ลานธรรมจักร :: แสดงกระทู้ - บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?

เรื่องบารมี ๑๐ นะค่ะ ถ้าสังเกตุจะเห็นว่า พรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา กรุณา มุทิตาและอุเบกขา
จะเห็นแค่ เมตตาบารมี กับ อุเบกขาบารมีเท่านั้น

เรียนถามว่าทำไม กรุณากับมุทิตา จึงไม่จัดเข้าเป็นบารมีที่ต้องบำเพ็ญค่ะ
ขอบพระคุณล่วงหน้าคะ สาธุ :b8:

ก็เป็นอันว่ากรุณา และอุเบกขาในพรหมวิหาร 4 และอัปปมัญญา 4 ซึ่งมีมาในภายหลัง ก็เป็นอันครอบคลุมอยู่ในข้อ เมตตาบารมีแล้ว.
เจริญธรรม

ในทางธรรม...การมีสติในการทำกุศลกรรมจำเป็นต้องใช้เมตตาและอุเบกขานำ...
...เพราะหากไม่มีเมตตากับอุเบกขา...กรุณากับมุทิตาก็เกิดไม่ได้..

เมตตานั้นต้องทำให้เกิด ทำให้มีขึ้น กล่าวคือต้องบำเพ็ญจึงจะเกิดในตน
เมื่อเกิดเมตตา ความกรุณาและมุทิตาก็ตามมา

อุเบกขา = ความวางเฉยอย่างผู้รู้ ผู้มีปัญญา

เจ้าของ:	แก้วกัลยา [ 17 มิ.ย. 2010, 14:47 ]
หัวข้อกระทู้:	บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
เรื่องบารมี ๑๐ นะค่ะ ถ้าสังเกตุจะเห็นว่า พรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา กรุณา มุทิตาและอุเบกขา จะเห็นแค่ เมตตาบารมี กับ อุเบกขาบารมีเท่านั้น เรียนถามว่าทำไม กรุณากับมุทิตา จึงไม่จัดเข้าเป็นบารมีที่ต้องบำเพ็ญค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าคะ สาธุ

เจ้าของ:	Joyly [ 17 มิ.ย. 2010, 16:11 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
มึนตึ๊บ ยากจังคะ รออ่านความเห็นท่านผู้รู้ดีกว่า

เจ้าของ:	เช่นนั้น [ 17 มิ.ย. 2010, 16:34 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
แก้วกัลยา เขียน: เรื่องบารมี ๑๐ นะค่ะ ถ้าสังเกตุจะเห็นว่า พรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา กรุณา มุทิตาและอุเบกขา จะเห็นแค่ เมตตาบารมี กับ อุเบกขาบารมีเท่านั้น เรียนถามว่าทำไม กรุณากับมุทิตา จึงไม่จัดเข้าเป็นบารมีที่ต้องบำเพ็ญค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าคะ สาธุ สวัสดี จขกท. คุณแก้วกัลยา หัวข้อกระทู้นี้ เกี่ยวข้องด้วย หัวข้อ ธรรม 3 กลุ่ม คือ 1.พุทธการกธรรม 2.พรหมวิหารธรรม 4 3.อัปปมัญญา 4 เป็นการจัดกลุ่มธรรมที่มีอรรถ เป็นหมวดต่างกัน ด้วยจุดประสงค์ต่างกัน พุทธการกธรรม เป็นธรรมที่พระโพธิสัตว์ก่อนจะสำเร็จเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ จะต้องทรงบำเพ็ญ เพื่อการบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณพร้อมด้วยสัพพัญญุตญาณ 10x3 =30ประการ หรือที่ได้มีการบันทึกไว้ว่า บารมี 30 ทัศ. ส่วนที่เกี่ยวข้องกับ พรหมวิหารธรรม หรืออัปปมัญญา4 ในภายหลัง คือ เมตตาบารมี ซึ่งเป็นบุพพนิมิตของพรหมวิหารธรรม และอัปปมัญญา 4. ก็เป็นอันว่ากรุณา และอุเบกขาในพรหมวิหาร 4 และอัปปมัญญา 4 ซึ่งมีมาในภายหลัง ก็เป็นอันครอบคลุมอยู่ในข้อ เมตตาบารมีแล้ว. เจริญธรรม

