ผมจะรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที แต่ผมก็พยายามบอกตัวเองว่าทุกๆอย่างมันไม่แน่นอน จิตผมก็ยอมสงบลงสักครู่หนึ่ง แต่พอจิตมันคิดขึ้นมาอีกที ก็โกรธขึ้นมาอีกครับ ผมท้อใจมาก จึงอยากขอคำปรึกษาด้วยครับผม

แม้ผมเข้าใจว่าทุกๆอย่างมันมีเหตุปัจจัย แต่ผมก็มั่นใจได้ว่าผมไม่เคยทำอะไรให้เพื่อนๆผมเดือดร้อน

เวลาที่ผมเห็นหน้าเพื่อนคนนั้น พอรู้สึกโกรธขึ้นมา ผมก็จะบอกตัวเองว่า "เราโกรธแล้วนะ"และเสริมอีกว่า "เราไม่ได้เป็นศูนย์กลางของโลกนะ ที่จะให้ทุกๆอย่างในโลกเป็นไปอย่างใจเรา", "ช่างมันเถอะ"

แม้ผมเข้าใจว่าทุกๆอย่างมันมีเหตุปัจจัย แต่ผมก็มั่นใจได้ว่าผมไม่เคยทำอะไรให้เพื่อนๆผมเดือดร้อน เว้นแต่เค้าจะไม่ชอบผมเพราะ "เหม็นหน้า"ผมก็เป็นได้ แต่ผมโชคร้ายตรงที่เพื่อนๆกว่าครึ่งพากันเหม็นหน้า

พี่ๆที่อุตส่าห์อ่านมาได้ถึงบรรทัดนี้ผมขอขอบคุณในความตั้งใจจริงของพี่ๆนะครับ ผมหมดหนทางจริงๆครับ ขอหนทางแสงสว่างให้แก่ผมทีเถิดครับ


ขอบคุณครับ

บางทีไม่ต้องทำเขาเดือดร้อนก็ทำให้เขาไม่อยากคบด้วยก็ได้....ท่านใช้คำว่า "เหม็นหน้า" ท่านก็ควรพิจารณาสีหน้า ท่าทางของท่านดูบ้าง รวมไปถึงการมีน้ำใจให้กับเพื่อน ก็เป็นสิ่งสำคัญ คนเราไม่มีใครอยากคบคนที่ไม่มีน้ำใจหรอกครับ ไม่ต้องรอให้เดือดร้อนก็ "เหม็นหน้า" ได้