ผิดศิลข้อใดข้อหนึ่ง แม้แค่การพลั้งเผลอก็ยังบาปเลยค่ะ
แต่คุณก็ยังมีใจที่เป็นกุศลคือ"การละอายใจ" ขออนุโมทนาในกุศลจิตข้อนี้ของคุณด้วยนะค่ะ
และขอให้กุศลอันนี้จงเป็นภารวะปัจจัยให้คุณหลุดวิบากกรรมตัวนี้โดยเร็ว
ไม่มีอะไรที่ต้านแรงศรัทธาได้ ถ้าเราตั้งใจแน่วแน่ ขอให้คุณศรัทธาในความดี
มั่นทำดี คิดดี ตั้งจิตให้มั่นเพื่อจะเลิกอาชีพนี้ สักวันคุณต้องทำได้ค่ะ

เจริญในธรรม

เอาเฉพาะที่ถามว่า..ขายบริการแล้วผิดศีลข้อ 3 มัยนะครับ..

หลังจากที่ขายเสร็จแล้ว..คุณมีอาการแสดงออกไปในทางหว่านเสน่ห์เหนี่ยวรั้ง..อยากให้มา..คิดอยากครอบครองลูกค้า..หรือไม่..ถ้ามี..ผิดศีลข้อ 3

ถ้าเสร็จแล้ว..ก็แยกกันไป..ทางใครทางมัน..ไม่ผิดศีลข้อ 3

แต่อย่ามามัวระวังแต่ ข้อ 3 นะครับ..ให้ดูข้ออื่น ๆ ด้วย..เช่น..พูดปดกับลูกค้าไหม..พูดส่อเสียด..พูดให้ร้ายคนอื่นไหม..ดื่มของเมาไหม..แอบฉกสมบัติลูกค้าไหม..เป็นต้น

ตัวอย่างท่าน..แม่นางสิริมา..ท่านเป็นหญิงงามเมือง..แต่ท่านกลับเป็นอริยะบุคคลเป็นโสดาบัน..แม้ระหว่างที่ท่านทำงานของท่าน..ศีลของท่านครบหมดนะครับ

ท่านไม่ฆ่าสัตว์.

ท่านไม่ได้โกงใคร..เพราะลูกค้าทุกคนทราบดีว่า..ถ้าจะอยู่กับท่าน 1 คืน ต้องจ่ายเงิน 1000 กหาปณะ..

ท่านไม่ได้คิดครอบครองลูกค้า..แย้งลูกแย้งผัวของคนอื่น..เสร็จแล้วก็แล้วกันไป

ท่านไม่ได้ไปปดใคร..ทุกคนทราบดีว่า...ท่านทำงานอย่างนี้..

ของเมาท่านไม่แตะ

เป็นอันว่า..ศีล 5 ท่านครบหมด

ที่ท่านเป็นอย่างนี้..เพราะวจีกรรม..เพียงครั้งเดียว..เท่านั้นเอง

กาลครั้งหนึ่ง..(ไม่รู้แต่ชาติปางไหน)..ท่านหลุดคำสบดว่า..นางแพศยาผู้ใด บังอาจบ้วนน้ำหมากมาเปื้อนผ้าของเราได้

พอดี..ผู้ที่ทำเป็นพระเถรีอรหันต์..ด้วยกรรมอันนี้..เป็นเหตุเป็นปัจจัยผลักดันให้นางสิริมา..มาอยู่ในฐานะของหญิงงามเมือง..มาจนถึงสมัยพุทธกาล

ขอเป็นกำลังใจในการรักษาศีลนะครับ

เพราะร่างกาย..เงินทอง..เกียร์ติยศ..รักษาให้ดีอย่างไร..สุดท้ายก็ผลัดพรากจากเรา
แต่ถ้ารักษาศีล..ศีลจะรักษาเราทั้งก่อนตายและหลังตาย..

ศีลจึงเป็นของดี..ของทุกเพศ..ทุกวัย..ทุกอาชีพ..ครับ