เจ้าของ:	แก้วกัลยา [ 18 มิ.ย. 2010, 07:40 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
เช่นนั้น เขียน: ก็เป็นอันว่ากรุณา และอุเบกขาในพรหมวิหาร 4 และอัปปมัญญา 4 ซึ่งมีมาในภายหลัง ก็เป็นอันครอบคลุมอยู่ในข้อ เมตตาบารมีแล้ว. เจริญธรรม สาธุคะ ขอบคุณนะคะ

เจ้าของ:	วิริยะ [ 18 มิ.ย. 2010, 09:50 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
พรหมวิหาร ๔ มีดังนี้ เมตตา = ความรัก ความมีไมตรีจิต กรุณา = ความสงสาร อยากช่วยให้พ้นทุกข์ ความไม่เบียดเบียน มุทิตา = ความยินดี ความไม่ริษยา อุเบกขา = ความวางเฉยอย่างผู้รู้ ผู้มีปัญญา เมตตา เป็นเหตุ กรุณาเป็นผล เมื่อเกิดเมตตา กรุณาก็เกิดขึ้น มุทิตาก็เกิดต่อเนื่องกันมา เมตตานั้นต้องทำให้เกิด ทำให้มีขึ้น กล่าวคือต้องบำเพ็ญจึงจะเกิดในตน เมื่อเกิดเมตตา ความกรุณาและมุทิตาก็ตามมา เหตุนั้นใน บารมี ๑๐ จึงมีแค่ เมตตาบารมีกับอุเบกขาบารมี ด้วยประการฉะนี้แล..

ลานธรรมจักร http://www.dhammajak.net/forums/

บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ? http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=32643	หน้า 1 จากทั้งหมด 2

