สวยงามค่ะ...

เห็นไหมครับ

Natdanai
ท่านมารับผิดชอบกับสิ่ที่ท่านทำเดี๋ยวนี้เลย....

ดูดิ่... ท่านบัวสบาย...เลยเอาพฤติกรรมของคุณมาเป็นแบบอย่างเลย....ง่ะ



ไม่เอา...หง่ะ...เค้าจะเอาคำพูดน่ะ...

เอาง่ายๆนะครับ หากความในพระไตรปิฏกไม่ดีจริง คงไม่สืบมา2552ปีหรอกนะครับ ที่คุณเช่นนั้นแยกความหมายออกมาแต่ละหมวดนั้นดีแล้วครับ พอเข้าใจได้สำหรับผู้ที่สนใจ แล้ว พุทธพจน์ คือคำพุดของพระพุทธเจ้านะครับ แล้วคำกล่าวของพระพุทธองค์ หลายท่านฟังแล้วอ่านแล้ว ก้เกิดการ ปล่อยวางได้ มีผลให้ไปทำสมาธิหรือปฏิบัติธรรม จะรวมใจลงกาย อะไรก็แล้วแต่ตามสไตล์ของแต่ละคน ซึ่งศัพท์หลายอย่างในพระไตรปิฏกก้ยาก สำหรับคนยุคนี้ แต่ถ้าเข้าใจแล้ว การรุ้เห็นอะไรๆ สามารถน้อมไปสู่ ธรรมะจริงๆได้ มีทุกอย่างแหละครับในนั้น จึงไม่ควรประมาทครับ ปล แค่นี้ก่อน พอสังเขป โปรดใช้วิจารณญาณ อนุโมทนากับคุณ เช่นนั้นอีกทีครับ

หากใครสนใจแต่ไม่เข้าใจก็ถามคุณเช่นนั้นเขา สิครับ ส่วนตัวผม เชื่อว่า คุณเช่นนั้น ยินดี แนะนำให้ได้

...ข้าพเจ้าเขียนเป็นความคิดเห็นในเชิงสร้างสรร...มิได้ให้ร้ายหรือโจมตีต่อผู้ใดหรืออื่นๆ...
...หรือตำราที่ข้าพเจ้าหมายถึงคือหนังสือธรรมะที่มีขายมากมายนับไม่ถ้วนในท้องตลาด...
...ท่านเช่นนั้น...คิดว่าข้าพเจ้าโจมตีต่อคำสอนของพระพุทธเจ้าหรือพุทธพจน์หรือเจ้าคะ...

...ข้าพเจ้าเขียนเพื่อให้ท่านผู้อ่านรีบลงมือปฏิบัติจะเห็นของจริง...เพราะปริยัติ+ปฏิบัติ=ปฏิเวธ...
...ข้าพเจ้ามีความรู้จากการฟังเทศน์ที่พระอรหันต์ท่านกลั่นกรองคำสอนของพระพุทธเจ้ามาแล้ว...
...ไม่ต้องแปลให้วุ่นวาย...ลงมือปฏิบัติก็ได้ปฏิเวธมาแล้ว...ท่านโจมตีเพื่อสาระอันใดกันหรือเจ้าคะ...

ฟังธรรมะ อ่านธรรมะ สนทนาธรรม กันบ่อยๆ สามารถ พิจารณา เห้น ไตรลักษณ์ แล้วปล่อยวางจนบรรลุ ได้ไหม ผมตอบ เอง ครับ ได้ครับ

ทำไมพระอานนท์ ท่านต้องการฟังธรรมจากพระพุทธองค์ หนอ?? ทำไม พระอานนท์ นิพพานหลังพระพุทธองค์ ปรินิพพานหนอ??? ทำไมพระมหากัสสป กับพระอรหันต์ รวบรวมคำของพระพุทะองค์หนอ?? และอีก หลายๆทำไม (เยอะเกินครับ)

หากคนๆ หนึ่งเป็นพระสงฆ์ หรือเป็นชาวบ้าน ที่เขาไม่ได้รู้อะไรมาก รู้แค่เพียง เรื่อง ทาน, ศีล, ภาวนา(ฝึกสมาธิ,ฝึกวิปัสสนา) หรือรู้เพียงศีล-สมาธิ-ปัญญา เพียงแค่นี้ แล้วเขาก็ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติ...

