ผู้ถึงธรรมไม่เศร้าโศกถึงสิ่งที่ล่วงมาแล้ว
ไม่พรำเพ้อถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
ดำรงอยู่ด้วยสิ่งที่เป็นปัจจุบัน ฉะนั้นผิวพรรณจึงผ่องใส

ยังเป็นอยู่ก็ไม่เดือดร้อน
เวลาจะตายก็ไม่เศร้าโศก
ถ้าเป็นนักปราชญ์มองเห็นที่หมายแล้วไซร้
ถึงอยู่ท่ามกลางโลกที่โศกก็หาโศกไม่

ขอให้เราเขยิบการถืออัตตา(ผี)ของเรา
ให้สูงขึ้นเป็นลำดับๆ จนมองให้เห็น
คนเราวันนี้นี่แหละ ผี ในวันข้างหน้า
แล้วพรากความรู้สึกว่า ผี
ออกมาจากสังขารร่างกาย มายึดเอา
ศีล สมาธิ ปัญญา เมื่อถึงยอดของปัญญา
มันจะพรากจาก ผี มายึดเอาที่มรรคและผล


ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ..............