ผมมีความรู้เกี่ยกวับพระวินัยน้อยมากๆ

บังเอิญอ่านบทความนี้พบจากแหล่งอื่น เห็นว่าให้ความรู้จึงนำมาลง

เพื่อให้ "ผู้ไม่รู้" .... ได้รู้ , อันอาจเป็นประโยชน์ต่อการศึกษาพระธรรมฯ


ภิกษุใด บอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุ แก่อนุปสัมบัน
เว้นไว้แต่ภิกษุได้รับสมมติ, เป็น "ปาจิตตีย์"

พอดีไปอ่านเจอในพระวินัย น่าจะช่วยให้วิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันได้ดี

มีพระวินัยข้อหนึ่ง ห้ามมิให้ภิกษุบอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุอีกรูปหนึ่ง (แม้ได้ทำจริง)
กับผู้ที่ไม่ได้บวช (อนุปสัมบัน)

ทำให้เกิดความสงสัยว่า การที่มีการกล่าวขานกันในขณะนี้ว่า มีพระภิกษุอาบัติปาราชิกนั้น
จะมาจากพระผู้เป็นพระสุปฏิปันโนล่ะหรือ จะมาจากพระผู้เป็นครูบาอาจารย์ล่ะหรือ
หรือว่ามาจากทางไหนกันแน่

ก็ลองอ่านพระวินัยข้อนี้ดูนะครับ

อ้างอิงที่มา:http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_name.php?book=1&bookZ=45&name=%5B%C7%E8%D2%B4%E9%C7%C2_%BA%CD%A1%CD%D2%BA%D1%B5%D4%AA%D1%E8%C7%CB%C2%D2%BA%5D

http://larndham.net/cgi-bin/tread.pl?st ... byte=86643



....................[๓๔๒] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกคหบดี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้น ท่านพระอุปนันทศากยบุตร กำลังเป็นผู้ก่อการทะเลาะกับพระฉัพพัคคีย์ ท่านต้องอาบัติชื่อสัญเจตนิกาสุกกวิสัฏฐิ แล้วได้ขอปริวาสเพื่ออาบัตินั้นต่อสงฆ์ๆ ได้ให้ปริวาสเพื่ออาบัตินั้นแก่ท่าน. ก็แลสมัยนั้น ในพระนครสาวัตถีมีสังฆภัตของประชาชนหมู่หนึ่ง ท่านกำลังอยู่ปริวาส จึงนั่งท้ายอาสนะในโรงภัต พระฉัพพัคคีย์ได้กล่าวกะอุบาสกเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลาย ท่านพระอุปนันทศากยบุตรนั่น เป็นพระประจำตระกูลที่พวกท่านสรรเสริญ ได้พยายามปล่อยอสุจิด้วยมือ บริโภคของที่เขาถวายด้วยศรัทธา ท่านต้อง
อาบัติชื่อสัญเจตนิกาสุกกวิสัฏฐิแล้ว ได้ขออยู่ปริวาสเพื่ออาบัตินั้นต่อสงฆ์ๆ ได้ให้ปริวาสเพื่ออาบัตินั้น แก่ท่านแล้ว ท่านกำลังอยู่ปริวาส จึงนั่งท้ายอาสนะ.
บรรดาภิกษุที่มักน้อย สันโดษ มีความละอาย มีความรังเกียจ ผู้ใคร่ต่อสิกขา ต่างก็เพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉน พระฉัพพัคคีย์จึงได้บอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุแก่อนุปสัมบันเล่า? แล้วกราบทูลเนื้อความนั้นแด่พระผู้มีพระภาค.

..........ทรงสอบถาม
......พระผู้มีพระภาคตรัสถามพระฉัพพัคคีย์ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข่าวว่า พวกเธอบอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุแก่อนุปสัมบัน จริงหรือ?
.....พระฉัพพัคคีย์ทูลรับว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า.

..........ทรงติเตียนแล้วบัญญัติสิกขาบท
.....พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ดูกรโมฆบุรุษทั้งหลาย ไฉน พวกเธอจึงบอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุแก่อนุปสัมบันเล่า? การกระทำของพวกเธอนั่นไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลพวกเธอพึงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดงอย่างนี้ ว่าดังนี้:-
..........พระบัญญัติ
๕๘. ๙. อนึ่ง ภิกษุใด บอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุ แก่อนุปสัมบัน เว้นไว้แต่ภิกษุได้รับสมมติ, เป็นปาจิตตีย์.


ขอความกรุณา ท่านสมาชิก "อย่าตีความ" ว่า

บทความข้างต้น.....ต้องการว่ากล่าว พระภิกษุสงฆ์องค์ได้นะครับ

ผม "ไม่มีอัธยาศัย" ในการ ตำหนิ, ว่ากล่าวพระภิกษุ....ครับ

เพราะรู้จริง แล้วรู้จริงสอนไม่มีผิดเลย แต่ถ้ารู้ปลอมนะ มันโกหกสอนผิดหมดเลย
ถ้าการปฏิบัติมันเป็นความจริง ไม่ใช่วัดป่าสอนแบบวัดป่า วัดป่าคือทำสมาธิ
ผู้ที่อยากมีสมาธิจงมาวัดป่า ไม่ใช่ ถ้าวัดป่ามีสมาธิ หลวงปู่หลุย หลวงปู่ดุลย์
ท่านทำยังไงล่ะ ท่านสอนยังไง ก็เอาข้อเท็จจริง อย่าอ้างว่าสอนแบบวัดป่า ไม่ใช่

ถ้าจิตไม่สงบความคิดก็คิดอยู่อย่างงี้
พระโกหกสอนกันอยู่อย่างเงี้ย ว่างๆๆ ใช้ดูไป เข้าใจไป รู้ไป ปล่อยวางไป
จับปล่อยๆไป มันหุ่นยนต์ทั้งนั้นน่ะ มันเป็นเรื่องของวิทยาศาสตร์ มันไม่ใช่เรื่องของธรรมะ

เนี่ยพระโกหกมันสอนน่ะ พระโกหกมันสอนให้ทำลายผู้รู้ ก็เหมือนพวกเรา ก็เลยขี้ลอยน้ำไง
เริ่มต้นไม่ถูกไง จะเดินกระบวนการ ๑ ๒ ๓ ๔ ขึ้นไปยังไงในเมื่อมันไม่มีฐานเริ่มต้นน่ะ
แล้วเมื่อไม่มีฐานเริ่มต้นทำอะไรไม่ได้

ถ้ามันสอนแบบพระป่า พระป่ามันต้องรู้จักสัมมาสมาธิ
แล้วสัมมาสมาธิมันเกิดบนผู้รู้ ผู้รู้เนี่ยจึงจะเป็นสัมมาสมาธิ แล้วถ้ามันไม่ต้องรักษาผู้รู้
แล้วทำลายผู้รู้ แล้วกำหนดขี้หมามันจะเป็นสัมมาสมาธิได้ยังไง ถ้ามันไม่ใช่สมาธิเนี่ย
มันไม่ใช่พระป่าหรือพระบ้าน มันเป็นพระโกหก ถ้าพระโกหกมันก็สอนโกหกนี่ไง

?????....

ขออนุโมทนาในกุศลของท่าน
กับการสนใจใฝ่เรียน - ปฏิบัติ ครับ

แต่ขอความกรุณา อย่าไปตำหนิ ว่ากล่าว
แนวทางอื่น โดยเฉพาะ ตัวบุคคล ครูบาอาจารย์
ที่สอนไม่ตรงกับที่ตนเองรู้มา

จะเป็น "มหากุศล" ยิ่งขึ้นไปครับ