ไทม์แมชชีน (อังกฤษ: Time machine)

หมายถึง ยานพาหนะที่สามารถเดินทางข้ามเวลาสู่อดีตหรืออนาคต ปรากฏอยู่ในภาพยนตร์หลายเรื่อง รวมทั้งการ์ตูนโดราเอมอน ซึ่งมีการใช้เครื่องมือนี้ในการย้อนเวลาหลายครั้ง มีความเชื่อว่า ถ้าเดินทางด้วยความเร็วเท่ากับแสงแล้วเวลาจะหยุดนิ่ง ซึ่งอาจเป็นความคิดในเรื่องนี้ก็ได้



ตอนนี้รถไฟใช้เวลาประมาณ 10 ชั่วโมงเพื่อเดินทางจากลำปางไปกรุงเทพ

เครื่องบินใช้ประมาณ 2 ชั่วโมงก็ถึง

สมมติว่ามียานพาหนะที่เคลื่อนที่เร็วกว่าเครื่องบินอีก
ใช้เวลาเพียง 2 นาที ก็สามารถไปถึง กทม ได้

แล้วถ้ามีเครื่องที่เร็วกว่านั้นอีก ใช้เวลา 2 วินาที ก็ถึง กทม

แน่นอนว่ามนุษย์เราต้องพัฒนาไปเรื่อย ๆ

จนในที่สุดสามารถสร้างเครื่องที่ใช้เวลาเพียง

"ศูนย์" วินาที ก็สามารถไป กทม ได้ คือ ขึ้นปุ๊บถึงปั๊บอย่างนั้นเลย



แต่เราไม่หยุดเพียงเท่านี้

หากเราพัฒนาเครื่องที่เร็วกว่านั้นอีกล่ะ เราจะใช้เวลาไม่ถึง "ศูนย์" วินาทีใช่หรือไม่

เวลาที่ไม่ถึงศูนย์ก็คือเวลาที่ติดลบ

และเวลาที่ติดลบก็คือ "อดีต" นั่นเอง

สรุปคือ หากเราเดินทางด้วย ความเร็วที่สูงมาก เราอาจจะสามารถกลับไปในอดีตได้

บรรดานักวิทยาศาสตร์รุ่นใหม่ของโลกที่กำลังทุ่มเทการวิจัยเรื่องนี้กันอย่างหนัก ก็เริ่มมีเค้าของความเป็นไปได้เพิ่มขึ้นมากสำหรับเรื่อง ไทม์ แมชชีนหรือการท่องเวลา
ออกมากันบ้างแล้ว

โดยบรรดานักวิจัยจากแคลิฟอร์เนียและกรุงมอสโควเค้าประกาศออกมาแล้วว่า การท่องเวลา (Time Travel) นั้น มีความเป็นไปได้อยู่ทีเดียว !!



ซึ่งพวกเค้าได้สร้างห้องแล็ปที่เรียกว่า TARDIS ขึ้นมา และเริ่มทดลองโดยนำพื้นฐานมาจากสมการของนักฟิสิกส์เอกของโลก อัลเบิร์ท ไอนสไตน์ (Albert Einstein)

นักวิทยาศาสตร์กลุ่มนี้กล่าวว่ามันอาจยากมากในการวิจัยและทดลองให้มันเป็นจริงหรือใกล้ความจริง แต่ก็มีความเป็นไปได้มากทีเดียว

ขอถามพี่ๆ และอาจารย์ทุกท่านครับว่า

ถ้ามีเครื่องย้อนเวลากลับสู่สมัยพุทธกาลได้จริง

ท่านจะเลือกลงตรงช่วงไหนของพุทธกาลครับ เพราะอะไรครับ

สุขสันต์วันหยุดครับผม

ขอ "ประตูไปที่ไหนก็ได้" ได้ปะครับ
ผมจะไป "นิพพาน"

