ความทุกข์สอนธรรม
แต่ความสุขความสบาย
เป็นเครื่องบังธรรม
อย่ากลัวทุกข์
เพราะทุกข์เป็นครูสอนธรรมที่ยอดเยี่ยม

หลวงปู่หา สุภโร






ถ้าเรามีเมตตาต่อกัน
ย่อมคิดที่จะเกื้อกูลกันให้มีความสุข
ผิดพลาดกันไปบ้างก็ให้อภัยกัน
...
แต่ถ้าขาดเมตตาต่อกันแล้ว
ก็จะมีการทำลาย
จึงควรจะมีเมตตาต่อกัน
เพื่อสังคมที่เป็นสุข

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช
สกลมหาสังฆปริณายก







"..แม้จะเปลี่ยนภพกำเนิดไปสักเท่าไร ก็เท่ากับเปลี่ยนเครื่องมือสังหารตนอยู่นั่นเอง จึงไม่ควรยินดีในการเกิดเป็นนั่นเป็นนี่ อันเป็นลักษณะนักโทษย้ายที่อยู่หลับนอนในเรือนจำซึ่งไม่มีอะไรดีขึ้นเลย การเกิดตายนักปราชญ์ท่านถือเป็นภัยโดยจริงใจ เหมือนย้ายที่ที่ถูกไฟไหม้ แม้จะย้ายที่อยู่ไปไหนก็ไม่พ้นจากการระวังภัยอยู่นั่นเอง.."

โอวาทธรรม
พระครูวินัยธร(หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ. สกลนคร(พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒)จากหนังสือชีวประวัติพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ






"หลวงปู่เคยเล่าว่าสมัยที่เป็นฆราวาสท่านจนมากไม่มีเงินจะทำบุญเลย
ท่านไปนั่งตากแดดเป็นชั่วโมงๆจนเหงื่อท่วมกาย แล้วเดินไปที่โบสถ์ไปที่ทางพระประธานน้อมเอาศีรษะที่ชุ่มเหงื่อพร้อมสองมือแนบลงที่หลังพระประธานแล้วกล่าววาจาข้าพเจ้าไม่มีทานอันใดมาถวาย ข้าพเจ้าขอน้อมถวายเหงื่อจากการตากแดดขอถวายเป็นพุทธบูชา ในขณะเมื่อสิ้นคำอธิษฐานนั้นแผ่นดินถึงกับสะเทือนในมหาปฏิญาณ ของหลวงพ่อในสมัยนั้น"

#หลวงปู่ไพบูลย์_สุมังคโล






เรื่อง วาสนา (กุศลวาสนา อกุศลวาสนา อัพยากตวาสนา)

"..อัธยาศัยของสัตว์ เป็นมาแล้วต่าง ๆ คือ ดี เลว และกลาง ๆ วาสนาก็เป็นไปตามอัธยาศัย คือวาสนายิ่งกว่าตัว วาสนาเสมอตัว วาสนาที่เลวทราม

บางคนเป็นผู้มีวาสนายิ่งในทางดีมาแล้ว แต่คบกับพาล วาสนาก็อาจเหมือนคนพาลได้ บางคนวาสนายังอ่อน แต่คบกับบัณฑิต วาสนาก็เลื่อนขึ้นไปเป็นบัณฑิต

บางคนคบมิตรเป็นกลาง ๆ ไม่ดี ไม่ร้าย ไม่หายนะ ไม่เสื่อมทราม วาสนาพอประมาณ สถานกลาง ฉะนั้น บุคคลถึงพยายามคบบัณฑิต เพื่อเลื่อนภูมิวาสนาของตนให้สูงขึ้นไปโดยลำดับ.."

โอวาทธรรมพระครูวินัยธร(หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร(๒๔๑๓-๒๔๙๒)จากหนังสือ:หนังสือมุตโตทัยหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต


















[*]