เคยได้ยินได้ฟังมาบ้าง แต่แบบย่อๆ
วันนี้นั่งอ่านเต็มๆเลยค่ะ ยาวมากอ่านจนล๊อคอินหลุดไปเลย

ยืนยันว่าความรักคือความร้ายจริงๆ
ตอนนี้ก็ยังตัดรักที่ยึดติดไม่ได้
เผลอทีไรก็ยังชอกช้ำอยู่ทุกที

ขอบคุณที่นำมาให้ได้อ่าน ได้พิจารณากันไป
สาธุ

ทุกข์เพราะยึดมั่นถือมั่น หรือเพราะอุปาทาน แม้แต่ความชังก็เป็นทุกข์ เมื่อจิตยังมีอุปาทานอยู่

สรุปก็คือว่าอิฏฐารมณ์ก็ดี อนิฏฐารมณ์ก็ดี เมื่อยึดมั่นถือมั่นแล้ว เป็นทุกข์ได้พอๆ กัน


ฟังเพลงกันดีกว่า

"บุพเพสันนิวาส"

http://radio.sanook.com/music/player/song-lyric/2393/

อาจารย์คะ บุพเพสันนิวาสแปลว่าอะไรหรือคะ
ได้โปรด...แปลด้วยยยย...
ความหมายกว้างกว่าความรักของหญิงสาวกับชายหนุ่มใช่มั้ยคะ
เช่น เคยเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นลูก กันมาก่อน หรืออะไรทำนองนั้น
ดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ ชีวิตของเหล่าสัตว์ในสังสารวัฏหาต้นก็ไม่ได้
หาปลายก็ไม่ได้น่ะค่ะ กรรมที่ทำให้ต้องมาเจอกัน สัมพันธ์กัน เรียกบุพเพสันนวาส
ใช่มั้ยคะ

บุพเพสันนิวาส แปลว่า อะไรหรือคะ

จะหาทางออกง่ายๆก็ได้ว่า ถามคนแต่งเพลงนี้สิว่าแปลว่า อะไร กรัชกายเพียงนำเพลงนี้มา
แต่เพื่อรักษาน้ำใจ ก็ต้องทำหน้าที่เมื่อถูกถามแล้วก็พอรู้

บุพเพสันนิวาส แปลตามศัพท์ว่า การอยู่ร่วมกันในกาลก่อน (บุพเพ+สันนิวาส)
ความหมายกว้างๆ อย่างที่คุณเข้าใจ

มีคาถาธรรมบทอยู่ แต่ตอนขี้เกียจค้น เอาเท่านี้พอแล้วจ้า

สาธุค๊า...อาจารย์
ไม่ก้าฟังเพลงค่ะ กัวกิเลส

อะโห...ใช้คำว่า ผู้ปรารถนา พุทธภูมิ กันเชียวหรือคะอาจารย์
ดิฉันไม่ปรารถนาเป็นอะไรขนาดน้านน..หรอกค่ะ เพียงแต่เห็นแล้วว่าการเกิดเป็นทุกข์
ขอใช้คำว่า หลุดพ้น แทนได้ป่าวคะอาจารย์
อาจารย์คะ อาจารย์ว่าดิฉันพอจะมีปัญญากับเขาบ้างหรือยังคะ ปฏิบัติต่อไปจะบังเกิดผลมั้ยคะ

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=8630

อ่านเรื่องนี้ครั้งแรกตัวชา แทงใจดำ
ปริ้นไปนั่งอ่านเงียบๆสงบๆคนเดียว ค่อยๆอ่านทีละประโยค
.
.
.
น้ำตาไหล

ความรู้สึกที่อยากพบ อยากเจออยากติดต่อกับคนที่รัก แต่มันทำไม่ได้
ความรู้สึกที่เพียงแค่อยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง แต่ได้รับเพียงความเย็นชากลับมา
ความกระวนกระวายคิดถึง แต่ต้องหักห้ามใจ
ความรู้สึกต่างๆมันกระวนกระวาย กลุ้มใจ ทุกข์ใจมากแค่ไหน
อ่านไปแต่ละประโยคมันเหมือนเปลือยหัวใจเราออกมาเช่นกัน

ตอนแรกอ่านไม่จบ นั่งร้องไห้ ร้องๆ เหมือนคนบ้า
สงบจิตใจได้ก็มานั่งอ่านใหม่ ช้าๆ
ตอนนี้อ่านจบไปสองสามรอบแล้ว

ประโยคนี้จำได้แม่นก่อนเลย
เมื่อหัวใจถูกลูบไล้ด้วยความรัก หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า
แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่

น้องหญิง อย่าหวังอะไรให้มากนัก

จงมองดูชีวิตอย่างผู้ช่ำชอง

อย่าวิตกกังวลอะไรล่วงหน้า

ชีวิตนี้เหมือนเกลียวคลื่นซึ่งก่อตัวขึ้นแล้วม้วนเข้าหาฝั่ง

และแตกกระจายเป็นฟองฝอย

จงยืนมองดูชีวิต

เหมือนคนผู้ยื่นอยู่บนฝั่งมองดูเกลียวคลื่นในมหาสมุทรฉะนั้น"

