quote]

เมื่อทราบความเป็นจริงว่า แท้จริงไม่มี"ผู้ทุกข์" ทุกข์จะเกิดได้อย่างไร
ไม่มี"ผู้บรรลุ" จะบรรลุอะไรได้อย่างไร


[/quote]

คุณเห็นได้ ขออนุโมทนาครับ

อิ อิ อิ อิ

จริงๆก็อาจพูดได้อีกว่า "ไม่เหลือแม้แต่ผู้ที่บรรลุ แล้วธรรมที่ไหนเหลือให้บรรลุได้อีก"

อันอัตตาที่เราเฝ้าดูเฝ้าศึกษาไถ่ถอน แล้วบอกว่าทุกสิ่งอย่างเป็นอนัตตานั้นก็ยังไม่ชัดนัก
ผู้ที่กล่าวว่าเป็นอัตตานั้นเห็นว่าก็ยังไม่ชัด

แต่หากผู้กล่าวว่า อัตตานั้นมีแต่ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น กลายเป็นกลับไปยึดอนัตตาเข้ามาแทน กระผมจะกล่าวว่า ที่เห็นว่าทุกสิ่งเป็นอนัตตาไม่ควรยึดมั่นถือมั่นเราก็เอาอนัตตานั้นมายึดถือเป็นอัตตาแล้ว

จะกล่าวได้ว่า นั่นคือสองฟากข้างแห่งความสุดโต่งไป

เราควรยอมรับว่า อัตตานั้นมีอยู่แต่ไม่แบกไป ดำรงค์อัตตาด้วยความเป็นอนัตตา ก็เมื่อเห็นว่าอัตตานั้นมีอยู่ อนัตตานั้นก็ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นเช่นกัน ผู้ดำรงค์เช่นนี้ ย่อมก้าวห้วงแห่งโอฆะทั้งสองได้ ดำรงค์อยู่ในวิมุตติธรรม

กระผมขอยกคำกลอนที่แต่งไว้เพื่อตอบคำถามของท่านbuddhaที่อยู่ในอีกกระทู้หนึ่งเพื่อผู้รู้ทั้งหลายพิจารณาสั่งสอนครับ

สดับคำท่านบุดฯแล้ว ชื่นจิต
สรรพสิ่งปิดไม่มิด แท้หนอ
สมมติบัญญัติเรียก มากนาม
ในลานแห่งนี้ไซร้ มีสอง เป็นจริง

นามหนึ่งเรียกเชิดชาย กล่าวไว้
เหตุเพราะความเขลาไซร้ จึงเลิก
เมื่อแรกสมัครเข้า ใช้เวปฯ มิชาญ
เข้าระบบไม่เป็นไซร้ ช่างเขลา เบาปัญญา

แต่เหตุนี้มิพัก ให้หยุด
ผู้น้อยจึงเร่งรุด นามสอง
ด้วยเหตุอุบัติเพื่อ ช่วยสรรพ-สัตว์ นา
รวมหยาดแห่งชนไว้ ผู้ซึ่ง สภาวะธรรม

ตั้งนามสบายไว้ ครั้งสอง
หน้าที่มั่นหมายปอง ตั้งแล้ว
หลอมรวมหยาดแห่งธรรม ดุจดั่ง สมุทรนา
เป็นแรงแห่งกันไว้ ต่อสู้ มารธรรม

ผู้น้อยมิอาจเอื้อม นามพระศรีฯ
ด้วยเหตุพระผู้ที่ ทำนายไว้
ทรงขรรค์แห่งอเนก นามปัญ-ญานา
เปี่ยมคุณสูงสุดไซร้ ดำรง ดั่งดิน

ท่านถามว่าอัตตา มีหรือ
ผู้น้อยตอบซื่อๆ มีแท้
เหตุที่ท่านถามหา ไหนฤา
ศิษย์น้อยมิแบกไว้ ดำเนิน กึ่งกลาง

กล่าวถึงสองฝั่งไซร้ เซ็งจิต
เบื่อหน่ายความยึดติด เร้าหรือ
ไม่แบกแม้กระทั่ง อนัต-ตานา
จึ่งดำ-รงค์อยู่ได้ ในกระแส วิมุต ติธรรม


เมื่อรู้ธรรมอันกล่าวอนัตตา จงกระทำให้บรรลุเป้าหมายของการกล่าวธรรมนี้ของพระตถาคตเจ้า เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณของท่านด้วยอีกประการหนึ่ง และที่สำคัญควรกระทำตนให้เป็นแบบอย่างที่ดีแล้วทำให้ผู้อื่นบรรลุเป้าหมายนั้นๆไปด้วย

กราบขอบพระคุณทุกๆท่านที่สละเวลาอันมีค่าในการเรียนรู้ศึกษาและปฎิบัติ เข้ามาอ่านบทความอันไร้ความหมายของกระผมด้วยครับ

ขออนุโมทนาครับ

องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงกล่าวว่า "อุตตริวิชา(ประถมญาณ,การแสดงฤทธิ์เดช)
เป็นกิเลส,เป็นหลุมพรางทำให้หลงจนคิดว่าสำเร็จแล้วบรรลุแล้วจนไม่สามารถไปถึงนิพพานได้"
และก็บัณญัติเป็นศีลของพระสงฆ์ ห้ามแสดงอุตตริวิชา
สิ่งที่เห็นในรูปอาจเป็นแค่การหักเห่ของแสงก็ได้

ศีล สมาธิ ปัญญา
คือปาฏิหารย์ที่พระตถาคตทรงแสดงไว้ดีแล้ว

ความเห็นของพระคุณท่าน ความหมายยิ่งใหญ่ดังบท อิปิติโส.

การแสดงความเห็น เห็นได้เฉพาะตน ความเห็นย่อมเห็นได้เฉพาะตน มีที่มามีที่ไป ไม่ต่างกัน
ขอกราบอนุโมทนาพระคุณท่าน นำคำสั่งสอนของพระพุทธองค์มาแสดง เพื่อเป็นการชี้แนะ และเตือนสติ

ขอบพระคุณจากใจครับ