ขี้เกียจภาวนา

อยากไปดูตอนที่ พระพุทธองค์ กำลังจะตรัสรู้ เมื่อท่านตรัสรู้แล้ว ผมก็จะรีบเข้าไปพบท่านและจะได้เป็นลูกศิษย์คนแรกของพระพุทธองค์ 555

สวัสดีครับคุณฌาณ

มีความรู้จากคุณฌาณมาฝากพวกเราเสมอ

การเดินทางไปด้วยความเร็วเท่าหรือเข้าใกล้แสงนั้นต้องใช้พลังงานมาทำเป็นทางหรือรูเรียกว่ารูหนอน(เรียกผิดหรือเปล่าไม่ทราบ) เพื่อไม่ให้วัตถุที่เดินทางกลายเป็นพลังงาน

เรียกว่าทางลัดของอวกาศ

นั่นคือวัตถุครับ

แต่ที่เป็นไปได้ที่จะเดินทางกลับสู่อดีตได้จริงๆคือจิต

จิตที่ได้ฝึกแล้วมีความเร็วกว่าแสงครับ

ฉนั้นจิตจึงเดินทางไปได้ทั้งอดีตและอนาคต

เสียดายที่เป็นปัจจตัง สอนกันไม่ได้

แต่ทุกคนคงมีลางสังหรณ์ที่เป็นจริง

ใช่ไหมครับ

ร่วมสนุกกะท่านฌาณหน่อยนึงครับ

หากย้อนกลับไปได้(และสามารถเข้าใจในภาษาของยุคนั้นด้วยนะ)กระผมขอลงตอนที่พระพุทธเจ้าแสดงปฐมเทศนาแก่ ปัญจวัคคี....เพราะการที่จะได้ฟังธรรมจักกัปวัตนสูตร จากพระพุทธเจ้า อีกทีก็พระศรีอริยเมตตรัยนู่นแน่ะ อีกไม่น้อยกว่า 80000 ปี ไม่อยากรอนาน

ก็ขอขอบพระคุณพี่ๆและอาจารย์ทุกท่านมากๆครับที่ร่วมแสดงความเห็น
ผมขอตั้งกติกาได้ไหมครับว่าให้ทุกท่านเลือกว่าจะลงช่วงพรรษาใด

พรรษาหนึ่งใน 45 พรรษาดังนี้
ด้วยเหตุผลอันใด.....

(สำหรับพี่นัฐเลือกพรรษาที่ 1 แล้วอาจจะบรรลุอรหัตผลได้นะครับ)

พรรษาที่ ๑

จำพรรษาที่อิสิปตนมฤคทายวัน

- โปรดปัญจวัคคีย์ สังฆรัตนะ เกิดขึ้นครั้งแรกในโลก

- โปรดพระยสะ และสหาย ๔๕ คน

ออกพรรษา

- ให้สาวก ๖๐ รูป มีอำนาจบวชกุลบุตร ได้โดยวิธีให้รับไตรสรณคมน์

- โปรดภัททวัคคีย์ ๓๐ รูป

- โปรดชฎิลสามพี่น้อง บวชเป็นเอหิภิกขุ ๑,๐๐๐ รูป แสดงอาทิตตปริยายสูตรสำเร็จพระอรหันต์หมด

