คือ อยากทราบหลักธรรมในพุทธศาสนาที่สอนเรื่องไม่ให้ใช้ความรู้ในทางที่ผิดค่ะ



ขอบคุณค่ะ

ถามง่ายจัง

แต่รู้ไหม ตอบย๊ากยาก


ถ้าไงเวลาเขียนคำตอบตอบครู เขียนว่างี้นะ

ถาม : อยากทราบหลักธรรมในพุทธศาสนาที่สอนเรื่องไม่ให้ใช้ความรู้ในทางที่ผิด
ตอบ : "ทั้งหมดนั่นแหละค่ะ
ทั้ง 84000 พระธรรมขันธ์ ไม่มีแม้ข้อเดียวที่สอนให้ใช้ความรู้ในทางที่ผิดค่ะ
ถ้ามีสักข้อนึง หนูก็จะไม่นับถือแล้วค่ะ"

แล้วอาจารย์ว่าไง มาบอกกันมั่งนะ

คำถามง่ายๆขอรับ แต่คุณต้องคิดให้ดีว่า
ถ้าคุณหรือใครก็ตามมีความคิด หรือ เจตสิก ที่เป็นไปในทางอกุศล แล้วละก้อ ย่อมเป็นเหตุให้บุคคลใช้ความรู้ ไปในทางที่ผิดขอรับ

หาก คุณหรือใครก็ตาม มีความคิด หรือ เจตสิก ที่เป็นไปในทางกุศล ก็ย่อมเป็นเหตุให้บุคคล ไม่ใช้ความรู้ในทางที่ผิดขอรับ

ความคิด หรือ เจตสิก ที่เป็นไปในทางอกุศล อันเป็นเหตุให้บุคคลใช้ความรู้ ไปในทางที่ผิด ได้แก่

อกุศลธรรม หรือ กรรมชั่วหรือบาป หรือ
ทางแห่งกรรมชั่ว, ทางแห่งกรรมที่เป็นอกุศล, กรรมชั่วอันเป็นทางนำไปสู่ทุคติ มี ๑๐ อย่าง คือ
ก) กรรม ๓ ได้แก่
๑) ปาณาติบาต การทำลายชีวิต
๒) อทินนาทาน ถือเอาของที่เขามิได้ให้
๓) กาเมสุมิจฉาจาร ประพฤติผิดในกาม

ข) วจีกรรม ๔ ได้แก่
๔) มุสาวาท พูดเท็จ
๕) ปิสุณาวาจา พูดส่อเสียด
๖) ผรุสวาจา พูดคำหยาบ
๗) สัมผัปปลาปะ พูดเพ้อเจ้อ

ค) มโนกรรม ๓ ได้แก่
๘) อภิชฌา ละโมบคอยจ้องอยากได้ของเขา
๙) พยาบาท คิดร้ายเขา
๑๐) มิจฉาทิฏฐิ เห็นผิดจากคลองธรรม เทียบ กุศลกรรมบถ
(คัดจาก พจนานุกรม พุทธศาสน์ฉบับพระธรรมปิฎก)

อีกทั้งยังมี ธรรมที่ประกอบอยุ่กับจิต หรือ "เจตสิก" อันเป็น อกุศล ได้แก่
๑) ฉันทาคติ ลำเอียงเพราะรัก
๒) โทสาคติ ลำเอียงเพราะชัง
๓) โมหาคติ ลำเอียงเพราะเขลา
๔) ภยาคติ ลำเอียงเพราะกลัว

ส่วน ความคิด หรือเจตสิก ที่เป็นไปในทาง กุศล อันเป็นเหตุ ให้บุคคล ไม่ใช้ความรู้ในทางที่ผิด ได้แก่

ทางแห่งกรรมดี, ทางทำดี, ทางแห่งกรรมที่เป็นกุศล, กรรมดีอันเป็นทางนำไปสู่สุคติมี ๑๐ อย่าง คือ
ก.กายกรรม ๓ ได้แก่
๑.ปาณาติปาตา เวรมณี เว้นจากทำลายชีวิต
๒.อทินนาทานา เวรมณี เว้นจากถือเอาของที่เข้ามิได้ให้
๓.กาเมสุมิจฉาจาร เวรมณี เว้นจากประพฤติผิดในกาม

ข.วจีกรรม ๔ ได้แก่
๔.มุสาวาทา เวรมณี เว้นจากพูดเท็จ
๕.ปิสุณาย วาจาย เวรมณี เว้นจากพูดส่อเสียด
๖.ผรุสาย วาจาย เวรมณี เว้นจากพูดคำหยาบ
๗.สัมผัปปลาปา เวรมณี เว้นจากพูดเพ้อเจ้อ

ค.มโนกรรม ๓ ได้แก่
๘.อนภิชฌา ไม่โลภคอยจ้องอยากได้ของเขา
๙.อพยาบาท ไม่คิดร้ายเบียดเบียนเขา
๑๐.สัมมาทิฏฐิ เห็นชอบตามคลองธรรม

กุศลมูล
รากเหง้าของกุศล, ต้นเหตุของกุศล, ต้นเหตุของความดีมี ๓ อย่าง คือ
๑.อโลภะ ไม่โลภ (จาคะ)
๒.อโทสะ ไม่คิดประทุษร้าย (เมตตา)
๓.อโมหะ ไม่หลง (ปัญญา)
และยังมี ธรรม อีกหลายหมวด ในที่นี้ไม่อธิบาย เพราะแค่นี้คุณก็ต้องเวลาคิดพิจารณาเป็นปี ขอรับ

หลังธรรมมีมากมายแต่ที่อัตตมา ในความคิดของผมคือ ถ้าเรารู้จักตัวเรา เราจะเห็นหลักธรรมโดยรู้ตัว เพราะจะเห็นความหลง ถ้าเราหลงแล้วจะคิดว่าเราเก่ง จะใช้ตัวเองเป็นบรรทัดฐาน จะเอาความรู้ที่มีมามองสิ่งแวดล้อมข้างตัวเราในทางที่เป็นอคติ หรือเป็นอกุศลใน แบบนี้ผมคิดว่าใช้ความรู้ที่ตนมีในทางที่ผิด (สิ่งแว้ดล้อมคือ คน และสัตว์) ทุกคนคือสิ่งแวดล้อม บุญรักษาเจริญพร

เจริญพรหมวิหารสี่ อริยมรรคทั้ง8 อิทธิบาทสี่ ไปพร้อมๆกันไม่ก่อปัญหาให้ผู้อื่นแถมยังเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นด้วย

หลักธรรมไม่ได้สอนเรื่องไม่ให้ใช้ความรู้ในทางที่ผิดค่ะ

แต่หลักธรรมสอนให้รู้จักความจริง รู้จักการใช้ชีวิต รู้ทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี รู้เพื่อมาเอาคิดต่อแบบมีสติว่าควรหรือไม่ควรทำสิ่งใด

การจะเข้าถึงธรรม มีเพียงวิธีเดียวค่ะ ถือศีล ทำสมาธิ ค่ะ แล้วเมื่อปัญญาธรรมมาถึง คนรู้ธรรมจะตอบได้ค่ะ

สติ กับปัญญา ในการแยกแยะ สิ่ง ต่าง ๆ

หรือ โยนิโสมนสิการ ครับ