คำถามคือว่า



ได้ค่ะ แค่ถือศีล ทำสมาธิ บวกกรรมเก่าดี บุญสร้างมา แบบนี้ก็เข้าถึงได้เร็วกว่าคนที่ทำมาน้อยกว่าน่ะค่ะ



ไม่ทุกอย่างค่ะ แต่รู้แก่นของหลักธรรม การเรียนรู้ก็สำคัญ สุตมยปัญญา และ จินตามยปัญญา จะทำให้เขารู้มากขึ้นค่ะ



โดนแน่ค่ะ เพราะคนทั่วไปหวังถึงว่าพระอรหันต์ (แค่ขั้นอรหันต์) ต้องมีถึงขั้้นอิธิฤทธิ์เลยทีเดียว แต่ในความเป็นจริง อรหันต์เพียงรู้แจ้งและตัดกิเลสได้หมดค่ะ



อรหันต์จะรู้ค่ะว่าทำอย่างไรจึงบรรลุ อรหันต์จะสอนเพียงหกข้อค่ะ
- ทำดี
- ละชั่ว
- ทำใจให้เบิกบาน
- ถือศีลบริสุทธิ์
- เพียรพยายามทำสมาธิ แต่ไม่หักโหม สายกลางน่ะค่ะ แต่สท่ำเสมอ
- ปัญญาธรรม

ขอบคุณความคิดของทุกคนมากเลยครับ

@@@@

ผมได้อ่านเรื่อง

"มีสุตะ คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละน้อย"

ไปแล้ว ยอมรับว่าทึ่ง อึ้ง สุดยอดไปเลยครับ ยอมรับครับว่าเยอะจริงๆ แต่คุณเช่นนั้นตอบได้ละเอียดมากๆ อ่านแล้วก็ยังไม่ค่อยเข้าใจหลายๆ อย่าง ยอมรับว่ายังงงอยู่ จึงได้เกิดปัญหาข้อสงสัยจะถามเพิ่มเติมไปอีกน่ะครับว่า

1. เรื่องสุตตะ...เวทัลละ นี้ น่าจะเหมาะกับพระใช่หรือเปล่าครับ คนธรรมดาไม่ได้บวชคงจะไม่เหมาะใช่หรือเปล่าครับ เพราะเยอะมากๆ

2. ที่บอกมาทั้งหมดนี่ใช่สอนอยู่ในเปรียญธรรม 9 ประโยคใช่หรือเปล่าครับ จบมาเปรียญ 9 มาก็รู้ครบทั้งหมดนั้นเลยใช่หรือเปล่าครับ

3. ผมเคยได้อ่านพระไตรปิฏกมาบ้าง เห็นว่าบางคนฟังธรรมเพียงพระสูตรเดียวก็บรรลุอรหันต์เลย แสดงว่าไม่ต้องศึกษาทั้งหมดนั้น แต่ศึกษาเรื่องเดียวก็ทำให้บรรลุได้ใช่หรือเปล่าครับ

ขอถามแค่นี้ก่อนครับ รบกวนอีกครั้งครับ

ถ้าพูดถึงการบรรลุธรรมนั้น คงจะลึก เกินไป

เอาแต่หนทางดำเนิน อย่างถูกต้อง ก็น่าจะเพียงพอ

เพราะยังต้องมีครูบาอาจารย์ ท่านแนะนำสั่งสอน ให้ได้รับแนวทางอย่างถูกต้อง

ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์แนะนำ ก็คงจะยาก ที่จะได้รับผล ตามที่ตนเองต้องการ