เจ้าของ:	Rosarin [ 18 มิ.ย. 2010, 12:50 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
...โดยปกติมนุษย์มีเมตตาต่อมนุษย์และสัตว์...มักจะสงสาร เห็นใจ รักและไม่ฆ่ากัน... ...เมื่อนำสัตว์มาเลี้ยงดูก็กรุณาให้อาหาร ดูแลเอาใจใส่ และเยียวยาพาหาหมอเมื่อเจ็บป่วย... ...และมีความรู้สึกยินดีพอใจที่ได้เอ็นดูสัตว์ที่ตนเองเลี้ยงให้รอดชีวิตเจริญเติบโตขึ้นมาได้... ...และมักจะวางเฉยไม่ได้เมื่อสัตว์เลี้ยงของตนถูกรังแกหรือถูกรถชนตายหรือหมดอายุตายลง... ...เหล่านี้เป็นสภาพที่มนุษย์สามัญทั่วไปเจริญในทางโลกและไม่รู้สภาพธรรมที่เป็นธรรมชาติ... ...ถ้ากล่าวตามสภาวะธรรมแล้ว...ธรรมอยู่ในธรรมชาติของทุกสิ่งมีเกิด-ดับเป็นธรรมดา... ...เมตตาพรหมวิหารเป็นคุณธรรมขั้นสูงเรียกว่าพรหมวิหารธรรม 4 ประการที่เจ้าของกระทู้ถาม... ...ปุถุชนทั่วไปยังไม่รู้สภาพธรรมตามจริงเพราะปกปิดด้วยอวิชชาและกิเลสครอบงำ... ...ในทางธรรม...การมีสติในการทำกุศลกรรมจำเป็นต้องใช้เมตตาและอุเบกขานำ... ...เพราะหากไม่มีเมตตากับอุเบกขา...กรุณากับมุทิตาก็เกิดไม่ได้...ยกตัวอย่างเช่น... ...แค่เราเห็นหน้าคนที่ไม่ชอบใจ...เราก็ไม่พอใจ...เวลาเผชิญหน้ากันจะหน้าบึ้งตึงเขม่นกันใช่ป่าว... ...หรือเวลามีคนมาชี้หน้าแล้วก็ด่าๆๆๆๆเรา...จะทนฟังโดยไม่ตอบโต้อะไรเลย...ได้ไหมคะ... ...ถ้าเราไปยืนชี้หน้าด่าตอบหรือไม่ก็ตบตีกันแล้วก็คิดโกรธแค้นอาฆาตจองเวรและต่างไม่ยอมกัน... ...ทุกข์(อกุศล)เกิดทั้ง2ฝ่าย...หรือเราโกรธเกลียดเขาและทำอะไรไม่ได้จึงทุกข์เพราะไม่รู้สภาวะ... ...ถ้าทนไม่ได้ก็แสดงว่ายังคิดให้ถูกตามธรรมไม่ได้เลยว่าเป็นแค่การเห็นและการได้ยินเกิด-ดับ... ...ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ตัวเขา เป็นแต่ความคิดของแต่ละคนที่ไม่พิจารณาให้รู้ธรรมชาติที่เป็นอนัตตา... ...ถ้าทนได้แล้วก็กำหนดว่าเห็นหนอๆ ยินหนอๆ เกิดขึ้นแล้วดับไป ให้เมตตาแล้วก็วางเฉยเสีย... ...ความสงบในจิตใจเราก็จะเกิดขึ้น...จึงจำเป็นต้องเข้าใจธรรมจนคลี่คลายความหลงเข้าใจผิด... ...เพราะมนุษย์ทุกคนเกิดมาทุกข์เท่ากัน...มีทุกข์ในโลก...และไม่มีทุกข์ในโลก... ...ทุกข์เพราะโลภ โกรธ หลง หลงในการเกิด แก่ เจ็บ ตายว่าเป็นของจริงซึ่งคิดผิด... ...ทุกอย่างที่มีคือภาวะจิตติดข้องคิดเหมือนๆกันของภพภูมิมนุษย์คือเห็นเป็นคน สัตว์ สิ่งของ... ...มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้นที่คิดถูกเป็นคนแรกและทรงแสดงธรรมนั้นให้ทุกคนได้รู้ตาม... ...ว่าทุกสิ่งมีเกิด-ดับเป็นธรรมดา ไม่มีตัวตน ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น มีทุกขัง อนิจจัง อนัตตา... ...ลองคิดไตร่ตรองดูว่ามีใครบ้าง...ไม่เห็นสำคัญว่านี้เรา นี้ของเรา นี้คนและสัตว์ที่เรารัก... ...เวลาที่ข่าวในหนังสือพิมพ์มีคนตายทำไมเราไม่ร้องไห้เสียใจ...ทำไม่พ่อแม่ตายจึงร้องไห้... ...เพราะเราคิดวนเวียนใส่ใจอยู่ในภาพและสิ่งที่เกี่ยวข้องใกล้กับตัวเอง...แต่ไม่สนใจสิ่งอื่นที่ไกลตัว... ...เราจะรู้ไม่ได้เลยว่าสิ่งที่เกิดเป็นธรรมชาติชีวิตที่จุติในภพนี้ ถ้าเราไม่ศึกษาธรรมะให้เข้าใจตามจริง... ...จุติจากภพเก่ามาเกิดแล้วในภพภูมิมนุษย์มีโอกาสได้เรียนรู้พระสัทธรรม...เรามารับกรรมอันเก่า... ...และพยายามสร้างกรรมอันใหม่สืบต่อไป และจะไม่สามารถหยุดยั้งกรรมได้หากยังไม่พิจารณาธรรม... ...เพราะธรรมคือธรรมชาติของทุกๆสิ่งที่เป็นอนัตตา...ไม่มีตัวตน...มีเกิดขึ้นและดับไปตลอดเวลา...

เจ้าของ:	Rosarin [ 18 มิ.ย. 2010, 13:13 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
...ลองพิจารณาสภาพธรรม... กายกับจิตแยกส่วน? http://www.dhammahome.com/front/videocl ... =pl&id=121 รูป+นาม=ธรรม=กาย(สภาพเย็นร้อนอ่อนแข็งเป็นรูปธรรมไม่มีธาตุรู้)+จิต(ธาตุรู้เป็นนามธรรม) http://www.dhammahome.com/front/videocl ... =pl&id=122

เจ้าของ:	Rosarin [ 18 มิ.ย. 2010, 13:22 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
...การสะสมบารมีเกิดด้วยปัญญา... http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=123

เจ้าของ:	Rosarin [ 18 มิ.ย. 2010, 13:25 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
...อธิษฐานบารมี... http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=124

