ท่านอาจารย์พุทธทาสสอนว่า
"กินข้าวจานแมว
อาบนำในคู
เป็นอยู่เหมือนตาย"
อันหมายถึง กินง่ายอยู่ง่าย
ตรงเป็นอยู่เหมือนตายแล้ว บางทีท่านก็พูดอีกอย่างหนึ่งว่า "ตายเสียตั้งแต่ยังไม่ตาย"
เมื่อคนเรามีความรู้สึกกลัว ร่างกายจะหลั่งสารอะดรีนาลินออกมามาก ทำให้ใจสั่น เพราะหัวใจเต้นเร็ว ความดันเลือดสูงขึ้น หน้าซีด มือไม้สั่น ตาอาจจะโปน จิตใจกระสับกระส่ายไม่เป็นสุข ความกลัวจึงเป็นการเสียสุขภาพหรือสุขภาวะ
ความกลัวตายจึงทำให้เสียสุขภาวะ
เมื่อคิดถึงความตายแล้วจะทำให้เราเป็นคนดี
ปุถุชนมีกิเลส คือ ตัณหา มานะ ทิฐิ เช่น โลภมากคิดเอาเปรียบผู้อื่น ใช้อำนาจกับผู้อื่น เอาความเห็นของตนเป็นใหญ่ กิเลสก่อปัญหาให้ตนเองและผู้อื่น เมื่อคิดถึงความตายกิเลสเบาลง ก็มีความสุขมากขึ้นและไม่ก่อทุกข์ให้ผู้อื่น
คนที่รู้จักความตายจึงเป็นคนมีความสุข
ชาวพุทธแท้จริงรู้จักความตาย แต่ไม่กลัวความตาย
อนุโมทนาสาธุ...ด้วยค่ะ
นึกว่าถ้าเราตายแบบไหน
นึกไปสารพัดแบบที่ตัวเองจะกลัวตาย...แต่สรุปมาได้ว่ากลัว
ท่านใดพออธิบายได้ไม๊คะถึงสภาวะที่ต้องตายแบบไม่ตั้งตัว เช่นอุบัติเหตุประมาณนั้นน่ะค่ะ