- ไปราชคฤห์โปรดชาวเมืองและพระเจ้าพิมพิสารเป็นพระโสดาบัน

- ถวายวัดเวฬุวันเป็นวัดแรก

- ให้สงฆ์สาวกรับอารามที่มีผู้ถวายได้

- พระอัญญาโกณฑัญญะบวชปุณณมันตานีบุตร ( ลูกน้องสาว ) บรรลุอรหันต์

- ได้ ๒ อัครสาวก อุปติสสะและโกลิตะบวชบรรรลุเป็นพระอรหันต์

- บวชพระมหากัสสปะโดยรับโอวาท ๓ ข้อ

พรรษาที่ ๒

จำพรรษาที่เวฬุวัน

ออกพรรษา เสด็จเมืองเวสาลี แคว้นวัชชี

- สอนพระอานนท์ให้สาธ ยายรัตนสูตร บรรเทาภัยของชาวเมือง

- พระอานนท์ฟังกถาวัตถุ ๑๐ ประการ ( ของพระปุณณมันตาณีบุตร) เป็นพระโสดาบัน

พรรษาที่ ๓

จำพรรษาที่เวฬุวัน

- ราชคฤหเศรษฐี ขอสร้างเสนาสนะถวายสงฆ์ เป็นที่พำนักถาวร

- อนุญาตเภสัช ๕ ชนิด และภัตฯ ประเภทต่างๆ

- อนุญาตการอุปสมบทโดยวิธีญัตติจตุตถกรรม

- พระสารีบุตรบวชให้ราธะพราหมณ์เป็นรูปแรก

- อนุญาตวันประชุมสงฆ์ และแสดงธรรมใน ๑๔ คํ่า ๑๕ คํ่า และ ๘ คํ่า ของข้างขึ้นและข้างแรม

พรรษาที่ ๔

จำพรรษาที่เวฬุวัน

- โปรดหมอชีวกโกมารภัจจ์เป็นพระโสดาบัน

- ถวายชีวกอัมพวันอนุญาตผ้าไตรจีวร ๓ ผืน,ผ้าจีวร ๖ ชนิด

ออกพรรษา

- - เทศน์โปรดพุทธบิดา สำเร็จพระอรหันต์และนิพพาน และจุดเพลิงพระบรมศพ

พรรษาที่ ๕

จำพรรษาที่กูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน นอกเมืองเวสาลี

- พระนางประชาบดี ยอมรับคุรุธรรม ๘ ประการ บวชเป็นภิกษุณีองค์แรก แล้วสำเร็จเป็นพระอรหันต์

- พระนางยโสธราบวชในสำนักพระนางประชาบดีเถรี บรรลุเป็นพระอรหันต์

- นางรูปนันทา บวชตามหมู่ญาติ ทรงแสดงฤทธิ์โปรด สำเร็จเป็นพระอรหันต์

ออกพรรษา

- เสด็จไปภัททิยนคร แคว้นอังคะ โปรดเมณฑกะเศรษฐี ธนัญชัยเศรษฐี นางวิสาขาและหมู่ญาติ เป็นพระโสดาบัน

- ทรงอนุญาตโครสทั้ง ๕ ทรงอนุญาตนํ้าผลไม้ทุกชนิด ( เว้นนํ้ากับเมล็ดนํ้าข้าวเปลือก) นํ้าใบไม้ทุกชนิด ( เว้นนํ้าผักดอง ) นํ้าดอกไม้ทุกชนิด ( เว้นนํ้าดอกมะซาง ) นํ้าอ้อยสด ทรงอนุญาตให้ฉันผักสดทุกชนิด และของขบฉันที่ทำด้วยแป้ง ให้ฉันผลไม้ได้ทุกชนิด

- แสดงมหาปเทส ๔ สิ่งที่ควรและไม่ควรสำหรับสงฆ์

พรรษาที่ ๖

จำพรรษาที่ มกุลบรรพต แคว้นมคธ

- ห้ามพระภิกษุแสดงอิทธิปาฏิหาริย์

- ปรารภจะแสดงยมกปาฏิหาริย์เอง

ออกพรรษา

- เดียรถีย์สร้างสำนักหลังวัดเชตวัน พระเจ้าปเสนทิโกศล เปลี่ยนเป็นสร้างอารามสำหรับภิกษุณี เรียกราชการาม