เจ้าของ:	Rosarin [ 18 มิ.ย. 2010, 13:28 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
...สัจจบารมี... http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=138

เจ้าของ:	Rosarin [ 18 มิ.ย. 2010, 13:31 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
...อุเบกขาบารมี... http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=139

เจ้าของ:	Rosarin [ 18 มิ.ย. 2010, 13:36 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
...ปัญญาเกิดจากสะสมความเข้าใจของตน... http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=140

เจ้าของ:	Rosarin [ 18 มิ.ย. 2010, 13:43 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
...ทัศนะชาวต่างชาติต่อธรรมในพระพุทธศาสนา... http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=141 http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=142 http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=143

เจ้าของ:	แก้วกัลยา [ 18 มิ.ย. 2010, 14:17 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
Ronsarin เขียน: ในทางธรรม...การมีสติในการทำกุศลกรรมจำเป็นต้องใช้เมตตาและอุเบกขานำ... ...เพราะหากไม่มีเมตตากับอุเบกขา...กรุณากับมุทิตาก็เกิดไม่ได้.. สาธุคะ คุณ Rosarin ขอโมทนา วิริยะ เขียน: เมตตานั้นต้องทำให้เกิด ทำให้มีขึ้น กล่าวคือต้องบำเพ็ญจึงจะเกิดในตน เมื่อเกิดเมตตา ความกรุณาและมุทิตาก็ตามมา ขอบคุณนะค่ะ สาธุ วิริยะ เขียน: อุเบกขา = ความวางเฉยอย่างผู้รู้ ผู้มีปัญญา ขอความรู้หน่อยนะคะว่า ลักษณะของอุเบกขา อย่างผู้รู้ ผู้มีปัญญา คืออย่างไรค่ะ สาธุคะ

เจ้าของ:	วิริยะ [ 18 มิ.ย. 2010, 15:22 ]
หัวข้อกระทู้:	Re: บารมี ๑๐ กับสิ่งที่หายไป ?
แหะ..แหะ..ถามมาก็ตอบไป ผิดถูกเป็นอีกเรื่องนะขอรับ อุเบกขา = ความวางเฉยอย่างผู้รู้ ผู้มีปัญญา การวางเฉยเพราะความรู้ เพราะปัญญานี้ เป็นเรื่องของการฝึกจิต เป็นอาการของจิตที่ประกอบด้วยปัญญา เพ่งพินิจพิจารณา ต้องอาศัยการปฏิบัติ อันเรียกว่า "โยนิโสมนสิการ" การทำใจโดยแยบคาย คิดให้เห็นเหตุผล เห็นสัจจะธรรมความจริง เมื่อประสบการกับโลกธรรมแปด ทั้งที่เป็นส่วนดีและส่วนที่ไม่ดี เมื่อใด ตนเองหรือผู้อื่นสัตว์อื่น ประสบกับโลกธรรมส่วนไม่ดี ให้คิดพิจารณาถึงกรรมว่า สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงมีกรรมเป็นของ ๆ ตน เป็นทายาทรับผลกรรม ต้องโทษกรรม โทษผลของกรรม เหตุของกรรมกับผลของกรรมนั้นย่อมเหมาะสมกัน กรรมไม่มีเอียง ไม่มีอคติกับใคร ใครทำกรรมไว้อย่างไร ก็ต้องรับผลของกรรมอย่างนั้น คิดได้อย่างนี้ จึงเรียกว่า อุเบกขา การวางเฉยอย่างผู้รู้ ผู้มีปัญญา อุเบกขานี้ ที่พึงอบรมให้มีขึ้นในจิต วิธีอบรม คือ ระมัดระวังใจมิให้ขึ้นลง ด้วยความยินดียินร้าย ทั้งในคราวประสบโลกธรรมฝ่ายดีและไม่ดี ก็ต้องพยามระงับใจ หัดคิดถึงกรรมและผลของกรรมรับผิดชอบเอาไปเสีย อย่างนี้เป็นต้น โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชมเอ้ยการอ่าน เป็นความเห็นเฉพาะตัวครับ แต่ไม่สงวนสิทธิ.. สาธุที่ถาม..

หน้า 1 จากทั้งหมด 2	เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/