การศึกษาในรูปแบบต่างที่เราศึกษากันอยู่ ทั้งทางโลก หรือทางธรรม ( ปริยัต ) เป็นการศึกษาที่ไม่มีที่สิ้นสุน แม้จะตายและเกิดในกี่ภพกี่ชาติ แต่คนเราก็ยังชอบที่จะหาการศึกษานั้น ไม่ว่าจะต้องเสียทรัพย์สินเท่าใดก็ตาม แต่การปฏิบัติธรรม ทำสมาธิ เจริญวิปัสสนา เป็นการศึกษาที่มองเห็นที่สิ้นสุด แต่คนเรากับไม่ชอบ
จงหันมาปฏิบัติธรรมกันเถอะ แล้วจะได้ความสุขที่แท้จริง

สิ่งใดไม่น่ากลัวเท่ากับวัฏฏสงสาร

เห็นด้วย แต่บอกวิธีเค้าด้วยสิครับว่าทำอย่างนี้ๆ ปฏิบัติอย่างนี้ๆ เรียกว่าการปฏิบัติธรรม

ฝากข้อคิดนี้ไว้ด้วยครับ


เมื่อสิ้นยุคขององค์พระศาสดาแล้ว เวลาล่วงไป และคำสอนแผ่ไปในถิ่นต่างๆ

ความเข้าใจในพุทธธรรมก็แปรไปจากเดิม และ แตกต่างกันไปได้หลายอย่าง เพราะผู้ถ่ายทอด

สืบต่อ มีพื้นความรู้ การศึกษาอบรมสติปัญญาแตกต่างกัน

ตีความหมายพุทธธรรมแผกกันไปบ้าง นำเอาความรู้ ความเชื่อถือเดิมจากลัทธิศาสนาอื่น

เข้ามาผสมแทรกแซงบ้าง

อิทธิพลศาสนา และวัฒนธรรม ในท้องถิ่นเข้าผสมผสานบ้าง

คำสอนบางแง่เด่นขึ้น

บางแง่เลือนลง เพราะการย้ำ และเลี่ยงความสนใจ ตามความโน้มเอียง

และความถนัดของผู้รักษาคำสอนบ้าง

ทำให้เกิดความแตกแยกออกเป็นนิกายต่างๆ เช่น ที่แยกเป็นมหายานกับเถรวาท ตลอดจนนิกายย่อยๆ

ในสองนิกายใหญ่นั้น

สำหรับเถรวาทนั้น

แม้จะได้ชื่อว่า เป็นนิกายที่รักษาแบบแผนและคำสอนดั้งเดิมไว้ได้แม่นยำ ก็มิใช่จะพ้นไปจากความ

แปรเปลี่ยนได้โดยสิ้นเชิง

คำสอนบางส่วน แม้ที่อยู่ในคัมภีร์เอง ก็ยังเป็นปัญหาที่คนรุ่นปัจจุบัน ต้องนำมาถกเถียงคิดค้น

หาหลักฐานยืนยัน หรือปฏิเสธความเป็นของแท้แต่ดั้งเดิม ยิ่งความรู้ความเข้าใจที่ประชาชนเชื่อถือ

และปฏิบัติอยู่ด้วยแล้ว ความคลาดเคลื่อนก็ยิ่งมีได้มากและชัดเจนยิ่งขึ้น

บางกรณีกับเสมือนเป็นของตรงข้ามกับคำสอนเดิม หรือเกือบจะกลายไปเป็นลัทธิอื่น ที่คำสอนเดิม

คัดค้านแล้วก็มี

หลักการ หรือ คำสอนใดก็ตาม ที่เป็นเพียงการคิดค้นหาเหตุผลในเรื่องความจริง เพื่อสนอง

ความต้องการทางปัญญา โดยมิได้มุ่งหมายและมิได้แสดงแนวทางสำหรับประพฤติปฏิบัติ

ในชีวิตจริง อันนั้น ให้ถือว่า ไม่ใช่พระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างที่ถือว่า เป็นคำสอนเดิมแท้

