น โข คหปติ ตาวตเกเนว ตุฏฺฐิ กรณียา มยํ ภิกฺขุสงฺฆํ ปจฺจุปฏฺฐิตา .... .... ตสฺมา ติห คหปติ เอวํ สิกฺขิตพฺพํ กินฺติ มยํ กาเลน กาลํ ปวิเวกํ ปีตึ อุปสมฺปชฺช วิหเรยฺยามาติ .... .... ยสฺมึ สารีปุตฺต สมเย อริยสาวโก ปวิเวกํ ปีตึ อุปสมฺปชฺช วิหรติ ปญฺจสฺส ฐานานิ ตสฺมึ สมเย น โหนฺติ........
ดูก่อนคหบดี! ท่านทั้งหลาย ไม่พึงกระทำความพอใจแต่เพียงว่า "เราทั้งหลายได้บำรุงภิกษูสงฆ์ ด้วยจีวรบิณฑบาตเสนาสนะคิลานปัจจยเภสัชชบริขาร" ดูก่อนคหบดี! เมื่อเป็นดังนั้น เกี่ยวกับเรื่องนี้ท่านทั้งหลายพึงสำเหนียกอย่างนี้ว่า ถ้ากระไร เราทั้งหลาย จักเข้าถึงซึ่งปวิเวกปีติ แล้วแลอยู่ โดยกาลอันสมควร. ดูก่อนคหบดี! ท่านทั้งหลายพึงสำเหนียกอย่างนี้แล ....ฯลฯ.... ดูก่อนสารีบุตร! สมัยใดอริยสาวกเข้าถึงซึ่งปวิเวกปีติ แล้วแลอยู่ ; สมัยนั้น ฐานะทั้ง ๕ ย่อมไม่มีแก่อริยสาวกนั้น คือ ไม่มีทุกขโทมนัสอันอาศัยกามด้วย ไม่มีสุขโทมนัสอันอาศัยกามด้วย ไม่มีทุกขโสมนัสอันอาศัยอกุศลด้วย ไม่มีสุขโสมนัสอันอาศัยอกุศลด้วย ไม่มีทุกขโทมนัสอันอาศัยกุศลด้วย, ดังนี้แล.
(ตรัสแก่อนาถปิณฑิกะ กับบริษัทห้าร้อย ที่เชตวัน, ปีติสูตร ปญจก. อํ. ๒๒/๒๓๐/๑๗๖)
เจริญในธรรมครับ
เมื่อมีผู้ไปทูลถามพระพุทธองค์ว่า อะไรเป็นธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ฆราวาสทั้งหลายตลอดกาลนาน. พระองค์ได้ตรัสตอบว่า " เย เต สตฺตนฺตา ตถาคตภาสิตา คมฺภีรา คัมฺภีรตฺถา โลกุตฺตรา สญฺญตปฺปฏิสํยุตฺตา = บรรดาสุตันตะทั้งหลายที่ตถาคตได้กล่าวไว้ เป็นของลึก มีอรรถอันลึกเหนือโลก เนื่องเฉพาะด้วยสุญญตา " ดังนี้. นี้เป็นหลักที่แสดงว่าเรื่องสุญญตาหรือความว่าง ซึ่งเป็นทั้งรากฐาน เป็นทั้งหัวใจ เป็นทั้งยอดสุดของพุทธศาสนา แล้วแต่กรณี, นั้นเป็นธรรมที่เป็น "ประโยชน์เกื้อกูล" แก่ฆราวาส ตลอดกาล. 