จะเป็น อุปกิเลสเสียหมด เสียก่อน จะได้รู้ได้เห็นอะไรๆ อย่างแท้จริง

แบกตัวหนังสือ ไปก็ไม่ดี ไม่รู้เสียเลยเีกี่ยวกับธรรมก็ไม่ดี

แต่ถ้ารู้วิธีละ ธรรมที่รู้ ซิ ถึงจะเห็น และ เข้าถึงธรรม ที่เราเห็นเอง

เรียกว่า เจริญรอยตาม พระศาสดาอย่างแท้จริง

เจริญรอยตามธรรม อย่างแท้จริง

และ เจริญรอยตามพระสงฆ์ (ครูบาอาจารย์)ท่าน อย่างแท้จริง

3. ผมเคยได้อ่านพระไตรปิฏกมาบ้าง เห็นว่าบางคนฟังธรรมเพียงพระสูตรเดียวก็บรรลุอรหันต์เลย แสดงว่าไม่ต้องศึกษาทั้งหมดนั้น แต่ศึกษาเรื่องเดียวก็ทำให้บรรลุได้ใช่หรือเปล่าครับ


ส่วนตัวผมนะอันนี้มองได้หลายมุม เช่นพระที่ฟังคาถาเดียวก้บรรลุ มันก็เกี่ยวกับบารมีเก่านะ แต่ถ้าพระพุทธองค์ไม่ทรงเล่าอดีตชาติให้ฟัง เราก้ไม่รู้หรอกครับ และพระอรหันต์แต่ละพระองค์ ก็ บารมีไม่เหมือนกัน ข้ออื่นต้องรอคุณ เช่นนั้นมา อธิบายครับ

สวัสดีครับ คุณ sbth และ คุณ "หลับอยู่"
คนที่ได้มีโอกาสฟังธรรม ได้ยินพระสัทธรรม มีศรัทธาในธรรม แต่จะเข้าใจ หรือไม่เข้าใจ พระพุทธองค์ท่านก็ทรงจำแนกเป็น 4 ประการ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓
อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต
ปุคคลวรรคที่ ๔

 [๑๓๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๔ จำพวกนี้ มีปรากฏอยู่ในโลก
๔ จำพวกเป็นไฉน คือ

อุคฆฏิตัญญู ผู้อาจรู้ธรรมแต่พอท่านยกหัวข้อขึ้นแสดง ๑
วิปจิตัญญู ผู้อาจรู้ธรรมต่อเมื่อท่านอธิบายความแห่งหัวข้อนั้น ๑
เนยยะผู้พอแนะนำได้ ๑
ปทปรมะ ผู้มีบทเป็นอย่างยิ่ง ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลายบุคคล ๔ จำพวกนี้แล มีปรากฏอยู่ในโลก ฯ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๖ พระอภิธรรมปิฎก เล่มที่ ๓
ธาตุกถา-ปุคคลบัญญัติปกรณ์
จตุกกนิทเทส
[๑๐๘] บุคคลผู้อุคฆติตัญญู เป็นไฉน
             การบรรลุมรรคผล ย่อมมีแก่บุคคลใด พร้อมกับเวลาที่ท่านยกหัวข้อ
ขึ้นแสดง บุคคลนี้เรียกว่า บุคคลผู้อุคฆติตัญญู
             บุคคลผู้วิปัญจิตัญญู เป็นไฉน
             การบรรลุมรรคผล ย่อมมีแก่บุคคลใด ในเมื่อท่านจำแนกเนื้อความ
แห่งภาษิตโดยย่อให้พิสดาร บุคคลนี้เรียกว่า บุคคลผู้วิปัญจิตัญญู
             บุคคลผู้เนยยะ เป็นไฉน
             การบรรลุมรรคผลเป็นชั้นๆ ไป ย่อมมีแก่บุคคลใด โดยเหตุอย่างนี้
คือโดยอุทเทส โดยไต่ถาม โดยทำไว้ในใจโดยแยบคาย โดยสมาคม โดย
คบหา โดยสนิทสนมกับกัลยาณมิตร บุคคลนี้เรียกว่า บุคคลผู้เนยยะ
             บุคคลผู้ปทปรมะ เป็นไฉน
             บุคคลใดฟังพุทธพจน์ก็มาก กล่าวก็มาก จำทรงไว้ก็มาก บอกสอนก็
มาก แต่ไม่มีการบรรลุมรรคผลในชาตินั้น บุคคลนี้เรียกว่า บุคคลผู้ปทปรมะ