ดิฉันมีเรื่องไม่สบายใจ ดิฉันไม่เคยไปฝึกปฏิบัติธรรม พอผ่านมาเจอเวบนี้ได้อ่านกระทู้ เลยอยากไปปฏิบัติธรรม คิดว่าจะไปปฏิธรรมที่วัดอัมพวันวันที่ 6 เมษายน 2553 นี้ พอลูกสาวรู้เข้าไม่อยากให้ไป ร้องไห้เสียใจมากเลยค่ะ ไม่อยากให้แม่ไปไหนไกล ๆ แล้วไปหลายวัน จะมีวิธีการพูดคุยอย่างไร ที่จะพูดคุยกับลูกสาวดีค่ะให้เขาเข้าใจ

ลูกสาวไม่อยากให้ไปก็ไม่ต้องไปหรอกค่ะ แก่นของการปฏิบัติจริงๆอยู่ที่ถือศีลและทำสมาธิค่ะ แค่ทำสองอย่างนี้ได้จะทำที่ไหนก็ไม่สำคัญค่ะ

ไปจำศีลภาวนา ใจก็คิดตะหงิดๆ ห่วงลูก คิดถึง ตัดไม่ขาด ภาวนาไปร้องไห้หึ่มๆในใจไป คิดถึง...เสียดาย...
คิดว่าจะมีอาการแบบนี้หรือเปล่าครับ

ต้องย้อนถามดูตัวคุณว่า พร้อมตัดใจไหม?


เปิด cd สมาทานศีลไหว้พระ ฝึกสมาธิตาม เสียงในcom จะเอาของหลวงพ่ออะไรก็ เข้าgoogleหาเอาได้มีเยอะ ซ้อมๆที่บ้านก่อนก็ได้ครับ หากใจยังตะหงิดๆ

ตอนนี้ลูกอายุ 11 ขวบค่ะ เคยบอกกับเขานานแล้วตั้งแต่เขาอายุประมาณ 6 ปีว่า ถ้าแม่แก่ตัวไปแม่อยากจะไปบวชเพราะรู้ตัวดีว่ามีอายุไม่ยืนยาวนัก เขาคงกลัวว่าเราจะหนีไปบวชชี เหมือนที่เคยบอกไว้ เคยมีโครงการของที่ทำงานให้ไปปฏิบัติธรรมไม่แน่ใจว่าสามหรือห้าวัน ตอนนั้นก็ตัดได้นะคะไม่พะวง เมื่อตอนนั้นลูกยังเล็กอยู่อายุประมาณสามสี่ขวบ ครั้งนี้ยังไม่ได้ทบทวนจิตใจตัวเองค่ะ

11 ขวบ พาไปด้วยได้ครับ

ขอเพิ่มเติม วิธีฝึกความคิดให้เด็ก ฝึกให้เด็กเก่งธรรมะ แบบง่าย ๆ ครับ

ขออนุญาติแนะนำนะครับ เคยแนะนำ เด็กอายุน้อยกว่านี้ จนเป็นเด็กเก่งระดับตัวแทนโรงเรียน(อัสสัมชัญ)
มีความคิด ความอ่านระดับผู้ใหญ่ มีเหตุมีผล เข้าใจอะไรได้มากมาย

คุณแม่เค๊า อยู่กับลูกเพียง 2 คน สามีเสียชีวิต ปัจจุบัน เด็กยังไม่จบ ป. 6 บวชเณรหลายครั้งตอนปิดเทอม
แม่ไปบวชหลายคอร์ส เป็นกัลยณมิตรที่ดีมาก ๆ

เริ่มแรกนะครับ

ให้ซื้อหนังสือ แนวกฎแห่งกรรม ประเภทนิทานที่อ่านสนุก เช่น เรื่องเล่าของคุณแม่ชีทศพร, เรื่องเล่าประสบการณ์จริงแนวกฏแห่งกรรม

ก่อนนอน สละเวลาเพื่อเค๊า ซัก 10 - 15 นาที

จ้างให้เขาอ่าน อ่านให้แม่ฟังหน่อยลูก แม่เหนื่อย
ตอนแรก ให้เงินเค๊าเรื่องละ 20 -30 บาท อ่านทีละ 5-10 หน้า ตามความเหมาะสม
ทำเรื่อย ๆ ซัก 1 เดือน เด็กจะเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น ๆ อย่างน่าอัศจรรย์