- เพ็ญเดือน ๘ แสดงยมกปาฏิหาริย์ นอกเมืองสาวัตถี

พรรษาที่ ๗

จำพรรษาที่ที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์

- แสดงพระอภิธรรมโปรดพุทธมารดาตลอดไตรมาสจนบรรลุเป็นพระโสดาบัน

- เรื่องอังกุรเทพบุตรและอินทกเทพบุตร

- ลงจากชั้นดาวดึงส์ ที่ประตูเมืองสังกัสสะ หลัง

ออกพรรษา

- เสด็จกรุงสาวัตถี

- ปรารภเรื่องนางปฏิปูชิกา ภรรยาของมาลาภารีเทพบุตร

- นางจิญจมาณวิกา ใส่ความพระพุทธเจ้า ถูกธรณีสูบลงอเวจีมหานรก

พรรษาที่ ๘

จำพรรษาที่เภสกฬาวัน ภัคคชนบท

- บิดาของสิงคาลกมานพบวช บรรลุพระอรหันต์

ออกพรรษา

- บัญญัติสิกขาบทเรื่องการผิงไฟของภิกษุ

- โปรดมาคันทิยาพราหมณ์และภรรยา จนขอบวชทั้ง ๒ คนแล้วได้บรรลุเป็นพระอรหันต์

- นางมาคันทิยาผู้เป็นธิดาผูกจิตอาฆาตในพระศาสดา

- เศรษฐีโกสัมพี ๓ คนตามไปฟังธรรมที่วัดเชตวันเมืองสาวัตถีบรรลุเป็นพระโสดาบันและได้สร้าง โฆสิตาราม ปาวาริการาม และกุกกุฏาราม ถวายที่โกสัมพี

พรรษาที่ ๙

จำพรรษาที่โกสัมพี

- เรื่องนางสามาวดี ได้เป็นมเหสีพระเจ้าอุเทน ถูกนางมาคันทิยาวางแผนเผาทั้งปราสาทจนตาย

ออกพรรษา

- สงฆ์ที่โฆสิตาราม โกสัมพี แตกความสามัคคี

พรรษาที่ ๑๐

จำพรรษาที่รักขิตวัน (ป่าปาริเลยยกะ) อยู่ระหว่างกรุงโกสัมพีกับกรุงสาวัตถี

- ช้างปาริเลยยกะและวานรถวายอุปัฏฐากพระพุมธองค์

ออกพรรษา

- หมู่สงฆ์ชาวโกสัมพีมาขอขมาต่อพระองค์ ทำให้สังฆสามัคคี

พรรษาที่ ๑๑

จำพรรษาที่หมู่บ้านพราหมณ์ เอกนาลา ใต้เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ

ออกพรรษา ไม่ปรากฏหลักฐาน

พรรษาที่ ๑๒

จำพรรษาที่ควงไม้สะเดา เมืองเวรัญชา

- ทรงไม่อนุญาตให้มีการบัญญัติสิกขาบท

ออกพรรษา

- เรื่องเอรกปัตตนาคราช

- พระนางปชาบดีเถรี ทูลลานิพพาน ประชุมเพลิง

- การอุปสมบท ๘ วิธี


ขอบพระคุณพี่ๆและอาจารย์ทุกท่านครับ :b8:

พรรษาที่ ๑๓

จำพรรษาที่จาลิกบรรพต เมืองจาลิกา

- เรื่องพระเมฆิยะ

ออกพรรษา

- แสดงมงคลสูตร ๓๘ ประการ

- แสดงกรณีเมตตาสูตร

- เรื่องพระพาหิยะทารุจิริยะ

- พระอัญญาโกณฑัญญะทูลลานิพพาน

พรรษาที่ ๑๔

จำพรรษาที่วัดเชตวัน สาวัตถี

- สามเณรราหุลอุปสมบท

- ตรัสภัทเทกรัตตคาถา

- แสดงนิธิกัณฑสูตร

ออกพรรษา

- บัญญัติวิธีกรานกฐิน

- อนุญาตสงฆ์ รับการปวารณาปัจจัยเภสัชเป็นนิตย์

พรรษาที่ ๑๕

จำพรรษาที่นิโคธาราม กรุงกบิลพัสดุ์

- เจ้าศากายะถวายสัณฐาคาร

- แสดงสัปปุริสธรรม ๗ ประการ

- เรื่องพระเจ้าสุปปพุทธะถูกธรณีสูบลงอเวจี

ออกพรรษา

- ไม่ปรากฏหลักฐาน

พรรษาที่ ๑๗

จำพรรษาที่วัดเวฬุวัน

- พระทัพพมัลลบุตรทูลลานิพพาน

ออกพรรษา

- เรื่องพระวักกลิ

พรรษาที่ ๑๘

จำพรรษาที่จาลิกบรรพต เมืองจาลิกา

ออกพรรษา

- เสด็จเมืองอาฬาวีครั้งที่๒

- โปรดธิดาช่างหูกบรรลุโสดาปัตติผล

- ช่างหูกผู้เป็นบิดาขอบวชสำเร็จอารหัตตผล

- ตรัสอริยทรัพย์ ๗ ประการ

พรรษาที่ ๑๙

จำพรรษาที่จาลิกบรรพต เขตเมืองจาลิกา

ออกพรรษา

- เรื่องโปรดโจรองคุลีมาล

- เรื่องสันตติมหาอำมาตย์บรรลุอรหัตตผลแล้วนิพพาน

พรรษาที่ ๒๐

จำพรรษาที่เวฬุวัน เมืองราชคฤห์

- พระอานนท์ได้เป็นอุปัฏฐากประจำพระองค์

- พระอานนท์ทูลขอพร ๘ ประการ

พรรษาที่ ๒๑-๔๕

จำพรรษาที่วัดเชตวัน หรือ วัดบุพพาราม สลับกันไป

ออกพรรษาที่จาริกไปตามตำบลต่างๆ เพื่อโปรดเวไนยสัตว์

ประมาณพรรษาที่๒๑ จำวัดที่บุพพารามสาวัตถี

- พระองค์ทรงแสดงโอวาทปาฏิโทกข์ในที่ประชุมสงฆ์ทุกกึ่งเดือน ครั้งแรก

ประมาณพรรษาที่๒๖ พระราหุลนิพพาน

พรรษาที่๓๗ เทวทัตคิดปกครองสงฆ์

- วางแผนปลงพระชนม์พระศาสดา

- ปลงพระชนม์พระเจ้าพิมพิสาร

- พระเทวทัตถูกธรณีสูบ

พรรษาที่๓๘ แสดงสามัญญผลสูตรแก่อชาตศัตรู

- อชาตศัตรูแสดงตนเป็นพุทธมามกะ

- กรุงสาวัตถี

- อำมาตย์ก่อการขบถ

- พระเจ้าปเสนทิโกศลสิ้นพระชนม์

- พระเจ้าวิฑูฑภะฆ่าล้างวงศ์ศากยะ

- พระเจ้าวิฑูฑภะสิ้นพระชนม์

พรรษาที่๔๓ พระยโสธราเถรีนิพพาน

พรรษาที่๔๔ แสดงธรรมที่วัดเชตวัน

- ตอบปัญหาเทวดา

ออกพรรษา

- พระสารีบุตรทูลลานิพพาน

- พระสารีบุตรโปรดมารดาจนบรรลุโสดาปัตติผลพระสารีบุตรนิพพาน

- พระโมคคัลลานะถูกโจรที่เดียรถีย์จ้างมาทำร้าย

- พระโมคคัลลานะนิพพาน

- นางอัมพปาลีถวายอาราม นางอัมพปาลีบรรลุธรรม

พรรษาที่๔๕ ภิกษุจำพรรษารอบกรุงเวสาลี

- ตรัสอานุภาพอิทธิบาท ๔

- ทรงปลงอายุสังขาร ตรัสโพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการ

- นายจุลทะถวายสุกรมัททวะ

- ตรัสถึงสังเวชนียสถาน ๔แห่ง

- วิธีปฏิบัติกับพุทธสรีระปัจฉิมโอวาทแก่ภิกษุ

- เสด็จปรินิพพาน

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ในสมัยพุทธกาล ผมอยากย้อนไปช่วงที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว จะได้ไปฟังธรรมจากท่าน (แต่ไม่รู้จะฟังภาษาอินเดียเข้าใจหรือเปล่านี่แหละปัญหาใหญ่ของผม)

ส่วนตัวกระผมเองขอเลือกลงพรรษาที่ 5 ครับ

ด้วยเหตุผลว่า อยากพบพระนางประชาบดี พระนางยโสธรา นางวิสาขา นางรูปนันนทา เป็นบุญตาหน่อยอะครับ และร่วมฟังธรรมด้วยครับ

พระนางยโสธรา

พระสรีระของพระนาง มีพระฉวีวรรณสีเหมือนทองคำอันบริสุทธิ์
พระนางเป็นผู้ช่ำชองชำนาญในอภิญญาทั้งหลายระลึกชาติได้ถึงอสงไขยหนึ่งยิ่งด้วยแสนกัปโดยการระลึกถึงเพียงครั้งเดียว

พระนันทาเถรี

เป็นธิดาของพระเจ้าสุทโธทนะกับพระนางมหาปชาบดีโคตมี เป็น
กนิษฐภคินีของเจ้าชายนันทะ พระนามเดิมว่า “นันทา” แต่เพราะนางมีพระสิริโฉมงดงามยิ่ง
นัก น่าทัศนา น่ารัก น่าเลื่อมใส พระประยูรญาติจึงพากันเรียกว่า “รูปนันทา”
(ในเรื่องนี้มีตอนพระพุทธองค์ ทรงเนรมิตรูปหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งให้มีรูปสิริโฉมสวยงามสุดที่จะหา
หญิงใดในปฐพีมาเปรียบได้ ด้วยนะครับ)

นางวิสาขา หญิงผู้มีความงาม 5 อย่าง

เบญจกัลยาณี ความงามของสตรี ๕ อย่าง คือ
๑. เกสกลฺยาณํ ผมงาม คือ หญิงที่มีผมยาวถึงสะเอวแล้วปลายผมงอนขึ้น
๒. มงฺสกลฺยาณํ เนื้องาม คือหญิงที่มีริมฝีปากแดงดุจผลตำลึงสุกและเรียบชิดสนิทกันดี
๓. อฏฺฐิกลฺยาณํ กระดูกงาม คือหญิงที่มีฟันสีขาวประดุจสังข์ และเรียบเสมอกัน
๔. ฉวิกลฺยาณํ ผิวงาม คือหญิงที่มีผิวงามละเอียด ถ้าดำก็ดำดังดอกบัวเขียว ถ้าขาวก็ขาวดัง
ดอกกรรณิกา
๕. วยกลฺยาณํ วัยงาม คือ หญิงที่แม้จะคลอดบุตรถึง ๑๐ ครั้ง ก็ยังคงสภาพร่างกายสาวสวยดุจ
คลอดครั้งเดียว

ผมเคยไปท่องในเวปลานธรรมมาครับ พบเรื่องย้อนเวลาสู่พุทธกาลของผู้ที่ใช้ชื่อว่าบูดู
แต่งไว้ดีมากครับแต่ผมจำรายละเอียดทั้งหมดไม่ได้ จึงขอผสมปรุงแต่งเองด้วยดังนี้ครับ
(หวังว่าคุณบูดูไม่ว่านะครับ)

ผมขอตั้งชื่อว่า

"วันสิ้นโลก ประวัติศาสตร์ที่โลกตะลึง"

(BACK TO THE BUDDHA)

