ภวังค์ เป็นการพักผ่อนมิใช่หรือ

ภวังค์กันทุกวัน ภวังค์น้อยก็ป่วยนะ
1/3 ของชีวิตมนุษย์ก็อยู่ในภวังค์

ทำไมภวังค์ไม่ดี ทำไมต้องระวังไม่ให้ตกภวังค์

ภวังค์มีหลายชั้น ในทุกลำดับชั้น คือปฏิปักต่อ ความแจ่มใสของสติ
และสัมปชัญญะ บางเวลาที่ชีวิตกำลังต้องการความตื่นตัว ต้องการความรู้พร้อม
ต้องการสำนึกที่เต็มรอบ เวลาอย่างนั้นการลงสู่ภวังค์ก็คืออุปสรรค และเครื่องรบกวน

บางเวลาที่ชีวิตควรจะต้องอาศัยภวังคเป็นเครื่องพักผ่อน เป็นที่ฟื้นฟูพลังที่สูญเสีย
เมื่อนั้นการได้หลับลึกอาศัยในภวังค์จึงเป็นคุณประโยชน์ ที่ทุกชีวิตจะขาดไปไม่ได้

ภวังค์เป็นเครื่องถนอมรูปขันธ์นามขันธ์
ในเมื่อยังไม่ถึงฝั่งก็ต้องมีการถนอมไว้บ้าง เพราะเป็นเครื่องมือข้ามฝั่ง
เช่นเดียวกับการข้ามโอฆะสงสาร ย่อมต้องรักษากายที่เป็นพาหนะด้วย
ไม่ภวังค์น้อยจนพาหนะแย่ข้ามไม่ได้ ไม่ภวังค์มากจนเป็นการพอกพูน(พาหนะจะหนัก)
ต่อเมื่อข้ามได้แล้ว ก็ละทิ้งไป ไม่ต้องห่วง ทั้งไม่ยกเอาพาหนะไปด้วย

ภวังค์ในบุคคลที่ต่ำกว่าพระอรหันต์ เป็นโมหภวังค์ ก่อนภวังค์ก็ยังโมหะ
หลังจากภวังค์ก็ยังโมหะ ในภวังค์บางทียังโมหะ ฉนั้น ท่านจึงให้ภวังค์แต่พอดี
พออัตภาพให้เป็นไปได้

ถ้าปฏิบัติตามแนวทางพระอริยะ ก็ต้องภวังค์แต่น้อย ให้พอดีเท่าที่ไม่อันตราย
มากไปก็อันตราย น้อยไปก็อันตราย ภวังค์แต่พอดีๆ

อะไรเอ่ยรู้แล้วแต่ชอบถาม?
(เฉลย) ก็คุณครูไงล่ะ


ภวังค์ไม่ดี ตรงที่ ดำรงสติไว้ไม่ได้
เลยกลายเป็นที่ไม่พึงประสงค์ในระหว่างปฏิบัติ
(มันเป็นงืดๆ งืดๆ มันเป็น ง๊องๆแง๊งๆ)

ส่วนภวังค์ที่พาข้ามผ่านค่ำคืน
คลุกเคล้าด้วยโมหะ ฟูกหมอนที่นอนนุ่ม

8 ชั่วโมงดูมากไปนิด ขอต่อหน่อย เหลือสัก 6 ก็น่าจะพอ

พักผ่อนแต่พองาม เพื่อถนอมร่างกายไว้สร้างความดีกันต่อไป

--

เข้าใจตอบดีครับ

อนุโมทนาสาธุการทุกท่านครับผม

จุฬาภินันท์ไม่รู้ค่ะว่าภวังค์หมายถึงอะไรกันแน่ แต่รู้ว่าทำอย่างไรจึงเรียกว่าพักผ่อน

การพักผ่อนที่แท้ไม่ใช่การนอน แต่เป็นสภาวะที่จิตละวางจากกิเลสทั้งหมด การทำสมาธิเป็นการทำให้จิตละวางแบบหนึ่ง วาง ณ ขณะนั้นนะคะ ไม่ใช่วางทั้งหมด ถ้าวางทั้งหมดได้ก็เรียกว่าอรหันต์

นั่นและคะจะเรียกว่าการพักผ่อนของจิต พอจิตได้พัก กลไกของร่างกายก็ผ่อนคลายไปด้วย เมื่อผ่อนคลายเราก็มีใจเบิกบาน เมื่อใจเบิกบานก็จะเปิดรับเอาธรรมะของพระพุทธองค์ได้ดีขึ้น

แต่จิตต้องมีเจตนาบริสุทธิ์ นั่นก็คือ ถือศีลห้าเป็นอย่างน้อย ด้วยจงใจถือศีล

สรุป ถือศีล ทำสมาธิ เพื่อให้จิตมีเจตนาที่บริสุทธิ์ และใจผ่อนคลาย จากนั้นปัญญาธรรมจะเกิด เมื่อปัญญาธรรมเกิด เราก็จะเข้าถึงธรรมที่แท้จริงค่ะ รู้อะไรๆเยอะแยะเพื่อนำมาซึ่งการดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง นำไปสู่การพ้นทุกข์ค่ะ

แดนทั้ง 3 ของจิต ตามหลักพุทธศาสนา จิตทำงานอยู่ใน 3 แดน คือ

1. แดนปัญจทวาร หมายถึง จิตตื่นจากภวังค์ออกมารับอารมณ์ที่ผ่านเข้ามาทางทวารทั้ง 5 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย เมื่อจิตรับอารมณ์ทางทวารทั้ง 5 จิตจะอยู่ในภาวะตื่นตัวเต็มที่ เรียกว่า “วิถีจิต”

2. แดนมโนทวาร หมายถึง จิตตื่นจากภวังค์ขึ้นสู่วิถี แต่ไม่ออกมารับอารมณ์ภายนอก หันเข้ากลับรับอารมณ์ภายในที่เรียกว่า ธรรมารมณ์ ซึ่งได้แก่ บรรดามโนภาพและจินตภาพต่าง ๆ ที่เก็บไว้ในมโนทวาร จิตทำงานอยู่ในแดนมโนทวาร ในขณะที่คนกำลังคิดถึงอดีตหรือคิดอย่างลึกซึ้งหรือในขณะทำสมาธิ

3. แดนภวังค์ หมายถึง จิตที่นอนนิ่งอยู่ในฐานเดิมของตนที่ศูนย์กลางของสมอง เป็นจิตกำลังอ่อนไม่ขึ้นสู่ วิถีรับรู้ อารมณ์ภายนอกใด ๆ ทั้งสิ้น แต่ก็เกิดดับรับอารมณ์ภายในของตนเองอยู่เป็นปกติ อารมณ์ภายในของจิตในแดนภวังค์ ท่านว่าได้แก่ พลังกรรม ที่ก่อให้ เกิดกรรมนิมิตและคตินิมิต (เพราะจิตจะอยู่โดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ ไม่ได้) ในขณะที่คนนอนหลับสนิทโดยไม่ฝัน หรือในขณะสลบ จิตจะอยู่ในแดนภวังค์

:ขอบคุณ ข้อมูล จากอาจารย์ กูเกิ้ล