หลัง ๆ เค๊าจะติด อยากอ่านเอง

กัลยาณมิตร คนนั้น เขาบอกว่า ต้องหาหนังสือให้อ่านแทบไม่ทัน
หลัง ๆ เค๊าก็ป้อนหนังสือ ที่มีเหตุผล เป้นกิจลักษณะมากขึ้น
ตอนนี้ เด็กคนนั้น สามารถโต้ตอบ แนวความคิดเหมือนผู้ใหญ่อายุเกิน 20 (ทั้งที่อายุจริง ตอนนี้ ประมาณ 11)

ลองดูนะครับ ได้ผลจริง ๆ

ค่อย ๆ โปรแกรมเข้าไป

เป้นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณค่ะคุณไวโรจนมุเนนทระ จะลองกลับไปทำดูค่ะ

ให้ความเห็นด้วยคนครับ...ผมเป็นคนหนึ่งที่อยากไปปฏิบัติธรรมไกลจากบ้านแบบคุณกระฐิน แต่ด้วยภาระ หน้าที่ (ลูกๆ ) เวลาไม่เอื้ออำนวย บ้าง ก็เลยไม่มีโอกาสสักที
ตอนนี้ก็ปฏิบัติที่บ้าน สวดมนต์ นั่งสมาธิ พิจารณาสังเกตุรู้จิต ดูจิต ตัวเองโดย วิปัสสนาไปด้วยพร้อมๆ อาศัยฟังธรรมบรรยาย(สนับสนุน คุณ หลับอยู่ ที่แนะนำ) ทางเว็บฯ อินเตอร์เนตเดี๋ยวนี้พระธรรมคำสอนจากพระอาจารย์ต่างๆ นั้น มีมากมาย เลือกฟังคำสอนให้ตรงกับจริต ของเรา ฟังไปด้วย ปฏิบัติไปด้วย ใช้ความเพียรอย่างต่อเนื่อง อย่าเพิ่งไปรีบร้อนต้องการความสงบเร็วๆ ไปเรื่อยๆ..ครับ แต่ความสงบ..กุศลธรรม ศรัทธา กำลังใจจะมาเองครับ
สรุป ไปก็ได้ เพราะไปย่อมได้ประสบการณ์จากการปฏิบัติ ได้ใกล้กับพระอาจารย์ และ ได้ปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง(มีผลมาก)และมีกัลยาณมิตรคอยแนะนำแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
ไม่ไป ก็ไม่เป็นไร ปฏิบัติที่บ้าน มีศรัทธา มีใจเด็ดเดี่ยว มีความเพียรอย่างต่อเนื่อง ก็มีผลมีอานิสงฆ์เหมือนกัน.....

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป...สาธุ

พาลูกไปด้วยเลยครับ 11 ขวบแล้ว ให้เค้าได้ไปสัมผัส เส้นทางสายนี้บ้าง ซึ่งถ้าลูกชายผมโตพอแล้ว ก็จะพาเค้าเขาสู่เส้นทางสายนี้เหมือนกัน
ส่วนผมเองมีเวลาปฎิบัิืติสมาธิภาวนาแค่ช่วงพักที่ยง(เวลาไปทำงาน ช่วงเที่ยงจะไม่ทานข้าว)
แล้วก็หลังจากที่ลุกชายหลับ(พึ่ง4ขวบ)คืือเวลานอน เวลาอยู่บ้านก็ต้องเอาใจใส่เค้า ทำกิจกรรมกับเค้าไปด้วย(โดนบังคับให้เล่นด้วยตลอด) แต่เวลาส่วนใหญ่ก็จะ เจริญภาวนาให้สติอยุ่ที่ลมหายใจ และ ยึดศีล๕-กุศลกรรมบถ๑๐ เป็นพื้นฐานตลอดครับ

อยากจะเอาเขาไปด้วยเหมือนกันค่ะ แ่ต่ไปตั้ง 7 วัน แล้วตัวเองก็ยังไม่เคยปฏิบัติธรรมเลย กลัวว่าจะมีกังวลทั้งตัวเองและลูกสาวค่ะ ตัวลูกสาวเองก็ยังไม่เคยปฏิบัติธรรมเหมือนกันค่ะ เขาเองก็อยากไปนะคะ แต่ที่อยากไปเพราะอยากไปอยู่ใกล้ ๆ แม่ เมื่อคืนเขาก็ชวนไปสวดมนต์ นั่งสมาธิเป็นเพื่อนกันค่ะ

