ขอถามเพิ่มเติมด้วยครับ

ถ้าเผลอพูดความเท็จไป เพราะเราเข้าใจผิด หรือฟังผิดไป (เพราะฟังไม่ชัด เสียงค่อย พูดเร็ว ฯลฯ) แล้วไปพูดให้คนอื่นฟัง

เช่นนี้หมายความว่า มันก็ยังเป็นบาปอยู่ แต่จะบาปน้อยกว่าคนที่เจตนาจะพูดโกหก

ใช่ไหมครับ??

มีสถานการณ์บางอย่างครับ จำเป็นต้องโกหกเพื่อให้เขาสบายใจ
เช่นรู้ว่าเขาเป็นมะเร็ง.....แต่เราโกหกว่าไม่เป็นไร....เดี๋ยวก็หาย
บาปไหมครับ

บาปสิครับ บุญด้วย ได้ทั้ง 2 อย่างเลยครับ ถ้านี่เป็นเรื่องจริง
การที่ท่านเกิดความสงสัยว่าผิดรึป่าว นั่นแสดงว่าท่านเองรู้อยู่แก่ใจว่าการกระทำนั้นผิดแน่นอน แล้วก็ยังตัดสินใจที่จะทำลงไปก็เลยไม่สบายใจ ก็เท่ากับว่าบาปอกุศลเกิดขึ้นแล้ว แต่ด้วยเจตนาที่จะให้ผู้ฟังคลายความทุกข์ อันนี้ก็เป็นเมตตา เป็นกุศล ท่านเองนึกถึงเจตนาที่ดีนั้นแล้วท่านก็รู้สึกสบายใจถึงแม้ว่าจะเป็นการกระทำละเมิดศีล แต่เจตนาเป็นกุศลจึงเรียกได้ว่าเป็นกุศลกรรม ถึงแม้จะเป็นเหตุการ์ณเดียวกันแต่กุศลและอกุศลก็มิได้เกิดขึ้นพร้อมกันหรอกครับ ต่างฝ่ายต่างเกิด อยู่ที่เราจะอุปปาทานหนักไปทางฝ่ายไหนเท่านั้น