ของพระพุทธเจ้า

viewtopic.php?f=2&t=19015

การปฏิบัติใดเมื่อปฏิบัติแล้วก่อให้เกิดนิพพิทา คือความหน่ายในใชาติภพ

ยังก่อให้เกิดความไม่ทะยานอยาก

กิเลสย่อมลดน้อยถอยลงไป

อย่างนี้เป็นสัมมาปฏิปทา


การปฏิบัติใดเมื่อปฏิบัติแล้วเกิดความฮึกเหิมในจิตใจ

มองเห็นความเก่งกาจของตนเหนือยิ่งผู้อื่น

ปฏิทานั้นเป็นมิจฉปฏิปทาแน่นอน


จงเริ่มต้นให้ถูก

ผลที่ตามมาจึงเป็นอริยมรรค


เมื่อเริ่มต้นถูก

แม้อาจารย์ท่านไหนก็นับว่าสอนถูก

เมื่อปฏิบัติแล้วก็แล้วกันไป

ปฏิบัติได้แล้วก็ถอนตัวเสีย

ก่อนกระชับพื้นที่ แล

ข้อคิดในการศึกษาพระพุทธศาสนา คือการรบกับกิเลส รบชนะหรือแพ้ลวงผู้อื่นได้

แต่ลวงตนเองไม่ได้แม้วินาทีเดียว

การปฏิบัติธรรมแม้รู้สึกเบื่อหน่าย หรือไม่เบื่อ หรือแม้ท่านผู้ปฏิบัติถูกทางทำลายอาสวะสิ้นแล้ว

ก็ยังใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ตราบวันสิ้นลม

มิใช่หนีโลกหนีสังคมอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ แล้วทำท่าทำทางเลียนแบบพระอริยะตามที่ตนได้ยินได้ฟังมา

ย้ำด้วยบทความนี้อีกครั้งหนึ่ง


หลักการ หรือ คำสอนใดก็ตาม ที่เป็นเพียงการคิดค้นหาเหตุผลในเรื่องความจริง เพื่อสนอง

ความต้องการทางปัญญา โดยมิได้มุ่งหมายและมิได้แสดงแนวทางสำหรับประพฤติปฏิบัติในชีวิตจริง

อันนั้นให้ถือว่า ไม่ใช่พระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างที่ถือว่า เป็นคำสอนเดิมแท้ของพระพุทธเจ้า

เพื่อให้ผู้เริ่มศึกษาศาสนาพิจาณาตามสติกำลังแห่งตน



เมื่อสิ้นยุคขององค์พระศาสดาแล้ว เวลาล่วงไป และคำสอนแผ่ไปในถิ่นต่างๆ

ความเข้าใจในพุทธธรรมก็แปรไปจากเดิม และ แตกต่างกันไปได้หลายอย่าง เพราะผู้ถ่ายทอดสืบต่อ

มีพื้นความรู้ การศึกษาอบรมสติปัญญาแตกต่างกัน ตีความหมายพุทธธรรมแผกกันไปบ้าง นำเอาความรู้

ความเชื่อถือเดิมจากลัทธิศาสนาอื่น เข้ามาผสมแทรกแซงบ้าง

อิทธิพลศาสนา และวัฒนธรรม ในท้องถิ่นเข้าผสมผสานบ้าง

คำสอนบางแง่เด่นขึ้น บางแง่เลือนลง เพราะการย้ำ และเลี่ยงความสนใจ ตามความโน้มเอียง และความถนัด

ของผู้รักษาคำสอนบ้าง

ทำให้เกิดความแตกแยกออกเป็นนิกายต่างๆ เช่น ที่แยกเป็นมหายานกับเถรวาท ตลอดจนนิกายย่อยๆ ในสอง

นิกายใหญ่นั้น

สำหรับเถรวาทนั้น แม้จะได้ชื่อว่า เป็นนิกายที่รักษาแบบแผนและคำสอนดั้งเดิมไว้ได้แม่นยำ ก็มิใช่จะพ้นไป

จากความแปรเปลี่ยนได้โดยสิ้นเชิง

คำสอนบางส่วน แม้ที่อยู่ในคัมภีร์เอง ก็ยังเป็นปัญหาที่คนรุ่นปัจจุบัน ต้องนำมาถกเถียงคิดค้นหาหลักฐานยืนยัน

หรือปฏิเสธความเป็นของแท้แต่ดั้งเดิม ยิ่งความรู้ความเข้าใจที่ประชาชนเชื่อถือและปฏิบัติอยู่ด้วยแล้ว

ความคลาดเคลื่อนก็ยิ่งมีได้มากและชัดเจนยิ่งขึ้น

บางกรณีกับเสมือนเป็นของตรงข้ามกับคำสอนเดิมหรือเกือบจะกลายไปเป็นลัทธิอื่น ที่คำสอนเดิมคัดค้านแล้วก็มี