เรื่องมีอยู่ว่าในสมัยโลกใกล้สิ้นสูญพุทธศาสนา เข้าสู่ยุคเสื่อมทางศีลธรรม


สัตว์โลกทั้งหลายที่เกิดในยุคนั้นจะพบกับความลำบากทุกชาติทุกศาสนา

ตามธรรมชาติอันหมุนเวียนของโลก ที่หมุนเวียนไปใกล้ความแตกทำลาย แผ่นดินแผ่นน้ำจะลุกเป็นไฟ

มนุษย์และสัตว์จะได้รับภัยพิบัติสารพัดทั่วทิศ


ส่วนเวไนยสัตว์ผู้ขวนขวายในกุศลตามวจนะของตถาคต ก็จะระงับร้อนไม่รุนแรง บ้านเมืองใดมีความเคารพยำเกรงในพระรัตนตรัยและคุณบิดามารดา เหตุร้ายภัยพิบัติจักเบาบาง แต่ก็จะหนีกฎธรรมชาติไม่พ้น ……

ในระยะนั้นศาสนาของตถาคตเสื่อมลงมาก เพราะพุทธบริษัทไม่ตั้งอยู่ในศีลธรรม เชื่อคำของคนโกง กล่าวคำเท็จ ไม่เคารพหลักธรรมนิยม คนประจบสอพลอได้รับการเชื่อถือในสังคม ผู้มีศีลธรรมประพฤติชอบกลับไม่มีคนเคารพยำเกรง

คนในสมัยนั้น(ปัจจุบัน) จะมีวิสัยโหดดุจกำเนิดจากสัตว์ป่าอำมหิต จะรบราฆ่าฟันกันถึงเลือดนองแผ่นดินแผ่นน้ำ ..........




มีนักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกันคู่หนึ่ง(แบบว่าเก่งสุดๆ)เป็นสามีภรรยากันได้หลบหนีภัยสงครามเข้าไปอยู่ในป่า หลบความวุ่นวาย ไปหาความสงบ และหลงพลัดเข้าไปในป่าลึกแห่งหนึ่ง

ได้พบกับบุรุษผู้หนึ่งศรีษะโล้น...(ต่อไปจะใช้คำว่าภิกษุ)

นุ่งห่มผ้ากาสาวพักตร์ ท่าทางสงบเสี่ยม มีมรรยาทก้าวไป ถอยกลับ แลเหลียว คู้แขน เหยียดแขน น่าเลื่อมใส มีนัยน์ตาทอดลง ถึงพร้อมด้วยอิริยาบถ ผิวพรรณดูสะอาดสดใสยิ่งนัก จึงเข้าไปถามว่า

" เหตุการณ์ของโลกปัจจุบันนี้วุ่นวายนัก ทำไมท่านถึงดูไม่ทุกข์ ไม่ร้อน
กลับดูสีหน้าแววตาท่านมีความสุขยิ่งนัก"

ภิกษุรูปนั้นกล่าวว่า......

..............โปรดติดตามตอนต่อไป.............. :b22:

K.คามินธรรม ขอ "ประตูไปที่ไหนก็ได้" ได้ปะครับ
ผมจะไป "นิพพาน"

ขี้เกียจภาวนา
คุณไปไหนเราเกาะหางเครื่องไปด้วยนะ เดี๋ยวยังดูจิตไม่สำเร็จเลย
แล้วใครจะคอยตอบคำถามเราล่ะ

สวัสดีครับมี a dog ด้วยหรือครับ ต่อนะครับ

"วันสิ้นโลก ประวัติศาสตร์ที่โลกตะลึง"

(BACK TO THE BUDDHA)



ภิกษุรูปนั้นกล่าวว่า......

