป็นสิทธิของแต่ละคน

ท่านเจ้าของกระทู้ ตั้งกระทู้เพื่อขอความเห็น และสิ่งที่ต้องการคือความเป็นจริงครับ
เรามีหน้าที่แสดงความเห็นที่เป็นจริงครับ ชี้ถูกชี้ผิดให้เห็นเท่านั้น ส่วนจะเชื่อแล้วไปปรับปรุงแก้ไข
หรือจะไม่เชื่อ มันเป็นสิทธิของจขกทครับ เราไม่มีสิทธิไปบังคับหรือไปโกรธสมาชิกที่แสดง
ความเห็นไม่ตรงกับเรานะครับ

ขอแสดงความเห็นตอนท้ายหน่อยครับ ถ้ากรรมที่ต้องชดใช้มีจริง ผมว่ามันแก้ไม่ได้หรอกครับ
กับการที่จะมาทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ มันแลกกันได้หรือครับ อย่าเอาวิธีการของพ่อค้ามาใช้กับ
เรื่องบาป บุญ คุณ โทษ มันคนละเรื่องครับ มันมีอย่างหรือครับรู้ว่าผิด แต่ยังทำไม่ยอมเลิก
แล้วยังใช้วิธีการต่างๆมาบ่ายเบี่ยงเรื่องบาปอีก

ขอออกตัวหน่อยนะครับ ความเห็นผมเป็นการแสดงออกทั่วไป
ของประเด็นในกระทู้และความเห็นนะครับ ไม่เกี่ยวกับตัวบุคคลครับ

อ้าว^^ เลยต้องขออนุญาตจขกท.นะคะ

คุณโฮฮับคะ
ไม่ได้โกรธหรือประชดอะไรเลยนะคะ
เพราะเข้าใจ ว่าความเห็นของแต่ละคนอาจไม่ตรงกันได้ค่ะ

จากความเห็นแรกของคุณโฮฮับ
ทำให้ดิฉันเข้าใจว่า คุณเห็นว่าไม่ควรจะประกอบอาชีพนี้เลย(ถ้าเข้าใจผิดต้องขออภัย)
เลยสื่อถึงจขกท.อีกครั้งว่าถ้าเราจำเป็นที่ต้องทำอาชีพนี้ ควรจะทำยังไง ณ ตอนนี้น่ะค่ะ

แต่บางคำที่ใช้ในความเห็นข้างต้นอาจสื่อให้เกิดการเข้าใจไม่ตรงกัน ต้องขออภัยอีกครั้งนะคะ

ยังไม่ใช่ผู้รู้ แต่เท่าที่ศึกษาคำสอนของผู้รู้นั้นทราบว่า
ข้อมูลกรรมที่บันทึกในจิตของคนที่ลงมือฆ่าสัตว์นั้นเอง
กับคนที่ไม่ได้ฆ่า ความรุนแรงหนักแน่นต่างกันมากค่ะ

ความเห็นที่จะเพิ่มเติมคงมีเพียงเท่านี้