อ่านจนจบ ความรู้สึกต่างๆมันบอกไม่ถูก
นั่งนิ่งๆอยู่อย่างนั้นอยู่นาน ความเศร้า ความวุ่นวายในใจตอนแรกมันก็เริ่มนิ่งๆไป
เหมือนนั่งดูเฉยๆไม่ได้คิดอะไร เศร้า เศร้าได้เศร้าไป
ไม่ได้นั่งสมาธิ ยังลืมตา ยังรู้ตัวตลอดเวลา
พอหายเศร้า
ลองถามตัวเองเหมือนที่พระพุทธเจ้าถามว่า "เธอรักอะไรในตัวเค้าล่ะ"
คิดไปทีละอย่าง มันไม่มีความแน่่นอนเลย ความทุกข์ ความรู้สึก ทั้งหมด
อยู่ที่ตัวเราเองทั้งหมด เราคิด เราบ้าอยู่คนเดียว จิตใจร่ำร้อนวุ่นวายคนเดียว
อยากพบอยากเจอ คิดถึงอยู่คนเดียว ไม่เป็นอันกินอันนอน เราหลงไปตามความวุ่นวายในใจเราเอง
บางครั้งก็พยายามกดบังคับไม่ให้มันแสดงออกมา ยิ่งกดไว้มันก็ยิ่งอัดอั้น
ถูกสะกิดขึ้นมาก็ว้าวุ่นฟูมฟายจะบ้าจะบออยู่คนเดียว

อย่าหวังอะไรให้มากนัก อย่ากังวลอะไรล่วงหน้า บอกตัวเอง


เริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้างว่าทำไมถึงต้องฝึกสติ ทำไมถึงให้ดูความรู้สึกปัจจุบัน
เพราะใจคนเรามันวุ่นวาย เราคิดนั่นคิดนี่อยู่ตลอดเวลา เราเผลอไปกับอารมณ์ของเรา
ไปกับความอยาก ความคิด ความต้องการ ห้ามไม่ได้ และต้องไม่ไปห้ามมัน แต่ต้องมีสติ ตามอารมณ์ตามจิตใจที่เราคิดให้ทัน ถ้ามีสติได้เท่าทันตลอดก็คงจะสามารถมองดูชีวิตเหมือนผู้ที่ยืนอยู่บนฝั่งมองดูเกลียวคลื่นได้ ความรู้สึกแบบนั้นมันจะเป็นยังไงไม่รู้ แต่คงสงบราบเรียบ ว่างเปล่าว
แต่มันยากมาก ยากมากๆ จนคิดว่าคนเราจะทำได้หรอ

ไหนจะสิ่งแวดล้อม สิ่งต่างๆ คนอื่นๆ ที่มากระทบใจเราอีกมากมาย ความคิดความรู้สึก
มันเร็วยิ่งกว่าความไวแสงซะอีก แว๊ปโกรธ เกลียด เหงา เศร้า กว่าจะรู้ตัวว่าโกรธ ก็โกรธอยู่แล้ว
ถ้ารู้ตัวตลอดมันก็ไม่โกรธ รู้ตัวตลอดมันก็รู้ตลอด มันก็ไม่อะไรเลย มันก็.... รู้สึกมันยากเกินจะเข้าใจ ตราบที่ยังไม่ถึงสภาวะนั้นก็คงไม่รู้ว่ามันรู้สึกอย่างไร

อย่างน้อยตอนนี้เราขอขอบคุณมากๆสำหรับผู้ที่นำเรื่องนี้มาให้อ่าน
เราคงยังไม่มีปัญญาปลดเปลื้องกิเลสในใจเราได้เหมือนภิกษุณีโกลิกา
และก็ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่ แต่อย่างน้อยก็ช่วยสะกิดให้เรากลับมาดูใจที่มืดมนได้บ้าง
หากไม่เคยรับรู้ถึงความทุกข์ ก็คงไม่เข้าใจในหลักธรรม
แต่เมื่อยังละจากกิเลสไม่ได้ทั้งหมด ก็ยังต้องเจอความทุกข์อยู่ล่ำไป
ไม่รู้ว่าเมื่อมีเหตุต้องสะกิดใจขึ้นมาอีก หรือมีความทุกข์อะไรขึ้นมาอีก
จะรับมือกับมันได้ขนาดไหน จะมีสติมั้ย คิดแล้วก็หวาดเสียว

..................

ฟังเพลงไรดีขอรับ

งั้นเอาเนื้อเพลงท่อนนี้แล้วกัน


โอ้น้ำตาหรือจะแก้ปัญหาใจ
ร้องไห้ทำไม ร้องทำไมให้เปลืองน้ำตา
จงยิ้มสู้โลก ทิ้งความเศร้าโศกเถิดหนา
อย่าให้เขามาตราหน้า ว่าขาดเขาเราหมดหนทาง

ได้รับความห่วงใย จากคุณน้ำ มดเองก็ใจฟูๆ เลยค่ะ (ขอบคุณๆ) ไม่ได้เป็นอะไรหรอกคุณน้ำ แต่กำลังงง งวย ว่า เรายกเรื่องนี้มาให้อ่าน แต่หลายๆคนที่เข้ามาอ่านก็คงจะประสบกับปัญหาความรัก พอมาอ่านก็คงเกิดการสะกิดแผลใจ หรือแผลเก่ากันเป็นแถวๆ

เอาเป็นว่าสิ่งที่นำโพสคงไม่ได้ทำร้ายความรู้สึกใครๆเน๊อะ....สาธุ

เป็นเรื่องที่ดี ตรงกับความรู้สึก
ช่วยเตือนสติได้มากกว่าค่ะ

หลักธรรมะไม่ทำร้ายใครหรอกค่ะ
เราก็จะขอยึดธรรมเป็นที่พึ่งเช่นกันค่ะ

ความรักเป็นสิ่งน่ากลัว
เมื่อได้รักแล้วย่อมทุรนทุราย พร่ำเพ้อ รำพึงรำพัน บีบคั้น เผาผลาญบุคคลผู้ตกอยู่ในห้วงแห่งรัก
รักไม่เคยทำให้เป็นสุขอย่างแท้จริง