"ทุกสรรพสิ่งย่อมเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และเสื่อมสลายไป ไม่มีอำนาจใดๆต้านทานได้ สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเรา หาขึ้นกับสรรพสิ่งไม่ เราไม่สามารถควบคุมสรรพสิ่งได้
แต่เราสามารถควบคุมจิตหรือใจเราให้สุขหรือทุกข์ได้"

นักวิทยาศาสตร์สองคนนั้น หันหน้ามามองกันหน้าตาเลิกหลั่ก เพราะถ้อยคำเหล่านี้ไม่เคยได้ยินได้ฟังที่ไหนมาก่อนเลย ในสถาบันการศึกษาของโลกชั้นนำยุคนั้นก็ไม่มีคำพูดเหล่านี้หลงเหลืออยู่เลย
มีแต่สอนว่าทำอย่างไรให้ชีวิตนี้ยั่งยืนเป็นอมตะ ทำอย่างไรไม่ป่วย ไม่ไข้ ซะมากกว่า

ทั้งสองคน(ชายชื่อจอหน์และหญิงชื่อแคทละกัน) กล่าวขึ้นเกือบพร้อมกันว่า

"ท่านเป็นใคร ทำไมถึงได้กล่าวภาษิตได้เพราะพริ้งนัก ท่านเรียนมาจากสถาบันไหน"


พระภิกษุ "ดูกรท่านทั้งหลาย เราเป็นผู้ประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาคผู้เป็นศาสดาของเรา เพื่อกำหนดรู้ทุกข์"

(การประพฤติพรหมจรรย์ แปลว่า การประพฤติตนอย่างพรหม หรือความประพฤติอันประเสริฐ หมายถึง การประพฤติตามคุณธรรมต่างๆ ทั้งหมด ในพระพุทธศาสนาให้เคร่งครัดยิ่งขึ้น เพื่อป้องกันไม่ให้กิเลสกลับขึ้นมาอีก)

จอหน์ "ศาสดาของท่านคืออะไร คือพระเจ้า คือมนุษย์ หรือ คืออะไรกัน" (ท่าทาง งงมาก)

พระภิกษุ "พระบรมศาสดาของเราเป็นมนุษย์ ผู้เป็น ศาสดาอันยอดยิ่ง พระผู้เป็นครูสูงสุดพระองค์ดำรงพระชนม์ชีพอยู่ระหว่าง 80 ปีก่อนพุทธศักราช 5000 "

แคท "แสดงว่าเวลาล่วงเลยไปนานแล้ว พระศาสดาของท่านคงล่วงลับไปแล้ว แต่ไฉนคำสั่งสอนของพระองค์ท่านจึงยังเป็นภาษิตที่จริงแท้ในยุคนี้"

พระภิกษุ "พระศาสดาของเรายังคงอยู่ ไม่มีวันดับสูญ พระองค์ตรัสว่าผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเราตถาคต"



(ตถาคต เป็นพระนามที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้าพระนามหนึ่ง เรียกเต็มว่า พระตถาคต

ตถาคต แปลได้หลายนัย คือแปลว่า

ผู้เสด็จมาอย่างนั้น
ผู้เสด็จไปอย่างนั้น
ผู้เสด็จมาสู่ลักษณะที่แท้
ผู้ตรัสรู้ธรรมที่แท้จริง ตามที่เป็นจริง
ผู้ทรงรู้เห็นอารมณ์ที่แท้จริง
ผู้ทรงมีพระวาจาที่แท้จริง
ผู้ตรัสอย่างไรทรงทำอย่างนั้น
ผู้ทรงครอบงำ
ตถาคต เป็นคำที่พระพุทธเจ้าใช้เรียกแทนตัวพระองค์ เช่นตรัสว่า

“ขอถวายพระพร ตถาคตละอกุศลธรรมได้ทั้งหมดแล้ว เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยกุศลธรรม ” )



มีต่อครับ..........

ปูเสื่อรออ่านต่อขอรับ

ขออนุญาต สมาชิก
ขอแก้ไขภาษาไทยให้ถูกต้องนะครับ

โดยเฉพาะคำว่า "คับ" กับ "ครับ"
คนละความหมายนะครับ

ภาษาไทยมีเอกลักษณ์งดงาม ถ้ารู้จักใช้ให้ถูกต้องครับ