ตอนนี้ละตัดห่วงกังวลใจได้เลย อะไรๆก็จะได้เรียบง่ายขึ้น ผ่อนคลายขึ้น เด็ดเดี่ยวหน่อย ไม่อ้อยอิ่ง เช่นเตือนใจ ตัดใจไปแบบสุดๆให้หายความกังวล ตายเป็นตาย แค่ 7 วันเองสบายๆอยู่ได้อยู่แล้ว อะไรก็ไม่ต้อง ไม่ต้องมากเรื่องเลย เตือนบ่อยๆว่า"ไม่ต้อง" และอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไม่ต้องไปตั้งเงื่อนไขในใจมาก ของใช้ก็เอาไปพอควรเสื้อผื่น หมอนไม่ต้อง ที่วัดอาจมีให้ ฝึกสมถะ เรียบง่ายไปพร้อม เริ่มจากที่ใกล้ตัวสุดออกไปที่ไกลตัว ตอนนี้คือกังวลให้น้อยลง ต่อด้วยการกิน นอน รวมถึงข้าวของเครื่องใช้ต่างๆให้น้อยลง อะไรที่จะนำมาสวยๆงามๆตัดทิ้งได้ก็ตัด ที่จะตรงต่อความไม่ยึดติดไปเรื่อยๆที่จะเป็นไปเพื่อความไม่หลงตัวตนเราของเราอะไรไปเรื่อย ท่านว่าแม้ราตรีเดียวก็หน้าชมนะอย่างนี้ ยังไม่คุยไปถึง 7 วันเลย
ขออนุโมทนาด้วยครับ

ที่ วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี เลืือกได้นะครับ เท่าที่ทราบมา ว่าจะขอไปปฎิบัติธรรมกี่วัน ๓ วัน ๕วัน ๗วัน แต่เห็นแม่ผมเองบอกว่า คนเยอะมาก เวลาไปก็เตรียมแค่ของใช้ที่จำเป็นก็พอ ส่วนเรื่องอาหาร ถ้าเป็นเด็กๆ คงจะให้ถือศีล ๕ (อาหารตอนเย็นก็มีให้ทาน) ส่วนผู้เป็นแม่ คงจะให้ถือศีล๘ ก็เคยคิดจะไปเหมือนกัน แต่ติดที่ว่า ไม่ชอบคนหมู่มาก

ขอบคุณค่ะคุณyodchaw คุณภาวิตา-พหุลีกตา เหตุการณ์ข้างหน้ายังไม่รู้เลยค่ะว่าจะเป็นอย่างไร แต่จะพยายามทำให้ได้อย่างที่ตั้งใจไว้ค่ะ ตอนนี้มีกำลังใจจากลูกสาวถึงแม้จะงอแงนิดหน่อย แต่ตอนกลางคืนก็สวดมนต์นั่งสมาธิเป็นเพื่อนกัน มีแม่กับพ่อสนับสนุนให้ไปปฏิบัติธรรม ก็มีแรงใจเพิ่มขึ้นค่ะ

สวัสดีครับ คุณkrathin2009

ไม่ได้บอกมาด้วยว่า ลูกสาวอายุเท่าไหร่แล้ว

หากอยู่ในวัยที่ไม่เด็กนัก คือ เกิน 7-8 ขวบ ไปแล้ว

ขอแนะนำให้ จขกท. พาลูกไปบวชเนกขัมมะ ที่วัดมเหยงคณ์ ด้วยกันซะเลย

คราวแรก บวชสัก 1 คืน

ที่ผ่านๆ มา มีพ่อ แม่ พาบุตรหลาน ไปบวชด้วยกันไม่น้อย

มีทั้งเด็ผู้ชาย และผู้หญิง เด็กผู้หญิงจะได้เปรียบหน่อย
เพราะที่พักมีค่อนข้างมากกว่า ของฝ่ายชาย

มีแม่ และเด็กผู้หญิง คู่หนึ่ง เด็กน่าจะอายุประมาณ 8-9 ขวบ
ผมเจอะหลายครั้งแล้ว

แม่นั่งสมาธิ อยู่บริเวณลานหลังถ้ำ ลูกก็นั่งเล่นเงียบๆ อยู่ข้างๆ แม่
เป็นภาพที่หาดูไม่ได้ง่ายๆ เลยครับสำหรับสังคมยุคปัจจุบัน

ที่สำคัญ คือ เด็กๆ ก็ถูกปลูกฝั่งให้เป็นคนใกล้วัดไปในตัว