วางตัว ด้วยศีล รู้จักศีลสิกขา
วางใจ ด้วยสติปัฏฐาน รู้จักจิตสิกขา


ผู้ถึงธรรม ย่อมเห็นธรรมราบเรียบเสมอกัน
ดีก็สักว่าดี ชั่วก็สักว่าชั่ว

เห็นดี ก็รู้ว่าเห็นดี เห็นชั่วก็สักแต่ว่าเห็นชั่ว แต่เราไม่เอาทั้งดีไม่เอาทั้งชั่ว

สติเป็นเหตุ มีผลเป้นอุเบกขา
มีอุเบกขาต่อธรรมทั้งปวง
จึงจะเข้าถึงความสุขจากความว่าง สุขจากความไม่มี

เหมือนสุขจากการถ่ายอุจาระ
กล่าวคือแม้ไม่ต้องเอาอะไรเข้ามา แต่ก็ไม่ถือว่าเสียอะไรไป
..แต่มีความสุขเป้นผลลัพธ์

เมื่อถึงธรรมแล้ว ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม

คุณคามินธรรม อธิบายได้เห็นแจ้ง รู้จริงเลยนะคะ
ช่วงนี้เราไม่ค่อยมีคำถาม เพราะกำลังเก็บรายละเอียด
เราอ่านที่คุณโพสต์ไว้ ต้องขอ ให้เลยค่ะ
สงกรานต์นี้คุณไปทำบุญที่ไหนคะ
เมื่อวานเราไปทำบุญ บังสกุล ให้คุณแม่+คุณย่าที่วัดมา
กับคุณพ่อ+พี่ๆน้องๆ ลูก หลาน ขาดแค่ 1ครอบครัว
รู้สึกว่ามีความสุขถึงเวลานี้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกว่าทำได้ถูกวิธี เมื่อก่อนเราก็ทำทุกปี
คือ รู้ว่าทำตามที่เคยทำ ใจไม่เคยคิดอะไร มันเหมือนเป็นหน้าที่ๆต้องทำ แม่เราเสียตั้งแต่เราเด็ก
พ่อก็จะพามาทำตั้งแต่นั้นมา จนวันนี้ท่าน 77 ปีแล้ว เปลี่ยนเป็นเราพาท่านมา
อีกหน่อยลูกๆคงต้องพาเรามา
ครั้งนี้เราเข้าใจถึงวิธีที่ถูกต้อง ใจที่ต้องตั้งมั่น ฟังและเข้าใจในเสียงสวดมนต์ ปฏิบัติไปพร้อมใจ
ไม่ใช่ทำตามหน้าที่เหมือนที่เคยทำมา หลังจากนั้นก็อุทิศส่วนกุศล ได้สรงน้ำพระ 4 รูป ก็จะเป็นพระองค์เดิมที่นิมนต์ทุกปี ท่านก็ให้พรเรานะ จากนั้นเราก็มาพรมน้ำขอพรจากคุณพ่อ กราบขอโหสิกรรม
ที่ผ่านมาที่เคยทำให้แกทุกข์ใจ และสุดท้าย เราก็ไปทานอาหารในวันนี้ด้วย ถือเป็นวันผู้สูงอายุ+วันครอบครัวเลย แต่ครั้งนี้เรามีความสุขมากเลย เราว่าเราทำได้ถูกวิธีที่สุดเลย ใจมันสุขแบบบอกไม่ถูก
ว่าจะแวะเข้ามาทักทาย เลยขอเล่านิยายให้ฟัง
แต่ก็ขออนุโมทนาบุญครั้งนี้ให้คุณ คามินธรรม ด้วยนะคะ เพราะถ้าไปเปิดโพสต์เก่าๆดู
คุณก็เป็นคนหนึ่งในลานนี้ที่อธิบายให้เราได้มีโอกาสปฏิบัตธรรมได้ถูกวิธี เราก็จะเพียรปฏิบัติต่อ
ไป ให้ดีที่สุด สงกรานต์นี้เราจะไปไหว้พระที่เกาะสีชัง จะเอาบุญมาฝากนะคะ :b29:

ขอแสงความอนุโมทนามุทิตาจิตกับคุณ o.wan ด้วยนะครับ สาธุๆ


คุณ o.wan มีความมั่นใจมากขึ้นในการปฏิบัติกิจทางธรรม ก็เป็นเพราะได้ศึกษาอย่างดี
เลยมีความมั่นใจมากขึ้นในการบำเพ็ญกิจต่างๆที่มีจิตใจความรู้สึกเข้าไปเกี่ยวข้อง

ความสามารถในการตั้งวางจิตใจไว้ในที่อันควร เช่นวางใจไว้ในกุศล เป็นผลงานของสติและสมาธิที่ฝึกฝนมาดี
มีสมาธิในการทำบุญ ทำให้ได้บุญเต็มเม็ดเต็มหน่วย

พูดถึงการทำบุญได้บุญเต็มเม็ดเต็มหน่วยแล้วยาก แต่ถ้าพูดสิ่งที่ตรงกันข้ามคงจะง่ายกว่า

สิ่งที่ตรงกันข้ามคือคนที่ทำบุญทำทานด้วยความไม่มั่นใจ ไม่มีสมาธิ
เดี๋ยวใจก้ตั้งไว้ในอกุศล เดี่ยวก็กลับมากุศล
คิดดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แว็บๆตลอด และแว๊บไปในทางอกุศลซะมาก
เช่นโลภ อยากทำบุญทำทานเพื่อให้ได้อะไรบางอย่างกลับมา
หรือทำด้วยความไม่มั่นใจว่า ทำอย่างนี้ จะได้บุญในปริมาณเท่าไหร่ จำนวนอย่างไร จะได้ผลจึงไหม
คนทำจะได้บุญไหม คนที่ทำให้จะได้รับไหม สงสัยไม่มั่นใจ
เป้นความสั่นคลอน ไม่มั่นคง ไม่มีสมาธิ ในการทำบุญ

เมื่อไม่มีสมาธิในการทำบุญ ทำให้ผลบุญที่ทำไม่ค่อยได้ผล กล่าวคือเราไม่ประทับใจซาบซึ้งในการทำความดี เมื่อจะระลึกถึงภายหลังก็จะยาก
นานไปยิ่งสั่นคลอน ก็ไปหาที่พึ่งอื่นๆเช่น ขอนไม้ ซากสัตว์ เครื่องราง
เห้นว่าตรงไหนดี อันไหนขลัง ก็เที่ยวแสวงไปเพื่อให้ได้ความมั่นใจ
แสวงกันอยู่ทั้งชีวิต หาสรณะไม่ได้เลย

แต่เราๆท่านๆ ได้ปริยัติ แล้วนำไปปฏิบัติ จนเกิดผลดีกับตน
จึงเริ่มมีความมั่นใจว่าที่ทำนี้ถูกต้องแล้ว พระพุทธเจ้ามีจริง พระธรรมมีจริง
และผู้ปฏิบัติตามพระพุทธและพระธรรมนี้ย่อมได้รับความสุขจริง
จึงบังเกิดความศรัทธาเชื่อมั่น คลายความกังวลสั่นคลอนลงไป
ยิ่งทำยิ่งมั่นใจ ยิ่งทำยิ่งแก้ปัญหาของตนได้ ยิ่งมีความสุข

เรียกว่า ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม จิตที่ฝึกดีแล้วย่อมนำวคามสุขมาให้

็ขออนุโมทนาในเรื่องราวครอบครัวที่น่ารัก
อ่านแล้วก็อมยิ้มนะครับ สาธุๆ
สำหรับบุญที่จะนำมาฝาก ผมได้รับและรู้สึกได้แล้วตั้งแต่ได้อ่าน ขอบพระคุณครับ

คุณคามิน .. นับวันยิ่งคารมคมคายมากกว่าเดิมนะคะ

อนุโมทนาด้วยค่ะ

สงกรานต์ไปไหนคะ ..

ไว้เจอกันหลังสงกรานต์ค่ะ แล้วจะนับบุญมาฝากทุกๆคนเลยค่ะ

คุณน้ำ หวัดดีค่ะ ยังไม่ไปหรือคะ อย่าลืมเอาบุญมาฝากพี่สาวคนนี้นะคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